Ο ροζέ αυτός ταξιδευτής αποτελεί μέλος της εδώ και λίγα χρόνια αναβαθμισμένης γκάμας της ιστορικής Στροφιλιάς. Μια αναβάθμιση που μπορεί να φαίνεται ριζικά διαφορετική στο κομμάτι της εικόνας –όπως μαρτυρά και ο Οδίτης- ωστόσο είναι ακόμα πιο ουσιαστική και ρηξικέλευθη ως προς την γευστική ουσία.
Η έλευση του Γιάννη Λίγκα και η συνεργασία του με τον Αχιλλέα Λαμψίδη έχουν αλλάξει τα πάντα ριζικά, και όταν λέμε ριζικά εννοούμε …από την ρίζα! Έτσι σε 100 από τα στρέμματα του αμπελώνα στον Ασπρόκαμπο έχει εφαρμοστεί το σύστημα Lyre, μια ακριβή όσο και απαιτητική μέθοδος διαμόρφωσης του αμπελώνα που διασφαλίζει βελτίωση της βιολογικής ισορροπίας του φυτού και κατ΄ επέκταση της ποιότητας των σταφυλιών.
Από αυτό το κομμάτι προέρχεται και το Αγιωργίτικο για τον Οδίτη, όμως τα “μυστικά” δεν σταματούν εκεί αλλά περιλαμβάνουν πολύ μικρές εκχυλίσεις 2 ωρών καθώς και πέρασμα μέρους του κρασιού από βαρέλια ακακίας.
Το πολύ απαλό τριανταφυλλί χρώμα δεν σε κάνει να αμφιβάλλεις για το πρώτο, όμως οι σχεδόν μπλε ανταύγειες που το περιβάλλουν σε εκπλήσσουν για το δεύτερο. Εξίσου αναπάντεχο πάντως είναι και το άρωμα, μιας και πλάι στο κλασσικό (για τέτοια εκχύλιση) ξινό άρωμα του φραγκοστάφυλου απαντώνται λουλουδάτες νότες γαρίφαλου και τριαντάφυλλου. Ωστόσο το κρασί σε καμία περίπτωση δεν γίνεται δημαγωγικό, αφού η καθαρότητα των οινοποιήσεων στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο Γιάννης Λίγκας και οι χαμηλές εντάσεις διατηρούν ατόφιες αυστηρότητα και κλάση.
Αυτή η ντελικάτη αίσθηση συνεχίζεται και στο στόμα, ενισχυόμενη από εξαιρετική οξύτητα. Και εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν τελειώσει ευχάριστα, ένα φοβερό μπαχαρένιο κρεσέντο έρχεται να φωνάζει “έχω να σου δώσω και άλλο!”, με το έντονο flavor και μια πιτσιλιά τανινών να κορυφώνουν το όργιο!
Αν και καλόβολος, ο Οδίτης θα προτιμήσει θερμοκρασία 12-14ºC και μια μεσαία τουλίπα όπως το Stolzle Revolution Red. Προφανώς κάποια κόκκινα ζυμαρικά ή μια παστουρμαδόπιτα θα αποτελούσαν ιδανικές επιλογές, ωστόσο προσωπικά μάλλον θα στρεφόμουνα προς ένα ταρτάρ ψαριού, μερικές γαρίδες κοιλάδας στη σχάρα ή ακόμα και σε μια στήρα για το τέλειο ταίριασμα.
Τα 12€ του Οδίτη είναι απόλυτα δικαιολογημένα με βάση και την δουλειά στα παρασκήνια αλλά και το περιεχόμενο στη φιάλη. Χωρίς καμία αμφιβολία αυτό το κρασί είναι με διαφορά το κορυφαίο ροζέ Αγιωργίτικο που έχω δοκιμάσει αλλά και το καλύτερο κρασί στην ιστορία του οινοποιείου· μια Ωδή της ποικιλίας ικανή να ταξιδέψει –με την ελκυστική πλευρά της αυστηρότητας που προσφέρει- κάθε μα κάθε οινόφιλο. Ως εκ τούτου και το “Οδίτης” και το “Ωδή…της” περνούν!
Βαθμολογία: 8,5/10.