Αλλά και η ποσότητα μικρή, αφού μια κανονική παρασκευή καταναλώνεται σε …κλάσματα δευτερολέπτου.
Εδώ την λύση έρχονται να δώσουν φλιτζάνια με περισσότερο νερό και συνεπώς πιο υδαρή γεύση όπως ο Lungo και ο Americano. Για να φτιάξουμε τον πρώτο απλά παρατείνουμε την εκχύλιση περισσότερο (συνήθως μέχρι να φτάσουμε την διπλάσια ποσότητα καφέ) αφήνοντας το νερό να τρέχει για περισσότερη ώρα, ενώ στην περίπτωση του δεύτερου παρασκευάζουμε έναν κανονικό (μονό ή διπλό) espresso και συμπληρώνουμε ζεστό νερό μέχρι το επιθυμητό σημείο.
Αν και τα παραπάνω ακούγονται παρεμφερή, εντούτοις αποτέλεσμα έχουν ένα τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα στο φλιτζάνι. Και αυτό γιατί στην περίπτωση του Lungo η μακριά εκχύλιση εκχυλίζει σχεδόν όλη την καφεΐνη και την πίκρα καθιστώντας τον καφέ δυνατό και επιθετικό, ενώ ο Americano είναι απλά ένας πιο υδαρής espresso, και ως εκ τούτου ο λιγότερο έντονος και πικρός όλων. Κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται και από το μαύρο χρώμα του Lungo σε σύγκριση με το καφετί ενός Americano.
Αν πάντως πιστεύετε ότι έτσι πίνετε έναν πιο ελαφρύ σε καφεΐνη καφέ κάνετε λάθος. Ο Americano περιέχει την ίδια ποσότητα με τον Espresso όντας μια αραιωμένη εκδοχή του, ενώ ο Lungo πολύ περισσότερη μιας και η καφεΐνη αυξάνεται όσο αυξάνεται ο χρόνος εκχύλισης.