Μετά το πρώτο μέρος του αφιερώματος στην μεγάλη έκθεση των παραγωγών που ανήκουν στην ΕΝΟΑΠ, ήρθε η ώρα των ροζέ και των ερυθρών. Με σπουδαίες ντόπιες κόκκινες και ερυθρωπές ποικιλίες η Πελοπόννησος έδειξε και εδώ τα δόντια της βάφοντας τα δικά μου, καθώς επίσης και τα χέρια αλλά και το μπλοκάκι μου!
Χαλάλι πάντως το βούρτσισμα και το σαπούνισμα, αφού η δοκιμή σχεδόν όλων των κρασιών της έκθεσης –πλην αυτών των οινοποιείων στα οποία έχω πρόσφατα αναφερθεί σε άλλα άρθρα μου στο FNL- σαν αποτέλεσμα είχε πολλές ενδιαφέρουσες επιλογές τις οποίες μπορείτε (με αλφαβητική σειρά) να βρείτε παρακάτω.
Πρώτα όμως ας αποκαταστήσω την τάξη, αφού ο Δαίμων των Σημειώσεων με έκανε να παραλείψω το κορυφαίο λευκό της έκθεσης από το πρώτο μέρος. Το Λίνον 2020 (8,5/10) του Σταυρόπουλου ήταν πιο εξωστρεφές από ποτέ, με το φοβερό του μάκρος και τον γλυκόξινο χαρακτήρα του να θυμίζει Riesling και να εγγυάται 10χρονη παλαίωση!
Ροζέ κρασιά
Γαία, 4-6h 2021: Η μικρή εκχύλιση στην οποία αυτό το Αγιωργίτικο οφείλει το όνομά του σαν αποτέλεσμα έχει άγουρα αρώματα φραγκοστάφυλου, γευστική αυστηρότητα και λεμονάτο, μέσου βάρους στόμα. Ανοίξτε από το 2023. (7,5/10)
Εδανός, Μαύρο Καλαβρυτινό 2021: Χαμηλό σε ένταση αυτό το ροζέ από την ποικιλία των Καλαβρύτων, βάζει αποξηραμένες νότες σε πρώτο πλάνο. Η μεγάλη δύναμη πάντως βρίσκεται στο άγριο, ιδιαίτερα μακρύ στόμα του. (7,5/10)
Κίσσα, Μικρός Δρόμος 2021: Ακόμα είναι λίγο αναγωγικό αυτό το ροζέ από το Διμηνιό. Όμως του συγχωρείς τα πάντα, αφού το υψόμετρο των 750 μέτρων το μπολιάζει με ξεμυαλιστικό flavor φρούτων του πάθους! Από το 2023. (7,5/10)
Σεμέλη, Delear 2021: Αν και πρόκειται για ένα blend Syrah και Grenache Rouge το Delear βάζει με μέτρια ένταση τριαντάφυλλα πλάι στα κυρίαρχα αρώματα φραγκοστάφυλου. Αλλά και εξαιρετική οξύτητα πλάι στο μέσο βάρος του. (7,5/10)
Σκούρας, Πέπλο 2021: Αυτό το ροζέ είναι τόσο πολύπλοκο όσο και ο τρόπος παραγωγής του. Το στίγμα τους πάντως αφήνουν το ελαφρύ σώμα, η εξαιρετική οξύτητα, το εντυπωσιακό μάκρος και το flavor τριαντάφυλλου. +2-3 χρόνια. (8/10)
Σταυρόπουλος, Κοράλλι 2021:H Αρκαδία δίκαια στρέφει πάνω της τα φώτα του Μοσχοφίλερου, όμως ένα από τα καλύτερα έρχεται από οινοποιείο της Ηλείας! Χαμηλών τόνων αλλά με φοβερό γλυκόξινο στόμα και εκρηκτικό flavor. (8/10)
Στροφιλιά, Οδίτης 2021: Παρουσίασα προσφάτως την υπέροχη σειρά Σπάνιες Γαίες, οπότε έμεινε ο επίμονος, αυστηρός και ατελείωτα μακρύς Οδίτης να αποδείξει τις εντυπωσιακές (και πάλι ) επιδόσεις της Στροφιλιάς. Pink of the Show! (8,5/10)
