Έχω όμως μια απορία την οποία φυσικά έχω εκφράσει και ανοιχτά και το bar leader του μαγαζιού, Γιάννη Πετρή: Πόσο party μπορεί να σηκώνει ένα “καλό” cocktail bar;
Το Pere Ubu άνοιξε το 2006 και έγινε άμεσα γνωστό για το πολύ καλό του φαγητό. Από την επόμενη κιόλας χρονιά, ο Γιάννης Πετρής βρισκόταν εκεί σε μια άδεια μπάρα, όπως είπε και ο ίδιος, η οποία όμως μέσα σε λίγους μήνες είδε και δεύτερη και τρίτη σειρά από κόσμο να σχηματίζεται μπροστά της. Σημειώνουμε λοιπόν την πρώτη επιτυχία.
Ποιο είναι όμως αυτό το παιδί; Καλώς ή κακώς πολλοί τον ξέρουν ως τον πιο επικοινωνιακό, ευδιάθετο, με μόνιμο χαμόγελο bartender. Ελάχιστοι όμως ξέρουν πως ο πατέρας του ήταν ένας από τους διασημότερους bartender της Μυκόνου (του τότε, στα καλά της) και ακόμα λιγότεροι ξέρουν πως το “μικρόβιο” της μπάρας του αναπτύχθηκε όχι μόνο μέσα από τις σπουδές του πάνω στο αντικείμενο, αλλά κυρίως γιατί από τα “γεννοφάσκια” του στο χώρο, στο πλευρό του είχε τον Μιχάλη Μένεγο (aka ΤΟΝ bartender, τον άρτιο εκείνο γνώστη της πρώτης “νέας γενιάς barmen” που έφυγε από την πεπατημένη και πήγε το χώρο τόσο μπροστά που τώρα έχει ήδη φτάσει, εγκατασταθεί και μεταδίδει το know how του στο εξωτερικό).
Το παιδί αυτό λοιπόν, ο Γιάννης – Πέτρος Πετρής όπως επίσημα καταγράφεται, άρχισε να δουλεύει δειλά την μπάρα του Pere Ubu και θέλεις από τύχη, θέλεις από καλό pr, θέλεις από γρήγορη διαφήμιση στόμα με στόμα κατάφερε κάτι που ως story αξίζει να καταγραφεί: Το Pere Ubu ήταν το πρώτο που έβαλε cocktail σε κεσεδάκια με μαρμελάδες. Ήταν το πρώτο που παρουσίασε τα cocktail με τέτοια εξωστρέφεια που τολμώ να πω πως έπειτα από το θρυλικό Bar Guru Bar του κέντρου ήταν το πρώτο ουσιαστικά “κοκτεϊλάδικο” που αποσυνέδεσε το long drink από τη συνείδηση του Έλληνα ως το “ποτό για την παραλία”.
Και έπειτα τι; Έπειτα πίσω από τη μπάρα του άρχισαν να γίνονται περισσότεροι. Ήρθε η Μάρφη Μπαλή, η πρώτη κυρία του χώρου που ως σήμερα ξεχωρίζει. Ήρθε ο Γιάννης Σαμαράς που φιγουράρει τακτικά στις λίστες του εξωτερικού σε ό, τι αφορά το Ελληνικό bartending. Ήρθε ο Γιώργος Μπάγκος που έφτασε φέτος στην 3η θέση των προκριματικών του Greek World Class. Ήρθε ακόμα και ο Αλέξανδρος Γκικόπουλος – πιτσιρικάς/θαύμα του Apsendi αλλά και πιο πρόσφατα ο Xavier Μισαηλίδης που πλέον “παίζει” με τα cocktails σε δικό του spot στη Γλυφάδα. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι από τη μπάρα του Pere Ubu έχουν περάσει, διακριθεί και τελικά ανοίξει στην πλειονότητά τους τα δικά τους, επιτυχημένα μαγαζιά, σπουδαία ονόματα του ελληνικού bartending. Έφυγαν όμως και πίσω άφησαν και πάλι τον Πετρή ο οποίος τώρα δουλεύει με τον εξίσου εξωστρεφή Γιώργο Αντώνογλου.
