Η συνάντηση με τον Γιώργο Διαμαντάκο στα σκαλιά της Μεγάλης Βρεταννίας ατά την διάρκεια των Μεγάλων Κόκκινων Κρασιών έφερε μια magnum φιάλη από την Νάουσα του στα ποτήρια μου. Και μου έδωσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να διαπιστώσω τόσο αυτή την νέα (υπέροχη) κατεύθυνση που έχει πάρει το Ξινόμαυρο όσο και το μα εξηγήσω γιατί το κτήμα του βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος της αναγέννησης της περιοχής.
Ο καρπός του αμπελώνα 30 στρεμμάτων που είναι φυτεμένος με Ξινόμαυρο στο Μαντέμι διαθέτει το λαμπερό ρουμπινί χρώμα μιας τυπικής Νάουσας. Όμως οι ομοιότητες σταματούν εκεί, τουλάχιστον αν στο μυαλό σας έχετε μια κλασική έκφρασή της.
Πάντως αυτή η πρόταση είναι πολύ διαφορετική ακόμα και από τους εκπροσώπους της μοντέρνας σχολής, αφού δίνει –με μεγάλη εκφραστικότητα και συμπύκνωση- έναν “αιθέρα” άγουρου βατόμουρου, αγριοφράουλας, και βιολέτας χωρίς την παραμικρή νύξη ντομάτας, ελιάς και όλων των αναμενομένων από το μεγάλο ελληνικό σταφύλι.
Σε πρώτη ανάγνωση το κρασί μου θύμισε την Λημνιώνα του Ζαφειράκη και αυτή η αίσθηση δεν ανατράπηκε ούτε στο στόμα. Στην αρχή το στόμα γεμίζει με την γλύκα ενός ζουμερού φρέσκου φρούτου, με αυτήν την φρεσκάδα να κορυφώνεται λόγω της εξαιρετικής οξύτητας και του εκρηκτικού, άγουρου flavor. Κερασάκι σε αυτή την ερυθρή τούρτα οι εκπληκτικές τανίνες, που παρά την προέλευση, την νεαρότατη ηλικία του κρασιού, την 12μηνη παραμονή σε βαρέλια και την εμφιάλωση σε magnum παραδίδουν σεμινάριο βελούδινης δύναμης.
Έτσι οι 14-15º C όχι μόνο δεν θα το δυσκολέψουν αλλά μαζί με το Stolzle Exquisit Burgundy θα συνθέσουν μια εντυπωσιακή παρουσία που αποζητά εκλεκτά κρέατα όπως στήθος πάπιας αλλά και σολομό ή τόνο, χωρίς βέβαια να αποκλείεται οτιδήποτε είναι λαδερό ή περιέχει ντομάτα.
Σε αντίθεση με τον Απόστολο Θυμιόπουλο που είναι ένας rock σταρ, ο Γιώργος Διαμαντάκος είναι ένας jazz σταρ, και η προσωπικότητα αμφοτέρων αντικατοπτρίζεται στα κρασιά τους. Έτσι απέναντι στον πληθωρικό εντυπωσιασμό κρασιών σαν το Γη και Ουρανός του πρώτου, η Νάουσα αυτή φαντάζει σαν μια αέρινη τρομπέτα παιγμένη με την ευαισθησία ενός Chet Baker.
Φυσικά ένα κρασί του 9/10 δεν μπορεί (σχεδόν) ποτέ να είναι ακριβό, πόσω μάλλον όταν κοστίζει λιγότερο από 20€ (στην φιάλη των 750ml) όπως αυτή η Νάουσα. Και μπορεί να μην “ανησυχεί” προς το παρόν τον Marquis dε Argerville και τα μυθικά Volnay του, όμως προσφέρει τόση ηδονή που θα ανησυχήσει σχεδόν ότι προσπαθεί να κινηθεί σε αυτή την στιλιστική κατεύθυνση.
Η Νάουσα Διαμαντάκου συμμετείχε στα Μεγάλα Κόκκινα. Δικαίως!
Βαθμολογία: 9/10.