Το Matilde είναι μια πολύ γοητευτική και ιδιαίτερη περίπτωση πιτσαρίας-τρατορίας. Με το βιομηχανικό ντιζάιν του, τις ετερόκλητες καρέκλες, τον ξυλόφουρνο σε κοινή θέα και το φιλικό, άμεσο, νεανικό σέρβις του έχει μια αναζωογονητική νεοϋορκέζικη αίσθηση. Το ωραίο είναι ότι αυτό το στίγμα καταφέρνει να το διατηρήσει στο ακέραιο ακόμη και τώρα που μετακόμισε στο Νέο Ψυχικό, από το Γκάζι.
Από την πρώτη στιγμή που το επισκέφθηκα, για την πρώτη κριτική πριν ενάμιση χρόνο σχεδόν, είχα εντοπίσει δυο βασικά ατού στην γευστική πρότασή του: την πολύ καλή ποιότητα των υλικών και την εξαιρετική ζύμη της πίτσας με την ανάλαφρη, τραγανή κι ελαφρά καπνιστή –χάρη στον ξυλόφουρνο- αίσθηση. Όλα αυτά υπάρχουν ακόμη και μάλιστα ενισχυμένα, η ιδέα με τις διαφορετικές εκδοχές μοτσαρέλας ας πούμε είναι πολύ καλή και προβάλει την αναζήτηση του μαγαζιού στην πρώτη ύλη.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, το Matilde πλέον, έχει ένα ευρύτερο ιταλικό μενού που έχει συμπληρωθεί με κλασικές πάστες και ορισμένα κύρια, ενώ υπάρχουν και ορισμένες προτάσεις ημέρας που είναι λίγο πιο «φευγάτες» όπως αυτές οι ταλιατέλες με κάστανο που όμως δεν με ενθουσίασαν καθώς υπερτερούσε η γλυκύτητα και έχαναν σε ισορροπία. Όταν όμως επιμένουμε κλασικά δοκιμάζουμε μια αυθεντική, πικάντικη, πληθωρική αματριτσιάνα από τις καλύτερες στην Αθήνα και σε συνδυασμό με τις έξοχες πίτσες (δοκιμάστε οπωσδήποτε κλασική μαργαρίτα και την μανιτάρια-σαλσίτσα) κάνουν το Matilde ιδανική καθημερινή πρόταση.
Προσθέστε σε όλα αυτά τα ωραία κοκτείλ, την ενδιαφέρουσα –πλέον- ιταλική λίστα κρασιών και τις τιμές που νομίζω ότι είναι λίγο πιο κάτω τώρα και πιστεύω ότι η κοσμοσυρροή που παρατήρησα είναι δικαιολογημένη απόλυτα. Σε σχέση με την πρώτη κριτική δεν αλλάζω την βαθμολογία του στη γεύση αν και πιστεύω ότι με το νέο μενού, αποφεύγοντας κάποιες κακοτοπιές και επιμένοντας στα δυνατά του σημεία μπορεί πολύ εύκολα να πάει στο 6,5 / 10.