Κάθε φορά που βρίσκομαι στην Αρκαδία αναρωτιέμαι πόσες ακόμη
κρυμμένες εικόνες έχει αυτή η… γειτονιά εδώ στο κέντρο της Πελοποννήσου. Μια
γειτονιά που καταφέρνει πάντα να σου αποκαλύπτεται με τον τρόπο της, αρκεί μόνο
να έχεις χρόνο και φυσικά να είσαι έτοιμος να απολαύσεις εκείνο το μοναδικό
αίσθημα πληρότητας που σου μεταφέρει. Μη διστάσεις να ακολουθήσεις έναν
διαφορετικό προορισμό στη επόμενη διασταύρωση. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι
εικόνες θα σε εκπλήξουν.
Μετά από μια σύντομη στάση στο κέντρο της Τρίπολης και αφού άφησα
πίσω μου την πανέμορφη κεντρική πλατεία Άρεως πήρα το δρόμο για μία «μυστική»
αποστολή. Στόχος να βρούμε τα κρυμμένα, αν μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε έτσι
χωριά της Αρκαδίας, τη στιγμή μάλιστα που ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε τη
Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Από την πρώτη στιγμή, ήταν διάχυτη η αίσθηση ότι
η περίοδος των εορτών είναι πολύ σημαντική για τα χωριά αυτά, καθώς
ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους ανθρώπους που τα αγαπάνε. Παρατηρούσαμε
ανθρώπους να καθαρίζουν τις αυλές των σπιτιών, να ασπρίζουν τις μάντρες.
«Περάσαμε δύσκολο Χειμώνα, με πολλά κρύα και χιόνια. Τώρα ετοιμάζουμε τα σπίτια
μας για το καλοκαίρι. Φυτέψαμε και τους κήπους» μας είπε η κυρία Ευδοκία την
οποία συναντήσαμε στην αυλή της λίγο έξω από την πρώτη μας στάση σε ένα από τα
πιο όμορφα χωριά, στην Αλωνίσταινα. Το
υψόμετρο εδώ είναι μεγάλο, φτάνει τα 1200 μέτρα, και το πράσινο κυριολεκτικά
«πνίγει» το χωριό με τους λιγοστούς κατοίκους και τα παραδοσιακά πέτρινα
σπίτια. Αξίζει να αφήσετε το αυτοκίνητο στην είσοδο του χωριού, και να
περπατήσετε. Θα δείτε πολλά σπίτια να διαθέτουν τις παραδοσιακές πέτρινες
καμάρες στις πόρτες, ενώ σε πολλά από αυτά αναφέρονται χρονολογίες του 19ου αι.
Ανάμεσά τους μικροσκοπικοί καλαίσθητοι ξενώνες βοηθούν στην ανάπτυξη της
περιοχής. Μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι εδώ κοντά βρίσκεται και το χιονοδρομικό
κέντρο του Μαινάλου. Παρόλο που η περίοδος αυτή δεν έχει χιόνι, ανεβήκαμε μέχρι
εκεί με την άνεση και τη σιγουριά που προσφέρει το Volvo V60. Αριστερά και δεξιά του δρόμου, έχουν ήδη αρχίσει να
τοποθετούν της κυψέλες με τα μελίσσια, ενώ τα θεόρατα έλατα στις πλαγιές
προκαλούν τη ματιά σου και ενδυναμώνουν τη διάθεση σου.
Επόμενη στάση μας ένα όχι και τόσο… κρυμμένο αλλά σε κάθε περίπτωση ένα από τα πιο όμορφα χωριά της περιοχής, τα Λαγκάδια. Αμφιθεατρικά χτισμένο, φιλοξενεί μερικά πανέμορφα αρχοντικά με την λεγόμενη και «πάνω γειτονιά» να αποτελεί σημείο musttovisit, ιδιαίτερα για όλους όσοι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αρχιτεκτονική. Εδώ θα έχετε την ευκαιρία να δείτε μερικά πανέμορφα αρχοντικά, πέτρινα δρομάκια και περίτεχνες κρήνες.
Ανάμεσα στα έλατα
Συνεχίζοντας την εξερεύνηση αυτής της ιδιαίτερης περιοχής και αφού έχουν μεσολαβήσει διάφορες στάσεις σε πήγες δίπλα στο δρόμο, σε σημεία με καταπληκτική θέα, φτάνω στο Βαλτεσινίκο. Παρά τα σκαμπανεβάσματα στο υψόμετρο, όπως μας ενημερώνει μία επιγραφή στην πλατεία, το χωριό βρίσκεται επίσης στα 1200 μέτρα, ενώ οι πλαγιές των βουνών συνεχίζουν να είναι γεμάτες με έλατα. Το χωριό, αποτελεί επίσης ένα τυπικό δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με την πέτρα φυσικά να αποτελεί κυρίαρχο υλικό. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι οι Αρκάδες αποτελούσαν πολύ καλούς «πετράδες», μάστορες της πέτρας και ταξίδευαν σε διάφορα μέρη της χώρας για κατασκευές.
Στην Πιάνα
Επιστρέφοντας προς την Τρίπολη και αφού έχουν μεσολαβήσει διάφοροι άλλοι προορισμοί, παρατηρώ την πινακίδα για την Πιάνα. Ένα όνομα που προκαλεί το ενδιαφέρον και παραπέμπει σε μουσική. Απ` ότι μαθαίνω στη συνέχεια οφείλει το όνομά της στο θεό Πάνα, όπου όπως μας διηγείται ο μύθος, γεννήθηκε εδώ. Η Πιάνα λοιπόν, είναι ένα πολύ απλό όμορφο χωριό με καλντερίμια αλλά και μία πλατεία ντυμένη με τι άλλο, με πέτρα. Δύο τεράστια πλατάνια μου προκαλούν το ενδιαφέρον, να ξαναβρεθώ εδώ τους καλοκαιρινούς μήνες που θα είναι καταπράσινα και θα προσφέρουν τη σκιά τους στον επισκέπτη. Εκείνο βέβαια που μου έχει μείνει στο μυαλό είναι η υπέροχη θέα από το προαύλιο της εκκλησίας του Άι-Γιώργη. Περίπου 7 χλμ. από εδώ βρίσκεται το ιστορικό Λιμποβίσι, το χωριό του Κολοκοτρώνη. Εδώ βρίσκεται και το σπίτι του, το οποίο λειτουργεί ως μουσείο. Φτάνω ξανά στην Τρίπολη. Είμαι έτοιμος για μία ακόμη βόλτα γύρω από το βουνό. Από το Μαίναλο.