Τσέλεπος, Gris de Nuits 2021: Φύσις επιτρέπουσας, αυτό το ροζέ από Μοσχοφίλερο κάθε χρόνο βρίσκει όλο και πιο σίγουρα πατήματα. Εκτός από τριανταφυλλένιο είναι λεμονάτο, κατάξηρο και έντονο στο flavor! (8/10)
Τρουπής, Τομή Μοσχοφίλερο 2021: Το ροζέ αυτό από το οινοποιείο της Φτέρης εξακολουθεί να είναι από καλύτερα δείγματα Μοσχοφίλερου. Ελαφρύ και ταυτόχρονα δυνατό, λουλουδάτο και ταυτόχρονα ορυκτό! +1-2 χρόνια. (8/10)
Ερυθρά κρασιά
Αντωνόπουλος, Merlot-Μαυροδάφνη 2019: Ένα ξηρό Port θα μπορούσε να είναι αυτό το 16βαθμο blend. Πληθωρικό και αχαλίνωτο αυτό το τερατάκι, υποστηρίζει (όσο μπορεί) τους βαθμούς του με καλή οξύτητα, φρούτο και flavor κέδρου. (8/10)
Αχαιών Οινοποιητική, Laura Nera Nobile 2018: Βαρυφορτωμένη με υπέροχα αρώματα βιολέτας και άγριων σκούρων φρούτων, η Μαυροδάφνη αυτή παραδίδει σεμινάριο φινέτσας, απαλότητας, πολυπλοκότητας και διάρκειας. (8,5/10)
Θεοδωρακάκος, Μαυρούδι 2017: Ίσως το εντυπωσιακότερο κρασί της έκθεσης, μια αρωματική βόμβα θειαφιού και μαύρου φρούτου που εκπλήσσει με την μοναδικότητα της. Και το στόμα με το μάκρος, τη δομή και τις τέλειες τανίνες του! +5 χρόνια.(9/10)
Castro Clauss, Μαυροδάφνη ΜΤ23 2018: Από το πιο παλιό αμπελοτόπι της Achaia προέρχεται αυτό το γεμάτο αρώματα σταφίδας κρασί. Η μεγαλύτερη αρετή του όμως είναι ο ομαλός τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνει την βελούδινη δύναμη του. (8,5/10)
Κιντώνη, Syrah 2013: 24 μήνες στο βαρέλι άφησαν μια πιο έντονα καπνιστή σφραγίδα από ότι θα έπρεπε, όμως αυτή υποστηρίζεται από συμπυκνωμένη εκφραστικότητα, φρούτο και εξαιρετική δομή. Από το 2025. (7,5/10)
Μπαραφάκα, Ιδέα 2020: Δεν έχω …ιδέα πως η Ιδέα καταφέρνει πάντα να είναι το πιο πειστικό ερυθρό της γκάμας. Μάλλον γιατί συνδυάζει το πυκνό για την κατηγορία φρούτο με όμορφα βανιλάτη και πικάντικα στυφούτσικη γεύση! (7/10)
Μέγα Σπήλαιο, Cabernet Sauvignon 2013: Για άλλη μια φορά εντυπωσιακό το κρασί από τον μοναδικό αμπελώνα των Καλαβρύτων. Μην ξεγελιέστε πάντως από τη ηλικία και το ώριμο μπουκέτο. Το κρασί στο στόμα είναι σκέτος δυναμίτης! (8/10)
Μερκούρη, Αντάρης 2018: Ένας από τους καλύτερους Αντάρηδες της ιστορίας, ο ΄18αρης έχει αποτάξει μέρος της ζωικότητάς tου προς όφελος φρέσκου, ζουμερού φρούτου. Επιπλέον καταφέρνει να συνδυάζει μάκρος, δομή και στρογγυλάδα. (8/10)
