Η διάσημη, κλασική ταβέρνα του Αστέρα, στην παραλία του Αρίωνα, έγινε από πέρσι Taverna 37 και μπήκε και αυτή υπό την ομπρέλα της Four Seasons και του σεφ Θοδωρή Καρίνου. Πέρσι ήταν -εμπορικά- το πιο επιτυχημένο εστιατόριο του ξενοδοχείου όμως χρειάστηκε χρόνο για να βρει τα γευστικά πατήματά της. Φέτος άνοιξε ξανά και είναι γαστρονομικά αγνώριστη!
Ομολογώ ότι την επισκέφθηκα με αρκετές επιφυλάξεις, άλλωστε οι -αναμενόμενα ακριβές- τιμές του καταλόγου της δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για επιείκεια στην κρίση. Αν όμως, όπως λένε, η «καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» τότε και εδώ την τελική εντύπωση προϊδέασε το έξοχο ζυμωτό ψωμί και στην συνέχεια το καρπάτσιο λαβράκι με άφθονο αβγοτάραχο, ελαιόλαδο, λεμόνι (και λίγο τσίλι έτσι για την «αλητεία»). Το ψάρι ολόφρεσκο και -όσο πρέπει- χοντρά κομμένο άντεχε την ένταση των υπολοίπων γεύσεων και πετύχαινε μια ισορροπία σε υψηλές εντάσεις.
Όμως το πιάτο που εμένα προσωπικά με έπεισε ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει εδώ ήταν ένα απλό, ταπεινό σαγανάκι τυριού. Θέλει μεγάλη μαγκιά για να κάνεις ένα σαγανάκι να είναι τόσο καλό, τόσο καλύτερο από ότι σχετικό έχω δοκιμάσει! Καταρχήν ήταν εξαιρετική αυτή η επιλογή της κρητικής κεφαλογραβιέρας και σε συνδυασμό με την έξοχη κρούστα από αβγό και προζυμένιο ψωμί οδηγούσε σε ένα αποτέλεσμα που απλά δεν μπορείς να χορτάσεις. Πολύ δυνατή και η συνέχεια. Τα κλασικά γεμιστά αποδομούνται με απόλυτη επιτυχία σε ένα βαθιά γευστικό ριζότο με μους βαρελίσιας φέτας και ωραία παιχνίδια υφών και αρωμάτων. Το κριθαρότο με καραβίδες ήταν άψογο και κέρδιζε έξτρα πόντους χάρη στο πολύ νόστιμο, χειροποίητο ζυμαρικό. Τα κεφτεδάκια ήταν υποδειγματικά φτιαγμένα και αν είχαν τηγανιστεί και λίγο πιο προσεκτικά για να βγουν πιο ζουμερά θα ήταν -και αυτά- κορυφαία. Όσο για τις τηγανητές πατάτες τους κι αυτές απλώς άψογες.
Στα κύρια πιάτα κινηθήκαμε κλασικά. Ο μουσακάς ήταν πειραγμένος μαεστρικά καθώς ο κιμάς είχε αντικατασταθεί από ψιλοκομμένα, ζουμερά μοσχαρίσια μάγουλα και σερβιριζόταν περισσότερο ως «παπουτσάκι» παρά ως μουσακάς, ενώ και η μπεσαμέλ ήταν ανάλαφρη, αέρινη, πεντανόστιμη. Το κλασικό μπιφτέκι εδώ γίνεται από χοντροκομμένο στο χέρι κιμά US prime beef, γεμίζεται με εξαιρετική κεφαλογραβιέρα και είναι ένα ποίημα.
Για το κλείσιμο επιλέξαμε το πολύ καλό ραβανί με φυστίκια και γλυκό κουταλιού κεράσι-μόνο στη Βέροια, στο Βεργιώτικο έχω δοκιμάσει καλύτερο- και την ολόδροση «σαλάτα» με φράουλες, μέλι, γιαούρτι και παγωτό.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσετε το μαγικό location και το εξαιρετικά καλόγουστο περιβάλλον, το πραγματικά άψογο σέρβις και μια εκτενή λίστα κρασιών έχετε μια απόλυτη επιλογή για -σχεδόν- κλασική ελληνική κουζίνα, πάνω στο κύμα και -σχεδόν- μέσα στην Αθήνα.
| 0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
| Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
| *«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. | ||||||