Καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, διανύω στη Σαντορίνη την ένατη και τελευταία μέρα που παραμένω εδώ, καθώς βρίσκομαι στο νησί από την περασμένη Δευτέρα για τις αξιολογήσεις των εστιατορίων της στο πλαίσιων των επερχόμενων FNL Best Restaurant Awards 2021. Το περασμένο διάστημα προηγήθηκαν κι άλλα μέλη της επιτροπής χτενίζοντας κυριολεκτικά τη γευστική της σκηνή σε μια συρρικνωμένη κι εξαιρετικά δύσκολη σεζόν, κατά την οποία όμως, η Σαντορίνη κατά κοινή ομολογία επέδειξε με κάθε εφικτό τρόπο τη τεράστια δυναμική της. Κόντρα στις Κασσάνδρες που τη θέλανε να γονατίζει λόγω της υγειονομικής κρίσης, από τις αρχές του Ιουλίου κιόλας όπου οι επιχειρήσεις στο νησί άρχισαν να ανεβάζουν διστακτικά τα ρολά, άρχισε μια ενθαρρυντική κινητικότητα η οποία-τηρουμένων των αναλογιών- κορυφώθηκε τον Αύγουστο, κρατώντας τελικά όρθια εστιατόρια και ξενοδοχεία. Κι όχι μόνο αυτό. Παρέμειναν «ζωντανά» κρατώντας τη σημαία της ποιότητας ψηλά, ενώ θα περίμενε να γίνουν οι προβλεπόμενες από πολλούς εκπτώσεις στο υψηλό επίπεδο υπηρεσιών που την είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Αναφέρομαι προφανώς στα εστιατόρια και στα ξενοδοχεία τα οποία έχουν μπει τα τελευταία χρόνια σε μια κούρσα εξέλιξης, δίνοντας μας κατά καιρούς πολύ δυνατά δείγματα γραφής κι όχι στην δυστυχώς υπεραρκετή σκαρταδούρα που σερβίρει κατεψυγμένο μουσακά, χύμα κρασί, νερωμένα Μοχίτο και θέα στο Ηφαίστειο. Αυτά πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υφίστανται. Έτσι συμβαίνει σχεδόν παντού. Το ποιοτικό αντίβαρο απέναντι στο τουριστικό προκάτ έπρεπε να αντέξει. Και η αλήθεια είναι ότι άντεξε χωρίς να δει προφανώς επουδενί τα περσινά νούμερα. Λογικό. Παρολαυτά συζητώντας με αρκετούς επιχειρηματίες αυτές τις μέρες στη Σαντορίνη, ένα γενικό συμπέρασμα συμπυκνώνεται στο εξής: όλοι ανεξαιρέτως δούλεψαν περισσότερο από όσο υπολόγιζαν. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, τα ταμεία ξεπέρασαν και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες. Αυτά μου είπαν, αυτά σας λέω.
Είχα όμως την ευκαιρία να το διαπιστώσω αρκετές φορές και ιδίοις όμμασι αυτό. Δεν σας κρύβω ότι έτριβα τα μάτια μου όταν είδα στο βραβευμένο με δυο αστέρια FNL, Lauda at Andronis Boutique Hotel στην Οία, την γευστική επιμέλεια του οποίου υπογράφει για τρίτη χρόνια ο σημαντικός Γάλλος σεφ, Emmanuel Renaut-να μη πέφτει καρφίτσα. «Είχαμε κι αρκετούς Έλληνες φέτος. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό, αλλά ήταν όμορφο να το ζεις.» μου είπε ο head chef του εστιατορίου, Γιώργος Δόσπρας. Μια μέρα αργότερα κάθομαι σε ένα από τα τραπέζια του επίσης γεμάτου Lycabettus στο Andronis Luxury Suites, για να δοκιμάσω την εξαιρετική όπως αποδείχτηκε κουζίνα του Νίκου Λειβαδιά και του κορυφαίου ζαχαροπλάστη Γιώργου Πλατινού και προς στιγμή ξέχασα ότι είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πανδημίας που άλλαξε τις ζωές όλων μας από τη μια μέρα στην άλλη. Ο wine director του ομίλου Andronis, Σωτήρης Κανδύλης, βοηθάει πάντως καθοριστικά στο να απογειωθεί περισσότερο η εμπειρία. Διότι περί αυτού πρόκειται. Το εστιατόριο Opson στο Andronis Arcadia φέτος δεν άνοιξε, αλλά ο Στέφανος Κολυμάδης δεν έχασε ευκαιρία να κάνει εξωτικές τρίπλες στο Pacman Santorini, που επίσης μέσα στο ξενοδοχείο. Δοκίμασα φέτος από τα χέρια του ένα πράσινο κάρι με αστακό που, αλλά κι ένα κολασμένα νόστιμο ντόνατ από τη κάρτα του πρωινού. Ο Άγγελος Μπακόπουλος φέτος επέκτεινε τη συνεργασία του φέτος