Κίτρινο μεσαίου βάθους χρώμα με λίγες πρασινωπές αποχρώσεις. Καθαρά αρώματα λουλουδιών και ελαφριά μελιού ενώ με ανακίνηση έρχονται να προστεθούν κίτρινα φρούτα και εσπεριδοειδή. Στόμα που ξεκινάει με γλύκα σε ένα γεμάτο σώμα που αγγίζει τα όρια του πλούσιου, οξύτητα που ακολουθεί και αρχίζει να κυριαρχεί στα μισά περίπου της παραμονής στο στόμα. Συνεχίζει ακόμη πιο έντονη και στην επίγευση αφήνοντας μια ελάχιστη αίσθηση πίκρας.
Μαντινεία με σώμα
Βαθμός 86/100 για ένα κρασί που έχει την τυπικότητα της Μαντινείας πάνω στην οποία δοκιμάζει να προσθέσει και άλλα χαρακτηριστικά και κυρίως σώμα. Μια Μαντινεία όπου το Μοσχοφίλερο δείχνει μοναδικό χαρακτήρα χάρη στα έντονα και καθαρά λουλουδένια αρώματα. Εμφανίζει κυρίως τριαντάφυλλου, που εδώ είναι στην ελάχιστη δυνατή ποσότητα. Αυτό το προδικάζει κανείς από την οπτική παρατήρηση. Συνήθως τα τριανταφυλλένια αρώματα του Μοσχοφίλερου είναι ανάλογα της ρόδινης όψης του κρασιού. Εδώ έχουμε μια οινοποίηση που το ρόδινο χρώμα και το τριανταφυλλένιο άρωμα έχουν ελαχιστοποιηθεί. Σκεπάζοντας το φρούτο, αφήνει σχετικά λίγα περιθώρια ώστε να προκύψει ένα σύνθετο αρωματικό κρασί. Αυτό μάλλον έρχεται να καλύψει επιτυχώς την προσπάθεια της επαφής με την οινολάσπη μετά το τέλος της ζύμωσης. Δίνει ένα αποτέλεσμα που φαίνεται ότι μπορεί να χαρίσει μακροβιότητα στο κρασί. Ίσως η πιο πλούσια Μαντινεία αυτή τη στιγμή. Ο πολυπόθητος γευστικός πλούτος λειτουργεί ώστε να καθυστερεί την εμφάνιση της οξύτητας μέχρι το μέσον της γευσιγνωσίας και να μην αφήσει την αυξημένη οξύτητα να το κάνει ξινό.
Έχοντας ήδη αποκτήσει πολύ βιαστικά κάποιες νότες μελιού και ωρίμανσης, χάρη στον πλούτο του, μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα αποδεδειχθεί πρωταθλήτρια της παλαίωσης για Μοσχοφίλερο. Αν και η πρώτη εντύπωση είναι ότι είναι ήδη αρκετά ώριμο, το πιθανότερο είναι ότι θα μπορέσει να παλιώσει για αρκετό χρόνο. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να μην απολαύσετε την σημερινή φρεσκάδα του αλλά σίγουρα θα γίνει ακόμη πιο πολύπλοκο με το πέρασμα το χρόνου. Με την γευστική δοκιμή, δύσκολα κάποιος θα μάντευε την παραμονή του στις οινολάσπες αφού τα αρώματα από αυτές - κατά κύριο λογο νεκρές ζύμες - μετά το τέλος της αλκοολικής ζύμωσης, που δίνουν την μυρωδιά του ψωμιού, εδώ δεν είναι φανερά. Η τεχνική αυτή της συμπαραμονής με τις οινολάσπες, αν και έχει δοκιμαστεί ξανά, ίσως να είναι η λύση που ψάχνει η Μαντινεία για να δώσει το επιθυμητό πάχος στα κρασιά της.