Ο ιδιοκτήτης και chef του εστιατορίου Murat Bozok, αφού παράτησε την οικογενειακή επιχείρηση κλωστοϋφαντουργίας, σπούδασε την τέχνη της υψηλής μαγειρικής, και στη συνέχεια μαθήτευσε δίπλα στον Pierre Gagnaire, τον Joel Robuchon και τον Gordon Ramsey. Γυρνώντας πίσω ήθελε να φέρει την επανάσταση στην πόλη του και τα κατάφερε: έφτιαξε ένα χώρο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχα εστιατόρια στο Παρίσι ή το Λονδίνο, και μάλιστα σε μια αρκετά «προχώ» περιοχή, το Cihangir, κάτι αντίστοιχο με το Γκάζι ή του Ψυρρή.
Πολυέλαιοι μουράνο, καθρέπτες, δέρμα, και απαλοί τόνοι του κρεμ σε συνδυασμό με venge, και μία ταράτσα με τρομερή θεά για τις ζεστές ημέρες, είναι το τέλειο σκηνικό για να απολαύσει κανείς το μενού που αλλάζει κάθε μήνα, ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά. Τα ταξίδι στη γεύση πάντα ξεκινάει με amuse bouche, και συνεχίζει με δροσερές σαλάτες με σπαράγγια, ρόδι ή λαχανικά εποχής. Στην πρόσφατη επίσκεψη μου, η σούπα με χτένια και τρούφα ήταν μία βελούδινη ηδονή στον ουρανίσκο, όπως και το σοταρισμένο foie gras με το brioche και τη μαρμελάδα – μία κλασσική συνταγή άριστα εκτελεσμένη.
Στα κυρίως λάτρεψα τα σοταρισμένα μπαρμπούνια ( ναι!) σερβιρισμένα με σπιτικά μακαρόνια και κόκκινη πιπεριά, μία νέα ενδιαφέρουσα εναλλαγή στο κατά τα άλλα κλασσικό ψαράκι, όπως και το rib eye με το σπιτικό πουρέ αρωματισμένο με τρούφα...
Όσο για τα γλυκά, στον κατάλογο πάντα υπάρχει η crème brulee με ονειρικό παγωτό, αλλά και το παγωτό από pina colada. Ίσως βέβαια η καλύτερη επιλογή θα ήταν, να δοκιμάσει κανείς το chefs menu, που και αυτό αλλάζει σε μηνιαία, αλλά και κάποιες φορές σε εβδομαδιαία βάση. Όσο για την κάρτα κρασιών, νομίζω ότι θα τη ζήλευαν πάρα πολλά εστιατόρια διεθνώς: όχι μόνο είναι επιλεγμένη με τρομερή προσοχή, αλλά διαθέτει πολλές δυσεύρετες ετικέτες που ο Murat, συλλέγει εδώ και αρκετά χρόνια, μία που έχει δημιουργήσει στον ίδιο χώρο και μία boutique κρασιών. Στα μεγάλα συν, το γεγονός ότι σίγουρα δε θα πληρώσετε τα ποσά που θα πληρώνατε σε κάποιο αντίστοιχο εστιατόριο στη Γαλλία!