Μερκούρη, Refosco dal Peduncolo Rosso 2019: Συνήθως αυτή η old vine ετικέτα είναι άχαρη πριν την 10ετία, όμως το ΄19 είναι μια κινούμενη ηδονή ιβίσκου και μελανιού, τρομακτικού μάκρους και συμπυκνωμένης δύναμης. +15 χρόνια. (9/10)
Μητραβέλας, Κόκκινο σε Μαύρο 2020: Αυτή η αβάρελη εκδοχή Αγιωργίτικου θα μπορούσε να είναι η premium Νεμέα άλλων παραγωγών, μιας και διαθέτει σοβαρό μαύρο φρούτο, βοτανικότητα και αρκετά άγρια δομή! +3-5 χρόνια (7,5/10)
Οινοποιητική Μονεμβασιάς, Μονεμβάσιος 2014: Αν και δεν διαθέτει την πυκνότητα που τόσο εκτιμώ, αυτό το blend Αγιωργίτικου/ Μαυροδάφνης είναι μαλακό, φρουτώδες, ευχάριστο και έντονο στον χαρακτήρα ευκαλύπτου. (7/10)
Ορφανός, Syrah: Από τις αποκαλύψεις της έκθεσης ο παραγωγός από την Πάτρα και αυτό το Syrah εξηγεί το λόγο. Αν και ωριμασμένο σε δρυ για 8 μήνες διαθέτει υποδειγματική φρεσκάδα, αβάρελη αίσθηση και νόστιμη απαλότητα. (8/10)
Παπαϊωάννου, Νεμέα Μικροκλίμα 2015: Το βαρέλι και το αλκοόλ είναι περισσότερο του δέοντος τονισμένα, όμως το Μικροκλίμα υποστηρίζει αμφότερα με όγκο, γλύκα και σαρκώδεις τανίνες. Από την άλλη βέβαια, η τιμή δεν βοηθά…(8/10)
Rira, Teddy Boy 2020: Δεν δρέπει δάφνες συμπύκνωσης και δύναμης, όμως σίγουρα αυτό το Αγιωργίτικο δεξαμενής προσφέρει πολλά για την τιμή του. Όπως πιπεράτα και βοτανικά αρώματα, ζουμερή φρεσκάδα και καλή οξύτητα. (7/10)
Παρπαρούση, Οινάρι 2019: Το Αγιωργίτικο θέτει το ρυθμό του μέτριου σώματος, της μαλακότητας και της γεμάτης γαρύφαλλα ανθικότητας, ενώ η Μαυροδάφνη αρτύζει με σταφίδα και μια τζούρα πανέμορφων τανινών. Μπράβο Οινάρι! (7,5/10)
Παρπαρούση, Τάος 2017: Πάντα παρόντα και αναγνωρίσιμα τα αρώματα δεντρολίβανου και φασκόμηλου, η εντυπωσιακή συμπύκνωση και το έντονο flavor να ντύνει την χαμηλόβαθμη δύναμή σε αυτή την εμβληματική Μαυροδάφνη. (8,5/10)
Σκούρας, Νεμέα Gran Cuvee 2017: Το βαρέλι είναι ακόμα αχώνευτο, όμως αυτό δεν αφαιρεί στάλα από την βασισμένη στο άγριο φρούτο, την βιολέτα, την φοβερή οξύτητα και την ατελείωτη επίγευση αριστοκρατικότητα του GC! +10 χρόνια (8,5/10)
Σταυρόπουλος, Ήλις 2017: Το Ήλις είναι ένα από τα καλύτερα Merlot της Ελλάδας και σίγουρα ο κορυφαίος εκφραστής του αυστηρού, σοφιστικέ στυλ της ποικιλίας. Το ΄17 είναι μεθυστικό, φοβερά μακρύ και ικανό 10ετούς παλαίωσης. (8,5/10)
Τρουπής, Φτέρη Αγιωργίτικο 2021: Το όμορφο αυτό προσιτό Αγιωργίτικο είναι ιδιαίτερα εκφραστικό στη μύτη, γεμίζοντας τον χώρο με βύσσινο και βότανα. Όμως το ίδιο ισχύει για το ελαφρύ, δροσερό και ελάχιστα τανικό στόμα. +1-2 χρόνια. (7/10)