Εδώ και 20 χρόνια παρακολουθώ την προσπάθεια της οικογένειας Λάμπρου να αναβιώσει μια σπάνια ερυθρή ποικιλία στην περιοχή Χύδηρα της Λέσβου και τα πρώτα αποτελέσματα του φυτεμένου στα γεμάτα θειούχα λάβα εδάφη σταφυλιού ήταν απογοητευτικά. Όμως το πέρασμα του χρόνου και η ανάληψη των ηνίων της οινοποιίας από τον Γιάννη Λάμπρου έχουν δημιουργήσει μια άλλη δυναμική και μια λίαν ενδιαφέρουσα γκάμα κρασιών.
Θα ήταν εύκολο να παρουσιάσω το πολυαγαπημένο μου Λευκό Orange, ένα εκπληκτικό …orange de noir κρασί, όμως κάτι με προέτρεπε να φέρω την Ερυθρή οινοποίηση της ποικιλίας Χυδηριώτικο στα ποτήρια μου. Πρόκειται για ένα κρασί που το είχα δοκιμάσει μόνο σε περιβάλλον εκθέσεων- περιβάλλον που καθόλου δεν κολακεύει τα κρασιά αυτού του στυλ που απαιτούν αδιατάρακτη συγκέντρωση, άφθονο χρόνο και τέλειες συνθήκες σερβιρίσματος- όμως ήμουν πεπεισμένος ότι κάτι ξεχωριστό θα συνέβαινε αν έβγαζα το φελλό σε σωστές συνθήκες.
Αν τα Orange Wines νομίζεται ότι είναι λευκά τότε ο Μεθυμναίος θα σας κάνει να αναθεωρήσετε, αφού το ανοιχτό χρώμα σε συνδυασμό με τις έντονα καφεκίτρινες ανταύγειες δημιουργούν “red orange” καταστάσεις στο ποτήρι.
Πάντως μόνο σαγκουίνι δεν βρίσκει κανείς στο μπουκέτο –πανδαισία που προσφέρει το κρασί μετά από έναν καλό αερισμό! Φλούδα πορτοκαλιού, αποξηραμένα λουλούδια, καραμέλα, δέρμα, καφές και άσπρο πιπέρι διαδέχονται με τρομακτική ένταση το ένα το άλλο υποχρεώνοντάς σε να κολλήσεις τη μύτη σου στο ποτήρι και να την αφήσεις εκεί για ώρα!
Θέλεις όμως να δεις αν και η γεύση είναι εξίσου συναρπαστική και αρκεί μια γουλιά για να αναφωνήσεις “ναι, είναι”! Ελαφρύ και αέρινο το Χυδηριώτικο, με την καθολική απουσία γλύκας, την εξαιρετική οξύτητα και τις λίγες στεγνούτσικες τανίνες να προϊδεάζουν για αυστηρότητα. Και τότε έρχεται το εκρηκτικό flavor και το εμμονικό τελείωμα άσπρου πιπεριού να αναστατώσουν στόμα, μυαλό και καρδιά.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μόνο σε ένα ποτήρι για Pinot Noir όπως το Riedel Vinum Bourgogne, αφού οπουδήποτε αλλού η μαγεία χάνεται ολοκληρωτικά! Από εκεί και πέρα, μια ωριαία μετάγγιση και μια θερμοκρασία 15-17° C θα μεγιστοποιήσουν την απόλαυση.
Εξίσου δύσκολη υπόθεση είναι και η επιλογή συντρόφου στο τραπέζι, στο οποίο πάντως εγώ θα επιχειρούσα να φέρω ένα πολύ μελωμένο μπριάμ, ένα λευκό κρέας με άγρια μανιτάρια αλλά και κάποιο σπουδαίο τυρί όπως το Epoisses ή το Banon.
Ο Ερυθρός Μεθυμναίος –όπως και ο Γιάννης Λάμπρου –διαθέτει έναν δύστροπο, αντισυμβατικό χαρακτήρα που σίγουρα απευθύνεται σε λίγους. Όμως σε αντίθεση με τον λιγομίλητο δημιουργό του αυτός όχι μόνο μιλά πολύ αλλά απευθύνεται και στην καρδιά κάθε οινόφιλου που βρίσκει το mainstream απίστευτα βαρετό. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ο Μεθυμναιός μάλλον δεν είναι ένα meditation αλλά ένα soul wine…
Βαθμός: 8,5/10.