Το να μεταφερθεί αυτούσια η φιλοσοφία αλλά και ατόφια η
γεύση ενός πολύ ξεχωριστού και βραβευμένου εστιατορίου σε μια θερινή έδρα, όχι
απλώς δεν είναι και το ευκολότερο εγχείρημα, αλλά κρύβει και αρκετούς κινδύνους
που τις περισσότερες φορές μπορεί να αποβούν μοιραίοι και για τις δυο πλευρές.
Αυτό βέβαια στην περίπτωση του Napul’e που απέκτησε ένα alter ego στο
γοητευτικό ξενοδοχείο Aeolis Tinos Suites της οικογένειας Παράσχου κρατώντας
ανοιχτό και το εστιατόριο στη Βάρη δεν συνέβη, μια και εξαρχής τόσο από τους
ίδιους όσο και από την Μάγκυ Ταμπακάκη και τον Francesco Granata,
δημιουργήθηκαν όλες εκείνες οι συνθήκες για να ευοδώσει αυτή η συνεργασία στο
μέγιστο δυνατό.
Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Το Napul’e Tinos
στο Aeolis πήρε τη θέση του εστιατορίου Zoga, απλώνοντας τα τραπέζια του
περιμετρικά της πισίνας, εντούτοις δημιουργήθηκε για πρώτη φορά κι ένας
επιπλέον χώρος στο πάνω διάζωμα όπου δεσπόζει και ο φούρνος για την pizza: εκεί
κάνει τα κουμάντα του ο κορυφαίος pizzaiolo στην Ελλάδα Francesco, ο οποίος
έχοντας εξασφαλίσει και για το καινούργιο εστιατόριο πρόσβαση σε πρώτες ύλες
από την Ιταλία, μετακόμισε για τη θερινή σεζόν μόνιμα στην Τήνο ούτως
ώστε να διασφαλίσει πως το επίπεδο του εστιατορίου θα είναι εξίσου υψηλό όπως
και στο αθηναϊκό Napul’e. Στο πλευρό του έχει τον γιο του Romeo, που αν κρίνω
από τις πίτσες που δοκίμασα κι από τα χέρια του πρόκειται για μεγάλο αστέρι.
Είναι αυτό που λέμε το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά; Έτσι φαίνεται.
Από την άλλη, η Μάγκυ Ταμπακάκη που πηγαινοέρχεται από την Αθήνα στο νησί πολύ συχνά, υπογράφει και επιμελείται το υπόλοιπο μενού, ανεβάζοντας και τον προσωπικό της πήχη ακόμη ψηλότερα. Κι αυτό γιατί όχι απλώς δεν εφησυχάζει στην αναπαραγωγή ενός δοκιμασμένου μοντέλου που έχει κάψει καρδιές στην πρωτεύουσα, αλλά δίνει στο αφήγημα μια πιο ραφιναρισμένη και δημιουργική τροπή, βάζοντας εμφανώς και την εντοπιότητα στο παιχνίδι, με αποτέλεσμα το Napul’e στο Aeolis να πατάει ακόμη πιο δυνατά στο βαθμό του. Από το κλασικό vitello tonnato που πλέον αποκτά πιο φίνα διάσταση ως carpaccio από κορυφαίο βοδινό της πιεμοντέζικης ράτσας fassona δίπλα σε καπαρόφυλλα και ανάλαφρη μαγιονέζα τόνου μέχρι το καλύτερο μοσχαρίσιο ταρτάρ που έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής από τα χέρια της πάνω σε φρυγανισμένη brioche και το Il Carciofo di Tinos, η πιο ντελικάτη εκδοχή του ταρτάρ από κόκκινη γαρίδα με φανταστική αγγινάρα τουρσί και βουβαλίσια μπουράτα, μπορεί να διακρίνει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν αυτή τη δουλειά αξιοσημείωτη. Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες για κλασικότερα πιάτα που ήδη γνωρίζετε: παραμένουν απολαυστικά. Τέλος έχει ανανεωθεί και η κάρτα των επιδόρπιων, τα οποία κλείνουν όμορφα το δείπνο, αλλά προσωπικά θα επιμείνω, ψηφίζοντας και με τα δυο χέρια πάλι αυτό το ανεπανάληπτο, κλασικότατο τιραμισού της.