Το Local είναι στην γωνία Παλαιών Πατρών Γερμανού & Παύλου Μελά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και, κατά την γνώμη μου, είναι το απόλυτο στέκι για καφέ… τουλάχιστον αν δεν θέλετε να είστε πάνω στην παραλία. Είναι μικρό, χαριτωμένο, με τραπέζια κλασικά αλλά και ψηλά με στουλς, σερβίρει εξαιρετικό καφέ και ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα κοκτέιλ… άλλωστε εδώ βρίσκουμε τον Γιάννη Κέδε, έναν από τους καλύτερους bartender της πόλης. Είναι δε σε ένα πολύ ωραίο, «στρατηγικό» πόστο που ευνοεί το χάζι και το άραγμα!
Πριν λίγες μέρες, μεσοτοιχία με το espresso-bar, άνοιξε και το εστιατόριό τους. Μαθαίνω μάλιστα ότι στο ίδιο σημείο ήταν το μπακάλικο του πατέρα του Νίκου Ευαγγελόπουλου, ενός εκ των ιδιοκτητών. Εκεί, σέρβιρε για δεκαετίες και μερικά μεζεδάκια κατά την Θεσσαλονικιώτικη παράδοση. Τώρα, πενήντα χρόνια μετά από την πρώτη μέρα λειτουργίας εκείνου του μπακάλικου, η λογική αυτή αναβιώνει… πολύ εξελιγμένη όμως. Αν μάλιστα δεν καθήσετε τελικά έξω, θα επιλέηετε ανάμεσα στην "κανονική" σάλα του εστιατορίου (φωτογραφία επάνω) ή την ατμοσφαιρική "μπάρα" μπροστά στην ανοιχτή κουζίνα (κάτω).
Το Local δεν το ονόμασαν tapas-bar και καλά έκαναν γιατί η λέξη tapas τείνει ήδη να γίνει ο επόμενος γαστρονομικός «μαϊντανός» στην Ελλάδα. Η λογική όμως είναι περίπου αυτή. Εντάξει, προσαρμοσμένη στις συνήθειες της Θεσσαλονίκης… δηλαδή τα μικρά πιάτα δεν είναι και τόσο μικρά στην πραγματικότητα, με 2-3 χορταίνεις και η τιμή τους είναι γύρω στα €5. Στην κουζίνα βρίσκουμε τον Jake Jovanovic, έναν σεφ με ιστορία στην πόλη, αφού έχει περάσει, μεταξύ άλλων, από τα Banquet και Garcon Brasserie. Εδώ μαγειρεύει σχετικά απλά πιάτα που όμως είναι φτιαγμένα με γνώση, τεχνική και κέφι, έχουν προσεγμένα υλικά και βαθιά νοστιμιά. Είναι δηλαδή ότι πρέπει για ένα μαγαζί αυτού του είδους.
Κάποια από αυτά είναι πραγματικά θαυμάσια όπως αυτές οι προσεκτικά ψημένες γαρίδες, με τρίμμα αυγοτάραχο και άσπρα φασόλια, η πατατοσαλάτα με χταπόδι, η –λίγο χειμωνιάτικη πάντως- τερίνα χοιρινού με ένα αβγό μάτι ή το εξαιρετικά ζουμερό καρέ χοιρινού με τις μικρές πατάτες φούρνου. