Το Κτήμα Παυλίδη είναι δίχως αμφιβολία ένα οινοποιείο που έχει κάνει δυσανάλογα μεγάλη εντύπωση σε σχέση με την ηλικία του. Διόλου άδικα βέβαια, αφού σε λίγα χρόνια κατάφερε να βρεθεί ψηλά στην ποιοτική ιεραρχία των οινοποιείων της Δράμας, ενισχύοντας τον δυναμισμό της περιοχής.
Δυστυχώς όμως έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια τα κρασιά του δεν είναι όσο πειστικά ήταν στο παρελθόν, με το σύνολο τους να έχουν χάσει το φρούτο και κατ’ επέκταση την γευστική διάρκεια παλαιότερων κυκλοφοριών.
Το Ερυθρό Θέμα παρουσιαζόταν ως μια καλή ευκαιρία για να αναθεωρήσω, την στιγμή μάλιστα που αν και η βασική ερυθρή ετικέτα του κτήματος, πάντα ήταν η αγαπημένη μου.
Όντας ο νεότερος από τους μεγάλους παίχτες της περιοχής το Κτήμα Παυλίδη αποφάσισε να διαφοροποιηθεί από τους γείτονες του, επιλέγοντας ως ποικιλίες το Αγιωργίτικο και το Syrah αντί των Μπορντολέζικων σταφυλιών. Αυτή η απόφαση θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως αντικείμενο φιλοσοφικού άρθρου, επί του πρακτέου πάντως προσφέρει μια βαθιά πορφυρή, σχεδόν αδιαπέραστη πανοπλία που θα εντυπωσιάσει τους εραστές των ερυθρών “γυμναστηρίου”.
Τα ίδια ισχύουν και για την μύτη, που με αξιοσημείωτη πυκνότητα θα αποκαλύψει ένα βαρύ μπουκέτο φορτωμένο με μαρμελάδες μαύρων φρούτων, μελάσα, γλυκό ξύλο αλλά και αρκετό οινόπνευμα.
Όλα τα παραπάνω εγείρουν προσδοκίες για ένα πολύ πλούσιο, γλυκόπιοτο και εντυπωσιακό κρασί, το οποίο δεν θα άφηνε χώρο για παράπονα ακόμα και αν προτιμά κανείς τον Μπέργκμαν από το Χόλυγουντ. Όμως στο στόμα αυτό το Θέμα θαρρείς ότι κρατήσει όλα τα επιθετικά στοιχεία των δύο ποικιλιών αλλά ελάχιστο από το φρούτο και την γλύκα τους. Έτσι παρόλη την ψευδαίσθηση του πλούσιου σώματος το κρασί είναι αρκετά σύντομο και άδειο, με την οξύτητα, το αλκοόλ και τις άγριες τανίνες να λυμαίνονται το flavor και την επίγευση.
Μια μεγάλη τουλίπα στο σχήμα του Riedel Vinum Bordeaux και θα πάρει όλους τους πόντους που θα δώσει η μύτη και θα εκτονώσει το αλκοόλ, ιδιαίτερα αν το κρασί σερβιριστεί στους 15-17º C. Μια medium rare σταυλίσια ή ένα κοντοσούβλι θα μπορούσαν να ηρεμήσουν λίγο το στόμα, ενώ το ίδιο θα πράξει ένα πλατό τυριών με Brie ή Camembert.
Φαντάζομαι ότι πολλοί οινόφιλοι στους οποίους οι όροι “φρούτο” και “flavor” δεν λένε τίποτα, θα διαφωνήσουν με την παραπάνω κριτική, όμως προσωπικά πιστεύω ότι η ποιότητα αυτού του κρασιού σε συνδυασμό με την τιμή των 16€ το καθιστούν μη προτεινόμενο. Και εύχομαι την ευθύνη για αυτό να φέρουν μόνον η χρονιά του 2016 και το μυαλό μου…
Βαθμολογία: 6,5/10.