Ο Ιταλός σχεδιαστής και αρχιτέκτονας Alessandro Mendini έπαιξε σημαντικό ρόλο στο μεταμοντέρνο κίνημα. Πρόσθεσε ειρωνεία, χρώμα, διακοσμητικά στοιχεία και εκλεκτισμό στο σύγχρονο σχεδιασμό του τέλους του 20ου αιώνα.
Ήταν το 1978 όταν παρουσίασε για πρώτη φορά την Poltrona di Proust, μία πολυθρόνα αρκετά μεγάλη σε όγκο, που το μοτίβο του υφάσματος της θύμιζε ψηφιδωτό ενώ τα ξύλινα μέρη της ήταν σκαλιστά και βαμένα στο χέρι. Πολύ σύντομα η μεταμοντέρνα γοητεία της τράβηξε την προσοχή των διακοσμητών αλλά και εκείνων που ενημερωνόντουσαν για τις εξελίξεις στο σύγχρονο design και την αρχιτεκτονική. Το συγκεκριμένο έπιπλο μπήκε στην παραγωγή από την Cappellini αλλά τόσο η δυσκολία της εν μέρει χειροποίητης κατασκευής της, όσο και το μέγεθος της, την τοποθέτησαν κυριολεκτικά στα αντικείμενα του πόθου μια και κόστιζε ιδιαίτερα ακριβά και συνήθως είχε αρκετό χρόνο αναμονής για την παράδοση. Παρόλα ταύτα μέχρι και σήμερα παραμένει ένα αγαπημένο κομμάτι για τους λάτρεις του design. To 2011 στο παιχνίδι μπαίνει και μια άλλη εταιρεία, η Magis, που προτείνει στον σχεδιαστή να παράξει μια πιο βιομηχανοποιημένη εκδοχή, χυτή σε ένα τεράστιο καλούπι με βασικό υλικό το ανακυκλώσιμο πολυαιθυλένιο. Αυτή η εκδοχή θα κόστιζε αρκετά φθηνότερα και λόγω του υλικού κτασκευής θα μπορούσε να τοποθετηθεί και στον κήπο ή το μπαλκόνι. Και στις δύο εκδοχές της κυκλοφορεί σε αρκετές χρωματικές εκδοχές.
Αριστερά στη φωτογραφία Cappellini, δεξιά Magis