Σκούρας Salto: Μια κάθετη για να σαλτάρεις!

27 Ιουλίου 2022
Σίμος Γεωργόπουλος
Γιώργος Σκούρας Salto Μαυροφίλερο Μοσχοφίλερο Μαντίνεια
Το κορυφαίο κρασί από την Μαντίνεια παραδίδει διδακτορικά μαθήματα στην φρεσκάδα, το δυναμικό παλαίωσης και την ορυκτή πολυπλοκότητα.

Αρκούσε η δοκιμή μιας εξαιρετικής φιάλης του 2018 από την προσωπική μου κάβα και η αναφορά της φοβερής της φρεσκάδας στον δημιουργό της για να βρεθεί στην πόρτα μου μια 6αδα από αυτό το ξεχωριστό Μοσχοφίλερο. Ή  για να είμαστε ακριβείς Μαυροφίλερο, αφού ο σπουδαίος Γιώργος Σκούρας επέλεξε τον πιο σκούρο κλώνο της ποικιλίας για να μας προσφέρει την ύψιστη έκφραση της, προϊόν της 35χρονης εμπειρίας του στην Μαντίνεια και τα σταφύλια της.

Αν και προέρχεται από τα …χαμηλά  600 μέτρα το άγρια ζυμωμένο Salto διαθέτει τρομακτικές οξύτητες που ξεπερνούν τα 8gr/lt (!) και ένα ph κάτω από 3,20, χαρακτηριστικά που σε συνδυασμό με τις χαμηλές αποδόσεις εγγυώνται ένα καλό δυναμικό παλαίωσης.

Από την άλλη βέβαια σκέφτεσαι “Μοσχοφίλερο είναι, πόσο να παλαιώσει;” και απλά σαλτάρεις όταν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα κρασί που ανεξαρτήτως χρονιάς δείχνει ότι έχει την δεκαετία στο τσεπάκι του! Κάτι για το οποίο δεν μπορούν να καυχηθούν πολλές ευγενείς λευκές Βουργουνδίες αλλά ούτε και τα περισσότερα υπερβιταμινωμένα ερυθρά της χώρας μας!

Βέβαια για αξέχαστα ταξίδια στον χρόνο χρειάζεσαι κατ’ αρχήν εισιτήριο, του οποίου η τιμή μπορεί να μην είναι αλμυρή η γεύση όμως είναι και μάλιστα όσο δεν φαντάζεσε! Το Salto 2021 (8/10) εξηγεί “με το καλημέρα” γιατί η συγκεκριμένη ετικέτα είναι τόσο ικανή για παλαίωση αφού μας προσφέρει μια αδυσώπητη οξύτητα και μια τόσο ανελέητη αλατότητα που σε κάνει να νομίζεις ότι κάποιος μπερδεύτηκε και χρησιμοποίησε εδώ αντί στο φαγητό την αλατιέρα! Όσο για τριανταφυλλάκια,  μην περιμένετε και πολλά. Το άγουρο αχλάδι και το λεμόνι είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, σε ένα ελαφρύ, κατάξηρο και άγριο σύνολο που απαιτεί πολλά-πολλά χρόνια στη (πωματισμένη με screw cup) φιάλη.

Το Salto 2020 (8/10) είναι λίγο πιο “Gewurztraminer”, αφού βάζει λίγη μπαχαρένια γλύκα στο μπουκέτο. Ο υφάλμυρος χαρακτήρας αρχίζει να προβάλλεται ως χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου κρασιού ενώ το ίδιο ισχύει και για την ελαφριά αγριάδα, παρόλο που το 2020 αρχίζει σιγά –σιγά να χωνεύει την οξύτητά του. Βέβαια για να είναι έτοιμο να …ξαναφάει θα απαιτηθεί τουλάχιστον μια 5ετία!

Μια άλλη, πιο μπαρουτοκαπνισμένη έκφραση της ορυκτότητας προσφέρει το Salto 2019 (8,5/10). Το έντονα αργυροπράσινο χρώμα, η παρουσία CO2 στο στόμα, το wet wool νεύρο και η μακριά επίγευση φλούδας γκρέιπφρουτ συνθέτουν ένα πολύπλοκο κρασί  που σίγουρα θα αποζημιώσει όσους το αφήσουν για μια 5ετία στην κάβα τους.

Η εξέλιξη είναι μια λέξη την οποία δεν γνωρίζει ούτε το Salto 2018 (8/10). Βασίζοντας την πολυπλοκότητά της σε μια συνύπαρξη στάχτης, βρεγμένου μαλλιού και λάιμ, η επιθετική αυτή χρονιά φέρνει περισσότερο τριαντάφυλλο στο flavor σε σχέση με όλες τις άλλες.

Αλλαγή ετικέτας αλλά και στυλ για το Salto 2015 (7,5), έστω και αν τα αρώματα μπαρουτόσκονης, αχλαδιού και τριαντάφυλλου, η γεμάτη θειάφι ορυκτότητα και η κατάξηρη ελαφράδα έχουν απαντηθεί και σε άλλες χρονιές. Ο λόγος είναι οι τανίνες, που εδώ κάνουν αισθητή την παρουσία τους, προσδίδοντας μια πιο άγαρμπη πλην καλοδομημένη  αίσθηση  που αποζητά ακόμα 2-3 χρόνια παλαίωσης.

Το Salto 2014 (7,5/10) μόλις έχει απολέσει την έντονη πρασινίλα και μαζί με αυτή την εξέλιξη έχουν έρθει και αρώματα άσπρου σπαραγγιού πλάι σε αυτά του γκρέιπφρουτ, του λάιμ και του yuzu. Τα τελευταία απαντώνται ξανά ως άρωμα στόματος, ενώ και πάλι είναι παρούσες η φοβερή οξύτητα, η υφάλμυρη γεύση αλλά και οι αισθητές τανίνες.

Μια κάθετη γευσιγνωσία είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος για να αποκτάς μια σφαιρική άποψη για τα πράγματα και ως εκ τούτου το Salto αναδεικνύεται σε μια ύψιστη έκφραση του terroir της Μαντίνειας. Αν προσδοκάτε εύπεπτα τριανταφυλλάκια και οικόσιτη εξημέρωση καλύτερα να κοιτάξετε αλλού, αφού εδώ το κυρίως πιάτο περιλαμβάνει σοφιστικέ ορυκτότητα,  τρομακτικές οξύτητες και ελαφροπάτητη αγριάδα γατόπαρδου. Επιπλέον αυτό το πιάτο σερβίρεται με απίστευτη σταθερότητα και συνέπεια, με τις διαφορετικές βαθμολογίες μάλλον να έχουν δοθεί προκειμένου να μην κατηγορηθώ για γευσιγνωστική αδυναμία και όχι γιατί οι 6 χρονιές που βρέθηκαν στο ποτήρι μου πρόσφεραν διαφορετικά ποιοτικά  επίπεδα!

Σε κάθε περίπτωση πάντως αν διαθέτετε κάποιο ξεχασμένη φιάλη μην ανησυχήσετε ή βιαστείτε να την ανοίξετε. Γιατί  απλά δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθείτε μπροστά σε ένα εξελιγμένο ή κουρασμένο Salto!