Το να βάζει στοίχημα που μάλλον ξέρεις ότι θα το χάσεις
σημαίνει ότι είσαι μεθυσμένος ή εκτός πραγματικότητας ή ρομαντικός. Ο Κύρος
Μελάς ήταν και τα τρία όταν σε ένα δείπνο στην Ζυρίχη με ένα φίλο του πριν
δεκαπέντε χρόνια πίνοντας Chateau Lafleur
στοιχημάτισε ότι η Ελλάδα μπορεί να παράγει κρασί υψηλής ποιότητας εφάμιλλο του
Lafleur! Διαβάστε τις λεπτομέρειες στο παλιότερο άρθρο του Ντίνου Στεργίδη εδώ.
Ο φίλος του, ως Ελβετός, δεν αρνήθηκε την πρόκληση του
στοιχήματος που έτσι και αλλιώς δεν νόμιζε ότι θα έχανε.
Και τελικά ήρθε η ημέρα τις κρίσης. Στo πλαίσιo του Οινοράματος και στο κελάρι του Ξενοδοχείου Grande Bretagne όλα ήταν έτοιμα για την ετυμηγορία της σύγκρουσης που θα έβαζε το Chateau La Tour Melas δίπλα στο αρχετυπικό Chateau Lafleur, στο ακριβοθώρητο Chateau La Violette και στο ηδονιστικό Canon La Gafelliere. Και μάλιστα αν νομίζετε ότι η Θεά Τύχη θα έβαζε το δακτυλάκι της ατυχήσατε γιατί η σύγκριση θα γινόταν σε 2 χρονιές το 2011 & 2012.
Είχα την τύχη να είναι από τους καλεσμένους του Κύρου Μελά
για αυτή την πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα
γευσιγνωσία μαζί με τους Ντίνο Στεργίδη, Πάνο Δεληγιάννη, Άρη
Σκλαβενίτη, Βασίλη Γαλανό, Γρηγόρη Μιχαήλο, Γιάννη Παπαδάκη, Γρηγόρη Κοντό, τον
αντιπρόσωπο των κρασιών La Tour Melas στην
Αγγλία, τον Ελβετό φίλο του Κύρου Μελά που ήρθε μάλλον έτοιμος να εισπράξει το
στοίχημα (την πάτησε) και τρεις Master of Wine, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης
Καρακάσης που συντόνιζε την γευσιγνωσία και δύο καλεσμένους του Κύρου Μελά που ήρθαν στην Αθήνα ειδικά για αυτή την γευσιγνωσία καθώς και το team του Κτήματος.
Όλοι, ακόμα και οι άνθρωποι του Κτήματος δοκιμάζοντας τυφλά τα κρασιά δεν μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα ότι κάποιο υστερούσε, ότι υπολείπονταν με τρόπο που θα καταδείκνυε την καταγωγή του ελληνικού κρασιού έναντι των πολύ γνωστών και πρωτοκλασάτων μπορντολέζικων κρασιών. Αυτό για εμένα και ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος είναι η μεγαλύτερη επιτυχία ως αποτέλεσμα της γευστικής δοκιμής. Και αυτή η απίστευτη επιτυχία έχει συντελεστεί σε μόλις 15 χρόνια που για το κρασί ως προϊόν είναι χρόνος ρεκόρ.
Μετά από τριάντα λεπτά και ενώ υπήρχε η αγωνία για το αποτέλεσμα έπεσαν οι μάσκες και οι αποκαλύψεις ήταν συγκινητικές.
Από την χρονιά του 2011 το La Tour Melas κατά πλειοψηφία ήταν το αρτιότερο και καλύτερο κρασί όλων ενώ από την χρονιά του 2012 το La Violette (των 250€ και με μόλις 3000 φιάλες παραγωγή που ούτε garage δεν το λες) αναδείχθηκε πρώτο στις προτιμήσεις με δεύτερο οριακά το La Tour Melas.
Τέτοια ανατροπή έχει να γίνει από το περιβόητο Judgment of Paris που οργάνωσε το 1976 ο Steven Spurrier στο Παρίσι στην προσπάθεια του να πείσει τους snob Γάλλους για την δυναμική των κρασιών της Καλιφόρνια και άφησε ιστορία.
Ομοίως το Judgment της Αθήνας κατάφερε να αποδείξει οτί η Ελλαδα μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα κρασιά που όχι μόνο στέκονται δίπλα στα μεγάλα ονόματα αλλά μας κλείνουν και θριαμβευτικά το μάτι.
Ο Κύρος Μελάς και η ομάδα του, έχουν κότσια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος έλληνας παραγωγός που θα τολμούσε κάτι τέτοιο σε αυτό το επίπεδο. Δεν αρκεί να πιστεύεις ότι είσαι καλός, θα πρέπει κάθε φορά να τολμάς να μετριέσαι με τους καλύτερους ανοιχτά, σε κοινή θέα και έκθεση.
Τέτοιες επιλογές σε κάνουν καλύτερο και είναι μια αέναη προσπάθεια. Ο Κύρος Μελάς επέλεξε τον δύσκολο δρόμο που από ότι φαίνεται τον αποζημιώνει τουλάχιστον ηθικά. Και το σημαντικότερο ότι ξέρει πως βρίσκεται μόνο στην αρχή της μεγάλης του πορείας: της Κύρου Ανάβασης…