Ο καιρός πλησίαζε και το τάμα στον Θεό Ίντι (για τους Ίνκας ήταν ο Θεός Ήλιος) έπρεπε να εκπληρωθεί. Με άλλα λόγια έπρεπε να πάρω το δρόμο για το Nikkei. Φέτος άλλαξε γειτονιά. Ανέβηκε λίγο πιο ψηλά και εγκαταστάθηκε κάτω από το ξενοδοχείο St. George Lycabettus στην πλατεία Δεξαμενής. Άλλαξε διακόσμηση. Έγινε μια σπηλιά με ένα τεράστιο μπαρ-ενυδρείο. Άλλαξε επίσης chef –την κουζίνα πλέον «κατευθύνει» ο Σπύρος Μαυροειδής. Δεν άλλαξε όμως bartender. Η πάντα εντυπωσιακή και εκκεντρική Μαίρη Ταλαιπώρου έμεινε στη θέση της. Για να γίνω πιο ποιητικός έγινε η «γοργόνα» του ενυδρείου. Και φυσικά είναι εκείνη που βρίσκεται πίσω από τον νέο κατάλογο –για τον οποίο σας θα μιλήσω στη συνέχεια- πάντα βέβαια με τη βοήθεια (σε συμβουλευτικό πλέον ρόλο) του Σπύρου Κερκύρα.
Ο νέος κατάλογος δεν ξεφεύγει από αυτό που μέχρι τώρα ξέραμε για το Nikkei. Δηλαδή επιμένει να παίζει με το pisco και τα sours. Όμως το καινούργιο είναι ότι φέτος η Μαίρη αποφάσισε να «πειραματιστεί» λίγο παραπάνω και να χρησιμοποιήσει καινούργια υλικά και πρώτες ύλες. Ιδιαίτερες θα έλεγα, με περίεργα ονόματα που δυσκολεύουν στην αποστήθισή τους και ίσως να χρειάζεται λεξικό –το γλωσσάριο στην πίσω μεριά του καταλόγου βοηθάει πολύ. Παρ` όλα αυτά το τελικό αποτέλεσμα που έρχεται στο ποτήρι δεν τρομάζει. Δεν είναι ποτά που έχουν δημιουργηθεί για λίγους, αλλά έχουν εμπνευστεί από τον κατάλογο του φαγητού και έχουν σκοπό να συνοδέψουν τα πιάτα που βγαίνουν από την κουζίνα. Άλλωστε αυτό έχουν πετύχει τα τελευταία τρία χρόνια στο Nikkei: το μπαρ να συμπληρώνει την κουζίνα και η κουζίνα, το μπαρ. Για αυτόν τον επιτυχημένο «διάλογο» γεύσεων και την εμπειρία που χαρίζει έρχονται αρκετοί.
Η δική μου Nikkei εμπειρία ξεκίνησε με το True Nature of Samsara. Ένα ποτό με βάση το pisco φυσικά και πρωταγωνιστή τον χυμό από ακτινίδιο. Τον πλούσιο αφρό του διακοσμούσε πιπέρι sansho ενώ ο χυμός λάιμ τού έδινε την απαραίτητη οξύτητα που αναζητά ένα sour. Το επόμενο που δοκίμασα ήταν το Zingada. Pisco –και πάλι- μαζί με gin και ένα νόστιμο cordial από πράσινο μήλο και πιπέρι που συνεργάζονταν άψογα. Σε όλα αυτά η Μαίρη είχε προσθέσει και λίγο τσάι macha που έδινε μια πιο γήινη υφή. Όσο έμενε στο ποτήρι και έλιωνε ο πάγος, το πιπέρι έβγαινε όλο και περισσότερο στο στόμα και γινόταν όλο και πιο εθιστικό. To Sakura Maru, που στην ουσία είναι ένα Classic Pisco Sour, λόγω του pisco που είχε παλαιωθεί σε βαρέλι από ουίσκι, είχε τραβήξει όλα τα αρώματά του και τα πρόσφερε απλόχερα, χαρίζοντας ένα ενδιαφέρον παιχνίδι στη μύτη.
Το Renacimiento De Ojos de Bruja, μια παραλλαγή ενός Bloody Mary αλλά και η συνέχεια του περσινού σχεδόν ομώνυμου κοκτέιλ (λεγόταν απλά Ojos de Bruja), ήταν ένα ποτό που κατά την γνώμη μου μπορεί να συνοδέψει από την αρχή μέχρι το τέλος τα πιάτα του Nikkei. Ήταν λίγο «επιθετικό» και δυνατό στην αρχή, λόγω του ότι η Μαίρη έχει αποφασίσει-σοφά- να αφήσει το ποτό να κάνει μόνο dilution (αραίωση) για να δίνει όσο περνάει και ένα διαφορετικό προφίλ και να ξαφνιάζει ευχάριστα σε κάθε γουλιά. Το μείγμα ξυδιού από σύκο και φράουλα ταίριαζε με το μείγμα βότκας και πορτοκαλί ντομάτας. Η αλήθεια είναι ότι μπήκα στον πειρασμό να ζητήσω και δεύτερο.
Με λίγα λόγια η δουλειά που έχει γίνει και φέτος στο Nikkei είναι παραπάνω από ενδιαφέρουσα και αξίζει να ζήσει κάνεις αυτή την εμπειρία. Είτε πάει μόνο για ποτό είτε για φαγητό. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, το καλύτερο είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο.
Info: Δεινοκράτους 10, Κολωνάκι, τηλ. 2107239366