Ομολογώ ότι είμαι επιφυλακτικός με τους τηλεοπτικούς και τους celebrity σεφ, ίσως για αυτό να καθυστέρησα τόσο να εντάξω το εστιατόριο Παπαδάκης στις κριτικές του FNL. Είχα αρκετά χρόνια να επισκεφθώ τον Παπαδάκη λοιπόν, όχι μόνο για τον παραπάνω λόγο, αλλά και επειδή συχνά όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά τείνουμε να παραβλέπουμε τα κλασικά εστιατόρια –τουλάχιστον αυτά που δεν είναι στέκια μας ή δεν παράγουν σημαντικές γαστρονομικές ειδήσεις- κυνηγώντας την επικαιρότητα. Όμως, αυτές οι γλυκές ανοιξιάτικες βραδιές είναι ό, τι πρέπει για τα πρώτα δείπνα έξω και τα τραπέζια του Παπαδάκη στην ήσυχη γωνία της Βουκουρεστίου με την Φωκυλίδου στο Κολωνάκι, είναι ιδανικά για μια τέτοια έξοδο. Κάπως έτσι λοιπόν προέκυψε αυτή η κριτική.
Με καταγωγή από την Πάρο, όπου το 1996 αναβίωσε το οικογενειακό εστιατόριο Παπαδάκης, η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό στην ελληνική κουζίνα της θάλασσας. Στο εστιατόριό της στο Κολωνάκι προτείνει μια σειρά από πιάτα που ξεχειλίζουν φρεσκάδα, σφύζουν από ζωντάνια και χαρακτηρίζονται από την καθαρότητα των γεύσεων.
Είναι ξεκάθαρη η φιλοσοφία της σεφ και παράλληλα είναι ιδιαίτερα γευστικό το αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα μάλιστα σε πιάτα που είναι και τεχνικά άρτια, είναι πραγματικά εξαιρετικό. Παράδειγμα αυτές οι έξοχα ψημένες, ολόφρεσκες καραβίδες, τα φίνα και αρωματικά αχνιστά φιλετάκια από μικρά μπαρμπούνια ή το ψημένο στην εντέλεια χταπόδι με πουρέ πατάτας με –αδύναμη- τρούφα. Δοκίμασα πολλά πιάτα και εκτίμησα την αρωματική και δροσερή σαλάτα με αγκινάρες στη λογική της «α λα Πολίτα», τα μυρωδάτα ντοματάκια με την φρέσκια ξινομυζήθρα της Πάρου. Από την άλλη βρήκα σχετικά βαρύ το μαγειρεμένο χταπόδι με λιαστή τομάτα, μέλι και τραγανά πατατάκια, σίγουρα νόστιμο, αλλά και κάπως «εκτός θέματος», ενώ η αθηναϊκή της προδιδόταν από το στεγνό ψάρι και την αδύναμη μαγιονέζα.
Περνώντας στα κύρια πιάτα, οι επιλογές ουσιαστικά κινούνται ανάμεσα σε ψητά ψάρια και θαλασσινά ημέρας (δοκίμασα τις καραβίδες που λέγαμε), διάφορα ζυμαρικά (τα λιγκουίνι με ελαιόλαδο, σκόρδο, πεπεροντσίνο και μύδια για παράδειγμα ήταν άψογα με την κλασική συνταγή της aglio, oglio e peperoncino λίγο υποτονισμένη ώστε να αφήνει έδαφος στα σαρκωμένα μύδια να «εκφραστούν») και ορισμένα πιο μαγειρευτά πιάτα όπως αυτός ο γευστικότατος και ζουμερός ροφός φρικασέ με σελινόριζα.
Το αποτελεσματικό και όσο πρέπει φιλικό σέρβις και η αξιοπρεπής λίστα κρασιών με την λογική τιμολόγηση ολοκληρώνουν την πολύ καλή εικόνα του Παπαδάκη και σε συνδυασμό με την ξεκάθαρη, γευστική και εύληπτη γαστρονομική πρόταση, αλλά και τη δημοφιλία της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου εξηγούν τη διαχρονική επιτυχία του.