Η ικανότητα του να ανοίγει επιτυχημένα εστιατόρια χτίζοντας ομάδες και επενδύοντας σ’αυτές τον έχει κάνει περιζήτητο με προτάσεις και πρότζεκτς από τη Νέα Υορκη μέχρι το Ντουμπάι και όπως μαθαίνω το επόμενο καλοκαίρι και στη Μύκονο.
Όταν λοιπόν το υπερπολυτελές ξενοδοχείο The Biltmore άνοιξε στο Grosvenor Square πριν από 15 μέρες του πρότειναν να αναλάβει το εστιατόριο ελπίζοντας ότι θα επαναλάβει το θαύμα του Berners Tavern. Και τα καταφέρνει θαυμάσια δημιουργώντας ένα εξαιρετικό εστιατόριο που απ’ότι φαίνεται θα το καινούριο hotspot. Δύο άνθρωποι έχουν το αγγιγμα του Μίδα αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο ο Atherton και ο Richard Caring του Annabel’s και του Soho House.
Για να επιστρέψουμε όμως στο Betterment είναι πραγματικά εξαιρετική η ιδέα να δημιουργήσει ένα χαλαρό γαστρονομικό εστιατόριο με πολυτελές περιβάλλον και προοπτική να γίνει modern classic στην ίδια λογική με το The Grill στη Νέα Υόρκη. Μετακίνησε τον Paul Walsh τον σεφ του City Social που έχει ήδη ένα αστέρι Μισελέν, στο καινούριο εστιατόριο κάνοντας την ομάδα δυνατή και έτοιμη να διεκδικήσει διακρίσεις.
Από τα πρώτα ξεχωρίζω το αριστουργηματικό βασιλικό καβούρι με γιούζου και λάιμ που για 8 λίρες είναι το απόλυτο γαστρονομικό cost effective starter. Μίνιμαλ προσέγγιση και μάξιμουμ γεύση σ’ένα πιάτο με εξαιρετική πρώτη ύλη και υπέροχα αρώματα και παρουσιάση. Άξιος ανταγωνιστής η ζεστή εκδοχή του καβουριού, ένα crab on toast που ξαφνιάζει. Παρουσιασμένο μέσα στο κέλυφος του καβουριού το κρέας του γκρατινάρεται με παρμεζάνα και συνοδεύεται από μια φέτα φρεσκοψημένου μπριος αλλειμένου με μια μους από βούτυρο λεμονιού και καβούρι.
Στα κύρια υπάρχουν μερικά κλασσικά ωραία πιάτα με ψάρι και κρέας παρόμοια στο ύφος με αυτά που σερβίρει στο Pollen Street Social από τα οποία ξεχωρίζει ένα λινγκουίνι με θαλασσινά που είναι πραγματικά ανεπανάληπτο.
Το παιχνίδι όμως παίζεται στον ξυλόφουρνο. Διαλέγεις ένα κομμάτι πρωτεϊνης όπως ένα κοτοπουλο που ψήνεται με τρούφες κάτω από την τραγανή πετσούλα, αστακό που σερβίρεται με μια μπισκ από πορτ, ένα κομμάτι μοσχαράκι γαλακτος ή ένα τομαχώκ για τους πολύ πεινασμένους και χορταίνεις μ’ένα σχεδόν πρωτόγονο τρόπο που δεν σε βάζει καν στη διαδικασία να σκεφτείς. Απολαμβάνεις πολύ απλό, πολύ νόστιμο, με εξαιρετικά υλικά και οικείο φαγητό που δεν υποκρίνεται, δεν προσποιείται, δεν προσπαθεί να σε πείσει για κάτι άλλο πέρα από χαλαρή, πολυτελή απόλαυση. Είναι ένα στοίχημα μεγάλο και δύσκολο και μια ισορροπία ευαίσθητη που αυτή τη στιγμή μέσα στο τοξικό πολιτικό κλίμα και την παγωμένη ατμόσφαιρα της Βρεττανικής πρωτεύουσας κερδίζει με διαφορά. Μια σειρά από ευφάνταστες γαρνιτούρες όπως το σπανάκι με μποτάργκα και το λουλούδι από κρεμμύδι ικανοποιούν όλες τις αισθήσεις.
Η λίστα κρασιών είναι εξαιρετική και έχει πολλά μισά μπουκάλια και αρκετά προσφέρονται με Coravin. To σέρβις είναι όπως θα περιμένε κανείς σ’ένα πολυτέλες ξενοδοχείο στο Mayfair, άψογο.
Στα επιδόρπια παρ’όλο που ακόμα και η φρουτοσαλάτα είναι συγκλονιστική, ο μεγαλος πρωταγωνιστής είναι το κεικ Victoria sponge που σερβίρεται σε ασημένιο δισκο με ένα κρυσταλλινο ποτήρι παγωτού και μια σως από κοκκινα φρούτα.
Και μια μικρή λεπτομέρεια που δείχνει το επίπεδο της δουλειάς: το παιδικό μενού είναι ένα μικρό εικονογραφημενο παραμύθι που εισάγει τα παιδιά στα μυστικά της κουζίνας.
Βαθμός: 8/10