Μείναμε βλέπετε στο πρόσφατα ανακαινισμένο The Excelsior και ενθουσιάστηκα, γιατί συνδυάζει ακριβώς ότι μου αρέσει σε ένα ξενοδοχείο πόλης. Είναι σε ιδανικό σημείο για να μπορείς να βολτάρεις με τα πόδια σε όλο το τέλειο κομμάτι της πόλης, είναι σούπερ στιλάτο, έχει ωραίους κοινόχρηστους χώρους, και εξαιρετικό πρωινό.
Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη απόγευμα, και με το που πέρασα την πόρτα της εισόδου του The Excelsior ένοιωσα να χαλαρώνω. Η καλόγουστη ρεσεψιόν σου δίνει το στίγμα του ξενοδοχείου με μια ματιά. Είναι κομψή, είναι μοντέρνα, είναι λειτουργική, και η κοπέλα στο γκισέ είναι χαμογελαστή από καρδιάς. Και αυτό, δουλεύει πάντα θετικά.
Τα δωμάτια, όπως και ολόκληρο το ξενοδοχείο είναι σχετικά μικρά, αλλά το κάθε εκατοστό είναι τόσο τέλεια εκμεταλλευμένο που πραγματικά, νοιώθεις πως δεν σου λείπει τίποτα απολύτως. Ακόμη και τα κλασσικά δίκλινα των 20 τ.μ. διαθέτουν καφετιέρα Nespresso, mini bar, Tivoli audio radio με i-pod dock, μεγάλη τηλεόραση, μαρμάρινο μπάνιο με αφράτες πετσέτες και luxurious amenities, και ωραία μπαλκονάκια με θέα την πόλη.
Ιδανικά βέβαια, μπορείτε να κλείσετε μια από τις δυο penthouse σουίτες των 45 τ.μ. που είναι πραγματικά υπέροχες, και που θα σας κάνουν να νοιώσετε απολύτως pampered, αν και, τόσο στρατηγικά τοποθετημένοι στην πόλη που θα είστε, δεν βλέπω να περνάτε πολύ χρόνο στα δωμάτια σας, έτσι κι αλλιώς.
Εμείς ας πούμε, με το που αδειάσαμε τις βαλίτσες μας και ταχτοποιήσαμε τα ρούχα στην ντουλάπα – η οποία είχε πάρα πολλές κρεμάστρες, και το γράφω γιατί συνήθως αναγκάζομαι να ζητάω extra- κατεβήκαμε στο ισόγειο όπου έξω, στο πεζοδρόμιο, υπάρχει ένας ωραίος προφυλαγμένος χώρος με τραπεζάκια και σόμπες για κάπνισμα, καφέ ή ποτό και χάζι.
Επίσης, υπάρχει και συνεργαζόμενο parking για να αφήσετε το αυτοκίνητο σας αν έχετε φτάσει οδικώς όπως εμείς, με πολύ τσιμπημένη τιμή βέβαια – 25 ευρώ την μέρα!- αλλά εξαιρετικά βολικό.
Το δεύτερο μεγάλο ατού του ξενοδοχείου είναι η brasserie Charlie D. στην οποία σερβίρεται και το πρωινό. Είναι ένας χώρος κουκλίστικος, ροζ πράγμα που εμένα μου μίλησε κατ’ ευθείαν στην ψυχή μου όπως καταλαβαίνετε, με πολύ ωραίες λεπτομέρειες, και πάρα πολύ ευχάριστη ενέργεια. Το ίδιο το πρωινό είναι σχετικά μικρό σε ποικιλία, πράγμα απόλυτα λογικό για τέτοιου μεγέθους ξενοδοχείο άλλωστε, όμως εξαιρετικό σε ποιότητα, και με ένα menu a la carte που καλύπτει απόλυτα κάθε πιθανή επιθυμία. Για να καταλάβετε, εγώ δοκίμασα και το croque madame και τις μπάρες δημητριακών με πικρή σοκολάτα – διαφορετικές μέρες το καθένα, δεν είμαι εντελώς του γιατρού- και ήταν και τα δύο άψογα.
Το Charlie D. είναι γενικά στέκι κόσμου και εκτός ξενοδοχείου που έρχεται για lunch ή για brunch ωραία ντυμένος και με σωστά vibes, και έχει δυο μεγάλα πλεονεκτήματα. Είναι vibrant και έχει χάζι. Επίσης, σερβίρει και απογευματινό τσάι το οποίο δεν πρόλαβα να δοκιμάσω, όμως κρίνοντας από τα υπόλοιπα θα είναι πολύ καλό, είμαι βέβαιη. Αν πάτε για lunch πάντως, τα arancini όπως και το μπιφτέκι με το αυγό – κάτι σαν μπιντόκ αλά ρους αλλά στην πιο μοντέρνα εκδοχή του- είναι δυο πολύ νόστιμες επιλογές. Α, και να δοκιμάσετε και τις τηγανίτες κολοκύθας, είναι πραγματικά delicious.
Όπως αντιλαμβάνεστε, περάσαμε πολύ ωραία στο The Excelsior και θα επιστρέψουμε με την πρώτη ευκαιρία, αλλά για να μην γράφω μόνο τα καλά με απογοήτευσε λίγο το γεγονός πως δεν είχε turn down service παρόλο που φεύγαμε από το δωμάτιο γύρω στις οκτώ το βράδυ και αφήναμε αναμμένο και το πράσινο φωτάκι στην πόρτα, όπως και το ότι όταν χρειάστηκα ένα φάρμακο την Κυριακή το πρωί αντί να στείλουν κάποιον στο φαρμακείο μου υπέδειξαν που ήταν το πιο κοντινό ανοιχτό και αναγκάστηκα να πάω εγώ. Και μου πήρε τριανταπέντε λεπτά με τα πόδια πήγαινε – έλα γιατί ως ξανθιά και τουρίστρια κάπου μπερδεύτηκα, και μέχρι να το καταλάβω είχα περπατήσει την μισή Τσιμισκή προς την αντίθετη κατεύθυνση.
My best off: Το comfy setting με μπερζέρα στην σουίτα μπροστά στην τηλεόραση, οι τηγανίτες κολοκύθας στο Charlie D. και το τέλειο location.