Αυτό το πέστο το ξεχώρησα για τη νοστιμιά του, όταν το πρωτοσυνάντησα σε μια έκθεση Expotrof πριν, αν θυμάμαι καλά, 3 χρόνια. Αγόρασα 3 βαζάκια, τα οποία καταναλώθηκαν σε χρόνο dt, το ένα σε μια πάστα λινγκουίνι, το άλλο έντυσε καλαμαράκια αχνιστά και το τρίτο απογείωσε μια απλή πατατοσαλάτα. Έκτοτε το αναζητούσα, ματαίως, να το βρω στα ράφια κάποιου παντοπωλείου. Αυτό το θαυμάσιο πέστο το έβρισκες μόνο στην Αίγινα στην ταβέρνα του Νώντα, στην Πέρδικα. Εγώ λοιπόν, άμα πήγαινε κάποιος στην Αίγινα, ζητούσα δειλά, δειλά να μου το αγοράσει, όπως λόγου χάρη, άμα πάει κάποιος στην Κωνσταντινούπολη ζητάω να μου φέρει σούμακ.
Γιατί όμως αυτό το πέστο είναι τόσο ξεχωριστό; Η προσθήκη του φιστικιού ή για να είμαστε πιο σωστοί η αντικατάσταση του κουκουναριού, όπως το ξέρουμε από το κλασσικό πέστο τζενοβέζε, με αυτό, του δίνει ένα πολύ πιο πλούσιο σώμα και μια πολυπλοκότερη γεύση. Το λεπτό άρωμα του φιστικιού, ενώ χάνει την πρωτοκαθεδρία, μοιάζει να συμβάλλει στο να ζωντανέψουν τα αρώματα της γκράνα παντάνο και του σκόρδου, που προσδίδοντας μιαν αψάδα, καθιστούν το τελικό προϊόν σχεδόν πικάντικο, ενώ το λεμόνι που περιέχει, ακούγεται αρκετά, δημιουργώντας μια ελαφριά οξύτητα, που εξισορροπεί τη λιπαρότητα. Κατά τη δική μου γνώμη, επειδή η υφή του είναι τόσο πυκνή, -περισσότερο ενός ντιπ παρά μιας σάλτσας- καλόν είναι να αραιώνεται, ανάλογα φυσικά με τη χρήση του.
Αυτή η νόστιμη σάλτσα ταιριάζει εξαιρετικά με τα θαλασσινά (καλαμαράκια, μύδια, χτένια, γαρίδες) και με τα άσπρα ψάρια και πουλερικά, αλλά και με ένα steak ή ένα φιλέτο ψημένο . Αγαπάει πολύ τα ζυμαρικά και το ρύζι, όπου η πλούσια παρουσία της δεν αναζητά τίποτα άλλο. Μπορεί να αναβαθμίσει μια σαλάτα οσπρίων, όπως για παράδειγμα μια σαλάτα ρεβιθιών, να ντύσει βρασμένα λαχανικά (αρακάς, φασολάκια, μπρόκολο) και φυσικά μπορεί να καταναλωθεί σκέτη, ως έχει, πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί ή να αναμιχθεί με λευκά κρεμώδη τυριά.
Εκτός από την ταβέρνα του Νώντα στην Πέρδικα, τώρα πια τη βρίσκουμε στο Παντοπώλιον Δημητρακοπούλου 34 και διαδικτυακά στο www.pistachioshop.gr