Τι κάνουν; Κάνουν τα long και sour drink – καθημερινό trend. Σερβίρουν mojito και μαργαρίτες σε μεγάλα ποτήρια που μπορεί να μην είναι τα κατάλληλα για το κάθε ποτό είναι όμως φτιαγμένα ώστε να μην χύνονται από το συνωστισμό του κόσμου και τον ξέφρενο χορό.
Γιατί στο Pere Ubu έτσι είναι τα πράγματα: χορευτικά. Έρχεσαι για party και για γλέντια, για χορούς και φλερτ, για λίγο ή πολύ ροκ, και για ένα σορό άλλους λόγους με τα cocktail να αποτελούν απλώς το “συνοδευτικό” σου.
Ένα καλοφτιαγμένο “συνοδευτικό” με δημιουργικά ονόματα, με χειροποίητα λικέρ και μαρμελάδες ή δικά τους infusion που μοσχομυρίζουν κανέλα. Με ρούμια εμποτισμένα με jasmine tea ή κρασιά Πόρτο που μπλέκονται έξυπνα με χειροποίητο λικέρ από blackberries. “Συνοδευτικά” που στον κατάλογο (με... εξωστρέφεια τυπωμένος και αυτός πάνω σε εξώφυλλα DVD) εμφανίζονται ακόμα και σε low calorie κατηγορία με stevia αντί για λικέρ ή ζάχαρη για να προσέχουν οι κυρίες τη σιλουέτα τους.
“Συνοδευτικά” που πάντα θα σου έρθουν σε περίεργα, περίτεχνα, μεγάλα, και στις περισσότερες περιπτώσεις σε διαφορετικά ποτήρια, μιας και όπως προανέφερα πρέπει ως στόχο να έχουν το “να μην χυθεί το ποτό απ` το χορό”.
Είναι τελικά το Pere Ubu ένα καλό bar; Με τέτοιους τζίρους και τόσο φανατικό κοινό, δεν βρίσκω το λόγο να πω όχι.
Είναι το “τιρκουάζ” αποχρώσεων μαγαζί της Γλυφάδας που σαφώς ξεχωρίζει από τα περισσότερα στην περιοχή.
Είναι το bar που ξέρεις πως θα έρθεις για να χορέψεις και να περάσεις καλά. Το bar που θα έρθεις γιατί ο Πετρής είναι εδώ και θα σου φτιάξει “κάτι καλό” χωρίς να σε νοιάζει απαραίτητα τι είναι αυτό ή τι περιέχει. Χωρίς να έχεις καταλάβει ότι πάντα θα έχει μέσα του φυσικό χυμό και όχι από κουτί και χωρίς να έχεις καν διανοηθεί πως το παιδί αυτό ήρθε δεύτερο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 2005, πως έχει τελειώσει την καλύτερη σχολή για flair bartending του Λονδίνου, του Nicolas Saint Jean. Χωρίς καν να ξέρεις πως μπροστά σου βρίσκεται ο δεύτερος παγκόσμιος νικητής από το διαγωνισμό του Havana Club Grand Prix στην Κούβα το 2010.
Είναι το Pere Ubu ένα καλό bar; Είναι σίγουρα το πιο δημοφιλές, κι ας έχει πίσω από τη μπάρα του μόλις τις βασικές ετικέτες από κάθε ποτό. Είναι όμως και εκείνο το bar του οποίου οι bartender ταξιδεύουν όλο το χρόνο στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου για να παρακολουθήσουν το τελευταίο σεμινάριο πάνω στα ρούμια ή τις εξελίξεις πάνω στο gin.
Είναι τελικά το Pere Ubu ένα καλό bar; Είναι... Απλώς δεν το ξέρει. Ή απλώς δεν έχει καταλάβει τις δυνατότητές του.
Και για να απαντήσω στο αρχικό μου ερώτημα, “το party σταματά” όταν ο Πετρής δεν θα είναι πια εκεί. Γιατί είτε είναι, είτε δεν είναι καλό bar, το Pere Ubu είναι μόνο αυτός. Στην υγειά του, λοιπόν!