Πριν σπεύσετε να θεωρήσετε ότι υπερβάλλω, αναλογιστείτε για μια στιγμή το εξής απλό: σε ποιο άλλο σημείο της Ελλάδας υπάρχουν συγκεντρωμένα μέσα σε λίγες δεκάδες μέτρα τόσα καλά εστιατόρια;
Στην μαρίνα του Sani Resort έχει διαμορφωθεί μια πρωτοφανής πιάτσα εστιατορίων κάθε είδους και κουζίνας που χαρίζει στο συγκρότημα μοναδικό γαστρονομικό ενδιαφέρον. Από το Sea You Up, ένα από τα κορυφαία Japanese-fusion εστιατόρια της Ελλάδας και το γκουρμέ και πολυτελές Water, μέχρι την εμβληματική Ντομάτα του Χρύσανθου Καραμολέγκου και μια κορυφαία ψαροταβέρνα, τον Αλέξη, εδώ έχει δημιουργηθεί μια γαστρονομική βόλτα μοναδική με καμιά δεκαριά εστιατόρια που όλα τους αξίζουν την προσοχή μας.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Sani Resort οργανώνει εδώ
και εννέα χρόνια το πιο ενδιαφέρον γαστρονομικό φεστιβάλ στην χώρα. Κάθε Μάιο,
προσκαλούνται δέκα περίπου σεφ από διάφορες χώρες (ανάλογα και το θέμα του
φεστιβάλ) για να παρουσιάσουν την κουζίνα τους σε ένα κοινό φίλων της γεύσης,
δημοσιογράφων και bloggers.
Στο ονειρικό σκηνικό του Sani στήνεται ένα γευστικό γλέντι
όπου κάθε ένα από τα βασικά εστιατόρια της μαρίνας φιλοξενεί για 2-3 μέρες και
έναν από τους καλεσμένους σεφ. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν παρελάσει από
εδώ δεκάδες σεφ, άλλοι τριάστεροι, άλλοι ανερχόμενοι, άλλοι διάσημοι, Έλληνες
και ξένοι, όλοι τους είχαν κάτι να πουν με την μαγειρική τους και όπως σε κάθε
φεστιβάλ άλλα μενού εντυπωσίασαν, αλλά όχι και τόσο.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε και το φετινό Sani Gourmet Festival με
το εμπνευσμένο θέμα «Ο δρόμος του μεταξιού» και καλεσμένους σεφ από ολόκληρη
την θρυλική διαδρομή. Δοκίμασα τέσσερις από αυτούς και οι
εντυπώσεις ήταν μοιρασμένες. Ο Κινέζος Jereme Leung (φωτό αριστερά) μπορεί να ήταν ο σεφ της
χρονιάς σύμφωνα με το Time Out του Λονδίνου, όμως εδώ επέλεξε να παρουσιάσει
μια fusion δυτικό-κινεζική κουζίνα που αν και είχε αρετές, είχε και πολλές
αδυναμίες τόσο σε concept όσο και στην εκτέλεση. Από την άλλη, η Ιρανή Najmieh Batmanglij
αποδείχθηκε πραγματική «γκουρού της περσικής κουζίνας» όπως την χαρακτήρισε η Washington
Post και μας εντυπωσίασε όλους με τα όλο γεύση και άρωμα πιάτα της, αλλά και με
το πάθος και τη γλύκα της. Ο Ιταλός Riccardo di Giacinto με το ένα αστέρι Michelin
(All’Oro, Ρώμη) και το εντυπωσιακό βιογραφικό δεν με έπεισε με την πρότασή του.
Δεν πειράζει όμως γιατί το ίδιο μεσημέρι δοκίμασα το μενού του Νίκου Καρθάνου
(φωτο επάνω) στην Ντομάτα και ενθουσιάστηκα.
Εδώ βέβαια πρέπει να ανοίξω μια παρένθεση για να μιλήσω για το καμάρι του συγκροτήματος που είναι ο Asterias, όπου και φιλοξενηθήκαμε. Ένα μίνι exclusive συγκρότημα μέσα στο Sani resort, πάνω στην μαρίνα, με την δική του θαυμάσια παραλία και πραγματικά εξαιρετικές και πολυτελείς σουίτες. Στο εστιατόριό του, το Water, σερβίρεται καθημερινά ένα από τα καλύτερα πρωινά που έχω δοκιμάσει ποτέ σε ελληνικό ξενοδοχείο …ίσως και το καλύτερο! Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η καλή –γαστρονομική- ημέρα, εδώ φαίνεται από το πρωί στην κυριολεξία!
Όπως είπα και προηγουμένως, σε κάθε φεστιβάλ οι καλές και οι άτυχες στιγμές είναι αυτονόητες. Το σημαντικό εδώ είναι η προσήλωση στην γαστρονομία, η εξαιρετική οργάνωση αλλά και το ότι χρόνια τώρα κατορθώνουν να κινητοποιούν κοινό, τύπο και χορηγούς σε μια εντυπωσιακή διοργάνωση που όλα δείχνουν ότι θα έχει μακρόχρονη πορεία.
Χορηγοί του φεστιβάλ είναι πολλοί και χαίρομαι που μια
τέτοια κίνηση βρίσκει επαρκή στήριξη. Εγώ θα σταθώ στην Volvo (χορηγός των
μετακινήσεων) όχι μόνο επειδή με προμήθευσε με το εξαιρετικό V40 -με το οποίο
ανέβηκα στην Χαλκιδική απολαμβάνοντας μια άνετη, ασφαλή και γρήγορη διαδρομή-
αλλά και επειδή ως εταιρεία έχει πάρει την στρατηγική απόφαση να στέκεται δίπλα
στην γαστρονομία συμβάλλοντας και στηρίζοντας διάφορες προσπάθειες σε αυτόν τον
χώρο.
