Δεν είναι ότι πέρασε απαρατήρητο το Catch όταν άνοιξε το καλοκαίρι του 2016 στην Οία, αλλά μία με το βραβευμένο Lycabettus που ανέλαβε πέρυσι ο Παύλος Κυριάκης, μία με το διεθνές γαστρονομικό φεστιβάλ στα ξενοδοχεία του ομίλου και τους καλεσμένους σεφ από το εξωτερικό και μια με την επικαιρότητα που έβραζε όπως κάθε σεζόν στην Σαντορίνη, μπήκε μοιραία κάπως στον πάγκο. Η πρωτοτυπία με το Catch είναι ότι ανήκει μεν στο Andronis, βρίσκεται δε εκτός συνόρων των ξενοδοχείων του. Θα μπορούσε να το πει κάποιος "πολύ-εστιατόριο" αλλά νομίζω ότι είναι πιο δόκιμος όρος το food hall, αφού μαζί με το βασικό restaurant bar συστεγάζεται στα αριστερά του ένα λιχούδικο street food bar με κλίση στα burger και στην δεξιά πτέρυγα ένα sushi corner. Όλα αυτά συμβαίνουν στην μικρή πλατεία της Οίας, κοντά στα λεωφορεία και σε απόσταση αναπνοής από την εκθαμβωτική Καλντέρα, την οποία δεν βλέπει. Προσωπικά, δεν με πειράζει καθόλου αν και, κακά τα ψέματα, μια πολυπόθητη θέση πάνω στον περίφημο γκρεμό ίσως το ευνοούσε περισσότερο από άποψη επισκεψιμότητας, την οποία εδω που τα λέμε, δεν στερείται κιόλας.
Είχα ακούσει πολλά θετικά σχόλια για τον Δημήτρη Κατσάνο και από "δύσκολα" στόματα που δεν χρωστούν του αγγέλου τους νερό. Δηλαδή, συναδέλφους του...Το να χαίρει εκτίμησης ένας σεφ μες την μαγειρική κοινότητα της νέας γενιάς, είναι κομματάκι σπάνιο, οπότε η περιέργειά μου όπως αντιλαμβάνεστε, πυροδοτήθηκε. Δεν είχαν άδικο. Η κουζίνα του Κατσάνου με θητεία στο Sani Resort, έχει διάφορες αρετές: αφοπλιστική νοστιμιά, ωραίες ιδέες καλοδουλεμένες μες την απλότητα και την καθησυχαστική οικειότητά τους, διάσπαρτες τσαχπινιές που τους δίνουν γκάζια και αστεράτη πρώτη ύλη. Ο ίδιος υπηρετεί με σιγουριά την κουζίνα αυτού του είδους, η οποία διαθέτει στο φουλ τα comfort στοιχεία μιας μπρασερί, κάνει ωραία αντίστιξη με το fine dining και καταλήγει να είναι τόσο απολαυστική που δύσκολα κάποιος θα την προσπεράσει. Υπάρχουν και διάφορες ατέλειες ασφαλώς, χωρίς όμως να επηρεάζουν το γενικό σύνολο, που θα κάψει τις καρδιές όσων θέλουν να ευχαριστηθούν ένα φαγητό χωρίς να τους προβληματίσει ή να χρειαστεί να το αντιμετωπίσουν εμπειρικά.
Θα σταθώ μόνο σε δυο τρία σημεία του μενού που με ξάφνιασαν με την νοστιμιά τους. Πρώτο πρώτο καταχάρηκα το γκασπάτσο φράουλας, με φράουλες κονφί και φλύδες από γκουαντσάλε να του δίνουν αυτή τη "βρώμικη" διάσταση, πηγαίνοντάς το αλλού. Μαζί με το γκασπάτσο, έρχονται τα καταπληκτικά τσούρος παρμεζάνας του Κατσάνου και λυπάμαι που το λέω, αλλά το σβήνουν με τη μια. Προς στιγμή, σκέφτηκα να ζητήσω μια σακούλα με αυτά τα τσούρος και να σταματήσω το δείπνο μου εκεί που το άρχισα τρώγοντάς τα και πίνοντας το φανταστικό Promesse del` Ange που μου πρότεινε ο εξαιρετικός σομελιέ Σωτήρης Κανδύλης, αλλά ας όψεται. Το παστίτσιο με paccheri που τα γεμίζει με μοσχαρίσιο ραγού είναι νοστιμότατο αλλά χρειάζεται μια παραπανίσια προσοχή η "μπεσαμέλ" από Αρσενικό Νάξου για να μην γίνεται σφιχτή και του στερεί πόντους. Κανένα όμως από τα πιάτα που δοκίμασα, δεν μπορεί να φτάσει την άψογη και επιπέδου δυο αστεριών FNL, σφυρίδα φρικασέ με σαλικόρνια, σπαράγγια, σπανάκι, ρίζες από σέλερι και αυγοτάραχο του Δημήτρη Κατσάνου. Εδώ που φτάσαμε, δεν λέω όχι και στο ωραίο αρνί με κρούστα από dukkah και ειδικότερα στον τέλειο πουρέ μελιτζάνας που το συνοδεύει, ανεβάζοντας γευστικά το πιάτο. Από τα επιδόρπια προτίμησα το ρυζόγαλο, το οποίο ήταν σίγουρα προσεγμένο, αλλά του έλειπε εκείνο το contrast στις υφές που θα το έκανε πιο ενδιαφέρον. Ξεχωριστή μνεία αξίζει ο σομελιέ του Catch, Σωτήρης Κανδύλης όπως και όλη η ομάδα του σέρβις που δίνει τον καλύτερό της εαυτό. Η εξαίσια λίστα κρασιών που σχεδίασε, παίζοντας στα δάχτυλα τις ετικέτες της, δίνει χωρίς αμφιβολία έξτρα πόντους στο δείπνο. Κοκτέιλ δεν δοκίμασα. Ούτε ανέβηκα στην ταράτσα που βλέπει τα χρώματα της Δύσης. Έφυγα από το Catch με τις αισθήσεις μου σε πλήρη απαρτία λόγω φαγητού και έτσι θα επιστρέψω ως εκεί την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην Οία. Κλεισμένο ραντεβού, από τώρα.
Info: Οία, Σαντορίνη τηλ. 2286 072063
Ανοιχτό από τις 7 μ.μ, τιμή: €50-€70 το άτομο με κρασί ή cocktail