με τα Katikies, αναλαμβάνοντας και το εμβληματικό ξενοδοχείο της Σαντορίνης. Συνεπώς το επίπεδο του Mikrasia Santorini ήταν φέτος αισθητά ανεβασμένο. Ακριβώς δίπλα, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μάγειρες, ο Τάσος Στεφάτος, μετέτρεψε το εστιατόριο Petra στο Canaves Oia Hotel, σε μια ελληνικότερη, πιο funky και υψηλού επιπέδου εκδοχή του βραβευμένου με δυο αστέρια FNL, Elements, το οποίο δυστυχώς δεν άνοιξε, ενώ κι ο Σπύρος Αγιούς συνεχίζει το όμορφο ιδιοδυγκρασιακό του fusion στο Naos. Φεύγοντας από την Οία, η Ρόζα στα χέρια πλέον του Κυριάκου Πετρόπουλου, είναι από τα ελάχιστα σημεία στο νησί που χαίρεσαι με την καρδιά σου τη σαντορινιά παράδοση σε ένα μενού που έχει αρκετές δόσεις από την αστική κουζίνα της Θεσσαλονίκης, λόγω καταγωγής του ιδιοκτήτη της αλλά κι ο Φάνης Μαϊκάντης στο Panygiri που ξεκίνησε πέρυσι τη σταδιοδρομία του στα Φηρά, ρίχνει στο ξυλόφουρνο εκπληκτικά γεμιστά, μπάμιες και φτιάχνει μια μακαρονάδα από τράγο και σκοτύρι Ίου που θα τολμήσω να πω ότι μου θύμισε το επίπεδο της κορυφαίας Μπουκαδούρας, στη Χαλκιδική
«Η Καλντέρα καταπίνει τα καλά εστιατόρια» μου λέει ο Λουκάς Κατρής, «αν και προσωπικά δεν δικαιούμαι να έχω παράπονο παρά τη κρίση που μας επηρέασε όλους, γιατί δουλέψαμε σχεδόν φουλ!». Το κατάμεστο Idol που διατηρεί στα Φηρά ανακαινίστηκε το 2020 σε έναν μεγάλο βαθμό, ενώ συνεχίζει να εξελίσσει τις γεύσεις του έχοντας σταθερά στην ενορχήστρωση του μενού, τον δυνατό σεφ Παναγιώτη Γιακαλή και στην κουζίνα του, η οποία απο φέτος έχει κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα στροφή στην εκλεκτική ψαροφαγία, τον Νίκο Τζώρτζη. Από τα χέρια τους δοκίμασα ένα από τα απολαυστικότερα πιάτα αυτού του καλοκαιριού: ροφό ποσέ σε κρούστα λιαστής ντομάτας με πατάτες μαγειρεμένες σε μια μπουγιαμπέσα σκέτο βάλσαμο. Στο Φηρά όμως μετακόμισε αυτό το καλοκαίρι και η θρυλική Σελήνη του Γιώργου Χατζηγιαννάκη εντός του Katikies Garden, με νέο σεφ αυτή τη φορά τον Χάρη Νικολούζο. Από τη κάρτα του εστιατορίου η οποία φέτος αναβιώνει εμβληματικά πιάτα του εστιατορίου από το 1987 μέχρι και το 2013, ξεχώρισα έναν νόστιμο μπακαλιάρο με σάλτσα κανφιόκολας, φύκια και φουντούκι, καθώς και το άψογα ψημένο γουρουνόπουλο με μια πετσούλα που σε κέρδιζε με τη μερακλίδικη τραγανότητα της. Τη λίστα κρασιών επιμελείται ο MW, Γιάννης Καρακάσης και η διευθύντρια του εστιατορίου, Γεωργία Τσάρα, ρυθμίζει τα πάντα...όπως πάντα με μαεστρία προκειμένου το δείπνο σας εκεί να γίνει ξεχωριστό. Στο Santoro του υπέροχου Santorini Grace οι φινετσάτες γεύσεις του Jean Charles Metayer ανεβάζουν φέτος ακόμη περισσότερο τον γαστρονομικό του πήχη αλλά κι ο Άνταμ Κοντοβάς έχει καταφέρει μέσα σε μια διετία να κάνει το Alali που βρίσκεται στο ξενοδοχείο Astarte Suites ένα από τα πιο ξεχωριστά εστιατόρια στο νησί, εκτονώνοντας τη δημιουργικότητα του σε ένα «τυφλό» μενού γευσιγνωσίας. Είδαμε ακόμη πολλά, εντούτοις κάπου εδώ πρέπει να κλείσω αυτή την όχι τελικά όχι και τόσο σύντομη αναφορά στα γαστρονομικά δρώμενα του νησιού. Άλλωστε όταν έρθει η ώρα τα επερχόμενα FNL Best Restaurant Awards θα αναδείξουν όπως κάθε χρόνο τα κορυφαία σημεία εστίασης του νησιού. Ένα είναι το βέβαιο: η Σαντορίνη απέδειξε σε αυτή τη σεζόν ότι δεν έγινε τυχαία ένας από τους πρωτοκλασάτους παγκόσμιους τουριστικούς προορισμούς, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα τη φήμη της ως μια από τις πιο κοσμοπολίτικες, συμπαγής και συμπυκνωμένες γαστρονομικές σκηνές της Ευρώπης.