Το Bistrot Le Mignon είναι ένας μόνο από τους καρπούς της συνεργασίας του
Απόστολου Τραστέλη με την ομάδα των Γιάννη Μαλούχου και Γιάννη Μωράκη (στην
προκειμένη περίπτωση με τον πρώτο). Το μικρό εστιατόριο της Χάρητος πέρασε από
την ιταλική κουζίνα ως «Altro»,
στην ελληνική ως «Αλεπού» για να καθίσει τελικά η μπίλια –φέτος- στην κλασική
γαλλική κουζίνα που δείχνει να είναι πολύ της μόδας στην περιοχή.
Ο μικροσκοπικός χώρος είναι γλυκύτατος, φιλόξενος και αποπνέει πραγματικά την αίσθηση Παρισινού μπιστρό. Από την επίσης μικροσκοπική κουζίνα βγαίνουν πιάτα γευστικά, καλοφτιαγμένα που βασίζονται σε πολύ καλά υλικά. Η λογική της κουζίνας είναι κλασική, δίνεται όμως με τον σύγχρονο τρόπο που έχει κάνει αυτό το είδος κουζίνας ξανά μόδα ιδιαίτερα σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Ένα αβγό ποσέ με διάφορα μανιτάρια, μπέικον και σάλτσα κόκκινου κρασιού έρχεται να ενσαρκώσει ακριβώς αυτή την comfortφιλοσοφία της γευστικής πρότασης. Το ίδιο το πιάτο είναι πεντανόστιμο, αν μάλιστα η σάλτσα του κρασιού ήταν πιο πυκνή δεν θα είχα απολύτως τίποτα να του προσάψω. Τέτοιες μικρές αστοχίες συγκρατούν τον ενθουσιασμό μου για κάμποσα πιάτα: η σος Bearnaise αν και πυκνή και πλούσια ήταν λίγο πιο ξυδάτη, η Café de Paris αρωματικότατη αλλά είχε ξεφύγει στο αλάτι, η κολοκυθόσουπα βελούδινη και νόστιμη αλλά λίγο πιο γλυκιά απ’ ότι πρέπει, οι τηγανιτές πατάτες εξαιρετικές αλλά τόσο λεπτοκομμένες που σου σπάνε τα νεύρα για να τις φας.
Από την άλλη μεριά βέβαια η τερίνα του φουαγκρά είναι θαυμάσια, τα κρέατα πολύ καλά και ψημένα στην εντέλεια. Δοκίμασα την αντρεκότ που ήταν εξαιρετική και το κλασικό Tournedo Rossini (φιλέτο, πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί, με φρέσκο φουαγκρά, σος Madeira-demi glace και τρούφα) σε μια εκδοχή όπου οι τρούφες είχαν αντικατασταθεί με το άρωμά τους στον –έξοχο- πουρέ που συνοδεύει το πιάτο και η σάλτσα ήταν από κρασί Port. Και στις δύο περιπτώσεις το κρέας ήταν πολύ καλό, με άψογη υφή και βαθιά νοστιμιά … κάτι που έως τώρα δεν συνηθιζόταν στα κλασικά γαλλικά της πόλης που αντιμετώπιζαν το κρέας πολύ συμβατικά και βασίζονταν μόνο στην σάλτσα.
Πολύ καλά και τα επιδόρπια στο τέλος με την κρεμ μπρυλέ με φραμπουάζ και την μους σοκολάτα με κάστανο και κραμπλ φουντούκι να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Η λίστα κρασιών είναι σύντομη, με αρκετά καλές επιλογές αλλά θα την ήθελα λίγο πλουσιότερη, ενώ το σέρβις αν και είναι ακόμη νωρίς έχει καλό ρυθμό και ωραία αίσθηση. Ο συγκρατημένος βαθμός έχει να κάνει και με την γενικότερη άνεση του χώρου που λόγω διαστάσεων είναι λίγο στριμωγμένος.
Το Bistrot Le Mignon είναι όμορφο, νόστιμο και μπορεί πολύ εύκολα να ξεπεράσει τα όποια μικρά προβληματάκια στην κουζίνα, άλλωστε έχει ανοίξει μόλις μερικές μέρες. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να εντάξουν στο μενού τους και μερικά πιο «μαγειρευτά» πιάτα της γαλλικής κουζίνας (χρόνια παρακαλάω για ένα ωραίο cassouletγια παράδειγμα). Η άλλη παρατήρηση αφορά στις τιμές. Ναι οι πρώτες ύλες αυτού του επιπέδου κοστίζουν, πράγματι το μαγαζί είναι μικρό, όμως το να πλασάρεται με τιμές αντίστοιχες του Abreuvoir (έστω και αν δεν έχει τις πιο ακριβές επιλογές του τελευταίου) θεωρώ ότι είναι λάθος γιατί η κουζίνα μπορεί να είναι συγκρίσιμη ή και καλύτερη σε κάποιες περιπτώσεις όμως το συνολικό πακέτο υπολείπεται αν αναλογιστεί κανείς τον χώρο, το σέρβις και την λίστα κρασιών του γειτονικού γαλλικού εστιατορίου.