Δεν πρόλαβα να γράψω για τα τρίγωνα ταχινοπιτάκια της Αργυρώς Αναστασίου και με πρόλαβε με τρεις νέες εκδοχές τους ακόμη πιο νόστιμες, ακόμη πιο ευφάνταστες, ακόμη πιο δελεαστικές …και πολύχρωμες. Πράσινα, σοκολατένια και ρόδινα, το ένα καλύτερο από το άλλο, να μην μπορείς να αντισταθείς.
Κάποιες φορές τυχαίνει να γνωρίσουμε ένα προϊόν κάποιου παραγωγού που μας αρέσει ιδιαίτερα. Και σε ανύποπτη στιγμή να δοκιμάσουμε κάποιο άλλο από τον ίδιο παραγωγό και ο ενθουσιασμός μας να μετριαστεί. Αυτή σίγουρα δεν είναι η περίπτωση της Αργυρώς Αναστασίου, μιας γυναίκας που κυριολεκτικά προσωποποιεί την λέξη «μεράκι»
Και επειδή αυτή η ζαχαροπλάστισσα μου κίνησε τόσο πολύ την περιέργεια, δοκίμασα σχεδόν ό,τι παράγει. Όλα τα προϊόντα της είναι τόσο νόστιμα και προπαντός τόσο φυσικά! Χωρίς να είναι θεαματικά περίτεχνα, η γεύση τους και η σωστή υφή τους υποδηλώνουν άνθρωπο με εξαιρετική αίσθηση της γεύσης και μεγάλη δεξιοτεχνία. Κυρίως όμως, μαρτυρούν αγάπη και νοιάξιμο, φροντίδα και υπευθυνότητα. Μου θυμίζει παλιότερες εποχές, όπου νοικοκυρές αμίλλωνταν για τα καλύτερα και στις μικρές κλειστές κοινωνίες υπήρχε πάντα κάποια ονομαστή που ξεχώριζε για κάποιο γλυκό της. Μόνο που η Αργυρώ δεν έχει ένα, αλλά πολλά γλυκά για τα οποία μπορεί να είναι υπερήφανη.
Ας δούμε λοιπόν μερικά από αυτά.
Η πάστα φλώρα, με τριφτή ζύμη φτιαγμένη με λάδι και επικάλυψη μια γεμάτη αρώματα μαρμελάδα με μήλο, καρότο, πορτοκάλι, δικής της παραγωγής, συγκινεί από την πρώτη μπουκιά. Τα άδεια ταρτάκια εντελώς άγλυκα, έτοιμα για να υποδεχτούν την δική μας γέμιση, -από αυτά τα προϊόντα που, δεδομένου ότι έχουν μεγάλο χρόνο ζωής, καλό είναι να έχουμε στο ντουλάπι μας, καθώς σίγουρα, κάποια στιγμή, θα φτιάξουν ένα εύκολο ορεκτικό. Είναι βέβαιο, ότι σε ό, τι έχει να κάνει με τις τριφτές ζύμες η Αργυρώ Αναστασίου κατέχει την τέχνη στην εντέλεια και αυτό φαίνεται και στους εξαίσιους βουτυράτους (με βούτυρο Δωδώνης) κουραμπιέδες της, αλλά και στα διάφορα αψεγάδιαστα κουλουράκια της.
Όσο για τον μπακλαβά της τι να πω;; Συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε την έκφραση «σκέτη κόλαση», εγώ όμως θα έλεγα σκέτος παράδεισος. Κυριολεκτικά χιλιόφυλλος, με πολύ κρουστό φύλλο, ψιλοτριμμένο καρύδι και με τη σωστή αναλογία σιροπιού, που δεν ξεχειλίζει, αλλά σκάει στο στόμα μόλις τον δαγκώσεις. Ίσως ο καλύτερος μπακλαβάς καρυδιού, που έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια.
Άφησα για το τέλος τα σοκολατένια τρουφάκια της. Φτιαγμένα με σαμιώτικο κρασί αντιπροσωπεύουν, κατά τη γνώμη μου, αυτό που χρειαζόμαστε σε αυτή τη χώρα. Να φτιάξουμε δηλαδή και να εντάξουμε στην διατροφή μας γευστικούς θησαυρούς αξιοποιώντας τα τοπικά μας προϊόντα.
Τα βρίσκουμε: στο Παντοπώλιον Δημητρακοπούλου 34, στο Παντοπωλείο της Μεσογειακής Διατροφής Σοφοκλέους 1, στην Κάπαρη Ασκληπιού 22, στον Καρυοθραύστη Μεσογείων 6 Αμπελόκηποι, στο Παντοπωλείο Πηνελόπη Καθρή 25ης Μαρτίου στον Χολαργό, στο Παραδοσιακό Παντοπωλείο Ομήρου 63 Ν.Σμύρνη και στον Πειραιά στον Μανδραγόρα (Δημ. Γούναρη 14).
Για περισσότερες πληροφορίες: "Τα γλυκά της Αργυρώς", τηλ. 2273300464