Σπύρος & Βασίλης: Η γοητεία του κλασικού

Στα σχεδόν εννιά χρόνια του FNL δεν έγραψα ποτέ μια κριτική για αυτό το κλασικό και αγαπημένο εστιατόριο της πόλης που μετρά 45 χρόνια ιστορίας! Όχι επειδή δεν αξίζει, αλλά επειδή προσωπικά το έχω –κυρίως- στην καρδιά μου καταχωρημένο ως «εκτός ανταγωνισμού» και ο όποιος βαθμός μοιραία το φέρνει σε σύγκριση με άλλα, συχνά εφήμερα εστιατόρια της πόλης. Όμως αυτή τη φορά το αποφάσισα και γράφω για αυτό αν και πιστεύω πως δεν θα μου βγει πραγματική κριτική. Βλέπετε έχω δειπνήσει εδώ δεκάδες φορές και ελάχιστες έχω παρεκκλίνει από τις συνηθισμένες επιλογές μου οπότε νιώθω ότι μπορεί να το αδικήσω …ή και να το πριμοδοτήσω. Αυτός ήταν πάντα ο άλλος λόγος για τον οποίο δεν έκανα κριτική τόσο καιρό.

Το Σπύρος & Βασίλης άνοιξαν το 1974, δύο αδέλφια, ο Βασίλης και ο Σπύρος Πολυμέρης. Κερκυραίοι που είχαν εργαστεί σχεδόν μια δεκαετία στο L’ Abreuvoir, κατέθεσαν εδώ τη δική τους πρόταση, ενώ από το 1998 ο Σπύρος αποχώρησε και επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου άνοιξε εκεί το δικό του –συνονόματο- εστιατόριο. Εδώ και λίγα χρόνια, την σκυτάλη παρέλαβε ο γιος του Βασίλη, ο Γιώργος Πολυμέρης (ο Οδυσσέας, ο άλλος γιος άνοιξε το Tartare στη Γλυφάδα). Η εξαιρετικά πετυχημένη ανακαίνιση που έφερε το Σπύρος & Βασίλης στην σύγχρονη εποχή, διατήρησε με έναν μαγικό τρόπο την πατίνα του χρόνου και τη θαλπωρή του εστιατορίου. Ταυτόχρονα, το κλασικό γαλλικό μενού με τα φιλέτα και τις αντρεκότ εμπλουτίστηκε και με πιο ενδιαφέροντα και «μοντέρνα» κρέατα όπως το αμερικάνικο rib-eye (που στις προσωπικές μου επιλογές διαδέχθηκε την κλασική cote de boeuf). Να σας πω εδώ ότι όλα αυτά χρόνια που έρχομαι εδώ παίρνω πάντα ένα από τα δύο αυτά κρέατα με –καλοφτιαγμένη- sauce Bearnaise και πολλές (πολλές όμως) ψιλοκομμένες και τραγανές τηγανιτές πατάτες …ότι άλλο –καλό- έχω δοκιμάσει είναι από κλεμμένες μπουκιές! Να προσθέσω όμως ότι εδώ ετοιμάζουν μπροστά σου και ένα από τα πιο καλά και αυθεντικά ταρτάρ της πόλης.

Στα πρώτα πιάτα έχω μεγαλύτερο εύρος επιλογών. Το pate de foie gras που ετοιμάζουν μόνοι τους είναι πάντα καλό και εναλλάσσεται στις επιλογές μου με τη δροσερή σαλάτα με αβοκάντο και ροκφόρ για τα πιο θερμά βράδια (έχουν φτιάξει έναν απίθανο χώρο στο παρκάκι απέναντι για το καλοκαίρι), ενώ η πληθωρική κρεμμυδόσουπα είναι η αγαπημένη μου επιλογή για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, τσιμπλογάω όμως και από το κλασικό σουφλέ με τυρί και ζαμπόν που πάντα «παίζει» στο τραπέζι. Το μενού έχει πολλές ακόμη επιλογές, κλασικές ως επί το πλείστον και ορισμένες πραγματικά ενδιαφέρουσες όπως η Entrecote με σως Café de Paris ή ροκφορ στα κύρια πιάτα, και το αέρινο σουφλέ σοκολάτας ή οι κομψές crepes Suzette στα επιδόρπια. Είπαμε όμως, αυτή δεν είναι μια κλασική κριτική.

Στα συν του εστιατορίου είναι η ενδιαφέρουσα και ενημερωμένη κάβα και βέβαια το σέρβις που δίνει την πραγματική διάσταση στην έννοια της περιποίησης και ολοκληρώνει την αίσθηση της θαλπωρής.