Είχα ακούσει πολλά για την Παλιά Αθήνα, όμως ανεβαίνοντας Θεσσαλονίκη και μιλώντας με διάφορους φίλους και γνωστούς μου έκανε εντύπωση ο καθολικός ενθουσιασμός όλων τους. Ευτυχώς είχα κλείσει τραπέζι μέρες πριν κι έτσι νωρίς το βράδυ της Παρασκευής, το ταξί με άφησε μπροστά στην είσοδο. Ελαφρά κατηφορική ράμπα και στο πλάι η πόρτα σε ένα αυθεντικό κουτούκι με απλά στρωμένα τραπέζια, παλιές σόμπες, δεκάδες αφίσες, εκατοντάδες φιάλες κρασιών και ράφια φορτωμένα με ανοιγμένα μπουκάλια που δεν θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε ένα ελληνικό εστιατόριο πόσο μάλλον σε ένα κουτούκι στη Θεσσαλονίκη: από Tignanello και Chateau Cheval Blanc, μέχρι καμιά δεκαριά Amarone και σπουδαίες Βουργουνδίες!
Η Παλιά Αθήνα μετρά 40 και βάλε χρόνια ιστορίας, ενώ από το
1985 ο Μανώλης Γεωργακάκης δημιουργεί σιγά-σιγά τον μύθο της ενσωματώνοντας τη
ψυχή και το πάθος του στο μαγαζί του. Ένας ανυποψίαστος πελάτης δεν θα
καταλάβει τίποτα ανοίγοντας τον υποτυπώδη κατάλογο με τα σουτζουκάκια, το κοκορέτσι,
τη ρώσικη, τις ταλιάτες, το φιλέτο και μια αξιοπρεπή λίστα ελληνικών κρασιών. Θα
του κάνει εντύπωση το αυθεντικό περιβάλλον κουτουκιού και οι πολύ χαμηλές
τιμές. Οι πρώτες υποψίες γεννιούνται από τα ράφια με τα ανοιγμένα κρασιά στα
οποία αναφέρθηκα προηγουμένως ενώ μια ματιά στα Riedel ποτήρια με το κρασί στα
διπλανά τραπέζια σίγουρα θα παραξενέψει τον οποιονδήποτε. Όμως μόνο όταν έρθει
ο Μανώλης στο τραπέζι οι υποψίες θα εξελιχθούν σε γνήσια έκπληξη.
Εμείς παραγγείλαμε χοιρομέρι (εξαιρετικό και χυμώδες), σουτζουκάκια (στην σχάρα με «αλοιφή» πάπρικας κατά τα βορειοελλαδίτικα πρότυπα και κορυφαία σε ποιότητα), γευστικότατο «ατομικό» κοκορετσάκι, υπέροχη σαλάτα με ολοζώντανα βραστά και κορυφαία ρώσικη σαλάτα. «Από κρέας τι παίζει για κύριο;» των ρώτησα. Και άρχισε να μου απαριθμεί αμερικάνικα Black Angus και αυστραλέζικα Wagyu! Παράγγειλα ένα rib-eye από Wagyu Αυστραλίας που ήρθε άψογα κομμένο σε ταλιάτα, σιτεμένο άψογα και ψημένο στην εντέλεια: ένα steak επιπέδου Δρακούλη στα καλύτερά του! «Και από κρασί;» ρώτησα. «Έχουμε μια υποτυπώδη λίστα, αλλά θα συζητήσουμε μαζί την επιλογή σας γιατί είναι όλα στο μυαλό μου» μου απάντησε. Σημείωσα ένα μείον στο μυαλό μου, αλλά όταν μετά από απαρίθμηση δεκάδων επιλογών, του είπα ότι αγαπώ πολύ τα Amarone και μου πρότεινε τέσσερις διαφορετικές επιλογές …του έβγαλα το καπέλο!
Νομίζω είναι περιττό να πω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπάω Θεσσαλονίκη χωρίς να περάσω από την Παλιά Αθήνα. Εσείς;