Η Vinetum κάνει κάθε φορά τα πράγματα καλύτερα αλλά και μεγαλύτερα, φέρνοντας πάνω από 2000 κρασιά από εκατοντάδες γνωστά αλλά και νεοεμφανιζόμενα οινοποιεία στα ποτήρια χιλιάδων οινόφιλων.
Αποφασίζοντας αυτή τη φορά να κινηθώ δεξιόστροφα –μιας και κάθε φορά “αδικούσα” τους παραγωγούς αυτής της πλευράς αφού ποτέ δεν έφθανα εκεί!- και έτσι κάλυψα το μεγαλύτερο μέρος του μπλε κομματιού. Ακούγεται λίγο, όμως απαίτησε 3 μέρες 8ωρων εξαντλητικών δοκιμών, με πάνω από 700 κρασιά να έχουν βρεθεί στο ποτήρι μου.
Τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά βρέθηκαν και στο μπλοκάκι των σημειώσεων μου και θα παρουσιαστούν σε 3 μέρη, αρχής γενομένης από τα stand 10-20 & 71-77, δηλαδή αυτά της δεύτερης αίθουσας.
Αφρώδη Κρασιά
Duval Leroy, Brut Reserve NV:Αν σας αρέσει το έντονο και πληθωρικό στυλ της Σαμπάνιας, αυτή η ετικέτα θα σας τρελάνει με την έκρηξη μπριός και κίτρινων φρούτων, το πληθωρικό στόμα της και την μακριά, φουντουκένια επίγευση. (8,5/10)
Duval Leroy, Rose Prestige NV:Το γενναιόδωρο στυλ του οίκου αποτυπώνεται με συνέπεια και στην βασική της ροζέ. Μια εντυπωσιακή Σαμπάνια με άφθονο ποτ πουρί και καραμέλα βουτύρου, πλούσιο σώμα και κρεμώδες τελείωμα. (8,5/10)
Ferrari, Maximum NV:Ένα Blanc de Blancs αφρώδες από το Trento, με την 3ετή παραμονή με τις οινολάσπες να προσδίδει έντονα φρυγανισμένο χαρακτήρα και αξιόλογη δύναμη. Ελαφρύ, λεμονάτο και εξωστρεφές αλλά ακριβούτσικο (8/10)
Λευκά Κρασιά
Trenel, Saint Veran 2017: Λίγο ακριβό για ένα inox Chardonnay από την νότια Βουργουνδία, όμως το περιεχόμενο υποστηρίζει την τιμή του με μάκρος, τροπικό χαρακτήρα, όγκο και υπέροχα χωνεμένη οξύτητα. +5 χρόνια ( 8,5/10)
Ρούβαλης, Ιανός Chardonnay 2009 Magnum: Ευλογία στην (μεγάλη) φιάλη με λιβάνια και ζαχαρωμένα λεμόνια να πλαισιώνουν άφθονο βαρέλι. Όμως ο Ιανός διαθέτει μάκρος και αλμύρα για να το υποστηρίξει σε ένα υπέροχο σύνολο. (8,5/10)
Αθανασίου, Ασύρτικο 2018: Από τα καλύτερα εκτός Σαντορίνης Ασύρτικα είναι αυτή η εκ Νεμέας πρόταση. Ντροπαλό ακόμα στα αρώματα αχλαδιού και ορυκτών αλλά με την αλκοόλη να ντύνει γλυκά την αγριάδα του. +4 χρόνια. (8/10)
Κτήμα Αργυρού, Ατλαντίς 2018: Ισορροπία, αυστηρότητα και όγκος για αυτό το νευρικό Σαντορινιό κρασί. Φυσικά οι άλλες ετικέτες προσφέρουν το κάτι τις παραπάνω, ζητώντας όμως πολλά περισσότερα στην τιμή. +3-4 χρόνια. (7,5/10)
Κτήμα Μέγα Σπηλαίου, Ασύρτικο/Λαγόρθι 2017: Από τον υπέροχο αμπελώνα του Μέγα Σπηλαίου προέρχεται αυτό το ελαφρύ, άγριο λευκό με την φοβερή οξύτητα. Λίγο βαρέλι έχει βάλει ζυμάρι πλάι στα ζαχαρωμένα φρούτα. +3-5 χρόνια. (7,5/10)
Cavino, Μέγα Σπήλαιο Μοσχάτο 2018: 3 διαφορετικοί τρύγοι σε 3 διαφορετικές ωριμάνσεις προσδίδουν πολυπλοκότητα μελιού, ροδόνερου και τροπικών φρούτων σε αυτό το κορυφαίο Μοσχάτο. Άγρια, ελαφριά παρουσία στο στόμα. (7,5/10)
