Η τελευταία φορά που είχα δει τον Χάρη Νικολούζο με την λευκή ποδιά του chef ήταν στο 2Μαζί, στην Πλάκα. Η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει καιρός από τότε. Δεν συναντήθηκαν ξανά οι δρόμοι μας, ούτε στη πόλη αλλά ούτε και στα νησιά, μέχρι δηλαδή και πριν από λίγες μέρες στην Πάρο. Εκεί θα ξεκαλοκαιριάσει ο κερκυραίος σεφ και σε συνεργασία με τον Γιώργο Οικονομίδη αποφάσισαν να αλλάξουν το Blue Fish της Νάουσας και να φτιάξουν στην θέση του το Bianco. Ένα εστιατόριο που όπως δηλώνει και το όνομα του, φοράει λευκά, φεύγει από την παλιά γευστική γωνία του «μόνο ψάρι» και φέρνει την κερκυραϊκή κουζίνα σε μια πιο στενή επαφή με την παριανή.
Εκεί, λοιπόν, κάτω από τα γιορτινά λαμπιόνια δοκίμασα μια σπανακόπιτα σε μορφή σαλάτας. Και εξηγούμε αμέσως για να μην έχουμε άλλα. Στην ουσία ήταν μια σαλάτα από ωμό σπανάκι και μυρωδικά, μαζί με κατσικίσιο τυρί και ένα λεπτό τραγανό φύλο από πάνω που έδινε έτσι την αίσθηση της πίτας. Η Αθηναϊκή με σφυρίδα είχε φρέσκα λαχανικά σε μικρά κομμάτια, μαγιονέζα τόσο όσο θα έπρεπε και από πάνω μια επικάλυψη από λεπτές ροδέλες κολοκυθιού. Για το ντεκόρ είχε προστεθεί αφυδατωμένος κρόκος από αυγό. Κλείνοντας με τα ορεκτικά αναφέρω και το καρπάτσιο από λαβράκι που συνοδευόταν από αντράκλα, μαύρο σκόρδο και ένα gazpacho τζατζίκι. Ένα πιάτο που του έλειπαν κάπως οι εντάσεις. Αντίθετα ενδιαφέρον είχε η εκδοχή της μπακαλιαρόπιτας, ενός καθαρά παραδοσιακού κερκυραϊκού εδέσματος. Dumplings γεμιστό με μπακαλιάρο και πατάτα πάνω σε σάλτσα από αυγοτάραχο Τρικαλινού.
Στα κυρίως αποφάσισα να κινηθώ προς το κρέας και να αφήσω το ψάρι εκτός. Η γουρουνοπούλα φρικασέ είχε μια νόστιμη και τραγανή πέτσα, πουρέ από χόρτα και σελινόριζα. Ήταν ένα πολύ ισορροπημένο και εύγευστο πιάτο. Από την άλλη το αρνί «κλέφτικο» με ψητά λαχανικά, σάλτσα από τον ζωμό του ίδιου του αρνιού, πουρέ από καρότο και γιαούρτι κρατούσε την τρυφεράδα του, σήκωνε λίγο αλάτι παραπάνω , αλλά αν συνδύαζες όλα τα υλικά μαζί, έδινε ένα δυνατό αποτέλεσμα.
Το φινάλε του δείπνου ήρθε με ένα πολυεπίπεδο γλυκό που μπορεί να σας μπερδέψει στην περιγραφή του, αλλά έχει καθαρές γεύσεις. Παρφέ από ταχίνι, παγωτό από μέλι και παπαρουνόσπορο, γλυκό κουμ κουάτ και παστέλι. Ένα συνονθύλευμα ελληνικών γλυκισμάτων που συνθέτουν ένα όντως ευχάριστο επιδόρπιο. Η κουζίνα του Χάρη Νικολούζος στο Bianco έχω να πω ότι κρύβει ενδιαφέρον, έχει καλές τεχνικές και δεν είναι καθόλου βαρετή. Φαίνεται η ωριμότητα που έχει αποκτήσει ο ίδιος και γίνεται ακόμα πιο ουσιαστικός. Εδώ να αναφέρω βέβαια ότι στην κουζίνα έχει και την σημαντική βοήθεια της chef Μαρί Λεόνοβα. Η ισχύς εν τη ενώσει λένε. Και έχουν δίκιο.
Νάουσα, Πάρος, τηλ. 2284 051874