Μπουτάρη, Οροπέδιο 2018: Η εσοδεία του ΄18 έβαλε στο μπουκάλι ένα αυστηρό Μοσχοφίλερο γεμάτο με άγουρο αχλάδι, τριαντάφυλλο, λεμόνι και λίγο wet wool. Το στόμα φυσικά είναι ελαφρύ, όξινο και γεμάτο flavor λεμονιού. Από το 2020. (7,5/10)
Ρούβαλης, Ασπρολίθι 2018: Το αγαπημένο μου κρασί κατάφερε να κερδίσει και πάλι την θέση του σε αυτή τη λίστα. Ελαφρύ, νευρικό και λεμονάτο, βάζει στην εξίσωση λουίζα και ορυκτά σε ένα σύνολο για 3ετία. Φοβερή τιμή επίσης… (7/10)
Ροζέ κρασιά
Οινοτρόπαι, Ροές Merlot 2018:Εξαιρετικό ροζέ που θυμίζει το κορυφαίο Domaine Merlot του Κώστα Λαζαρίδη. Όχι μόνο λόγω ποικιλίας, αλλά γιατί διαθέτει και αυτό κρεμώδες νεύρο στο στόμα και ντελικάτα αποξηραμένη μύτη. (8/10)
Μπουτάρη, Dianthos 2018:Η Μπουτάρης συνήθως εντυπωσιάζει στα πειραματικά αλλά όχι στα “επίσημα” ροζέ της, όμως με αυτό το Ξινόμαυρο σπάει την παράδοση! Κλειστό και αυστηρό πλην παντοδύναμο και μακρύ, απαιτεί ξάπλα ως το ΄21. ( 8/10)
Melas, Nautilus 2018:Ενώ διατηρεί την ομορφιά και την ντελικατέτσα του ΄17, ο φετινός Ναυτίλος έχει ενισχυθεί τόσο πολύ στο στόμα που είναι (σχεδόν) έτοιμος να καταβροχθίσει τον μεγάλο αδελφό Idylle! Top value. +1-2 χρόνια (7,5/10)
Παλυβός, La Vie en Rose 2018:Ένταση και φρεσκάδα άγριου τριαντάφυλλου για αυτό το παιχνιδιάρικου ροζέ που είναι γεμάτο λεμονάτη ζωντάνια και ελαφράδα. Το στιφούτσικο τελείωμα όμως του αφαιρεί τον τίτλο του εξαιρετικού. (7,5/10)
Ερυθρά κρασιά
Chapoutier, Hermitage Sizeranne 2012:Ύψιστα μαθήματα πολυπλοκότητας –εκφρασμένης με cigar box, ιώδιο, ορυκτά και σταφίδα- αλλά και γευστικής αρμονίας για αυτό Hermitage του σημαντικού παραγωγού από το Ροδανό. +10 χρόνια. (9/10)
Κτήμα Οινοτρόπαι, Ροές Carignan 2018:Φοβερή παρουσία με ζουμερό φρούτο και λουλούδια το inox αυτό Carignan. Το στόμα διαθέτει 15,5% αλκοόλ, που όμως κρύβεται κάτω από τόνους φρεσκάδας και οξύτητας. Από το 2023. (9/10)
Αθανασίου, Fysis 2017:Το τέρας βγήκε από τον αμφορέα και χωρίς το λουρί του θειώδους βρυχάται δείχνοντας μαύρα φρούτα και κρέας, τρομακτική συμπύκνωση, πλούσιο σώμα και αχαλίνωτη δύναμη. Ένα Αγιωργίτικο γυμναστηρίου! (9/10)
Κτήμα Μέγα Σπηλαίου, Cabernet Sauvignon 2012:Πυκνό και εκφραστικό στον κέδρο και την μέντα το νέο στην αγορά ΄12. Επίσης δυνατό στο στόμα, με τις τανίνες και την οξύτητα να είναι μπολιασμένες με άφθονο φρούτο. +10 χρόνια (8,5/10)
Melas, La Tour Melas 2016:Αν και ιδιαίτερα κλειστό τώρα, το ΄16 νομίζω ότι θα εξελιχτεί στην καλύτερη χρονιά του κτήματός. Αιτία το πλουσιότερο από άλλες χρονιές flavor, οι καλοδουλεμένες τανίνες και η αρμονική παρουσία. (8,5/10)
Amalaya, Malbec 2017:Τα πολύ υψηλά της Αργεντινής έχουν μπολιάσει αυτό το best buy κρασί με γλυκό, σπαρταριστό φρούτο, αλλά και πληθωρικό, μαλακό στόμα που όμως σε καμιά στιγμή δεν γίνεται βαρύ ή πλαδαρό. Νόστιμο! (8/10)
Μπουτάρη, Νάουσσα Grande Reserve 2011:Πολυπλοκότητα και απόλυτη τυπικότητα στην μύτη με μπαχάρια, λουλούδια και ντομάτα. Αγριάδα και αυστηρότητα που υποστηρίζεται από μάκρος και γλύκα. +5-10 χρόνια. (8/10)
Φοίβος, Amphora Raphsody Cellar 2015:Η γεμάτη γαρίφαλα και κόκκινα φρούτα συμβατικά παλαιωμένη εκδοχή της οινοποιημένης σε αμφορέα Μαυροδάφνης μου φάνηκε πιο “λογική” από τις βυθισμένες. Αρμονία για άμεση κατανάλωση. (8/10)
Παναγιωτόπουλος, Cabernet Sauvignon 2013:Από την εκτενή γκάμα του παραγωγού της Τριφυλίας πάντα ξεχωρίζω τα Cab. Το ’13 είναι ασύνδετο, σκληρό αλλά και αρκετά μακρύ. Ευτυχώς θα παραμείνει έναν 1 χρόνο στην φιάλη… (8/10)
Lunelli, Aliotto 2016:Βιολογικό blend από την Τοσκάνη με σχετικά ντροπαλό άρωμα φραγκοστάφυλου, κακάο και βατόμουρου. Το στόμα διαθέτει Τοσκανέζικη όξινη αυστηρότητα, τυπικό, πικρό τελείωμα τσαγιού και προσιτή τιμή (12€) (7,5/10)
Αθανασίου, Νεμέα 2018: Όχι “κλασική” (μιας και δεν έχει δει βαρέλι) αλλά εντυπωσιακή Νεμέα με σπαρταριστό φρούτο, βουτυράτη πλην όχι μαλακή γεύση, πολύ καλή τιμή (8€) και πικρούτσικο τελείωμα. Ανοίξτε την σε 1-2 χρόνια. (7,5/10)
Παλυβού, Νεμέα 2016: Οι κλασικές Νεμέες δεν με ενθουσιάζουν, όμως το Κτήμα Παλυβού προσφέρει μια από τις καλύτερες εκδοχές. Ωραίο σοκολατένιο φρούτο, συμπαθητική δομή και λίγη πίκρα στο τελείωμα. Συνεπώς 2-3 χρόνια κελάρι. (7/10)
Ελληνικά Κελλάρια Οϊνου Μελισσόμαντρα 2017: Η υψηλότατη ποιότητα της οινοποίησης αυτού του Cabernet Sauvignon έρχεται σε απόλυτη αντιδιαστολή με την χαμηλότατη τιμή του. Τυπικότητα, μετρημένη αγριάδα και άριστο μάκρος για την κατηγορά. (7/10)
Ρούβαλης, Μικρός Βοριάς 2018: Πάντα ευχάριστο και τίμια τιμολογημένο αυτό το blend Cabernet Sauvignon και Merlot από την Αιγιάλεια, με το φετινό να είναι επιπρόσθετα πολύ γενναιόδωρο στα αρώματα κερασιού και βατόμουρου. (6,5/10)
Γιώργος Λαφαζάνης, Epicus 2018:Πολύ ζουμερό και οικονομικό αυτό το Αγιωργίτικο δεξαμενής. Τυπικότητα βύσσινου και κερασιού για σεμινάριο, ελαφρύ φρουτώδες στόμα και πιπεράτο τελείωμα σε ένα …ανοιξιάτικο σύνολο. (6/10)
Γλυκά κρασιά
Κτήμα Αργυρού, Vinsanto 4 Years Barrel Aged 2011:Ελάχιστες είναι οι εκπτώσεις της νεότερης εκδοχής, αφού η συμπύκνωση, η ένταση, η βελούδινη τανικότητα και το δράμα του απόλυτου Vinsanto είναι όλα παρόντα! (8,5/10)
Πέτρος Χατζηγεωργίου, Μοσχάτος Λήμνου 2017: Νεαρό ακόμα αυτό το απίθανο γλυκό Μοσχάτο, με το λεμόνι, το σιρόπι δυόσμου και τον ζαχαρωμένο ανανά να κυριαρχούν. Αν και ελαφρύ, προσφέρει βερυκοκένια έκρηξη. +5 χρόνια (7,5 /10)
Bocelli, Flor d’ Arancio Colli Auganei NV: Ο διάσημος τενόρος υπογράφει αυτό το γλυκό ημιαφρώδες από το Venetoπου φέρει μάλιστα DOCG status! Ένα Μοσχάτο με περισσότερο αλκοόλ (8%) αλλά και φινέτσα από αυτά του Asti. (7,5/10)
Πέτρος Χατζηγεωργίου, Moscato d’ IfestiaNV:Ένα εξαιρετικό γλυκό, ημιαφρώδες από Μοσχάτο Αλεξανδρείας. Ελαφρύ και λεμονάτο, με πολύ καλή ισορροπία και έντονο άρωμα άγουρου βερίκοκου στο στόμα. (7,5/10)
ΕΟΣ Σάμου, Άνθεμις 2012:Ενώ το ωριμασμένο για 5 χρόνια Μοσχάτο προσφέρει πολύπλοκη μύτη καρυδιού, καραμέλας και βερίκοκου αλλά και βελούδινο στόμα, το πράττει με αρκετά υδαρή τρόπο. Από την άλλη διαθέτει καλό value… (6,5/10)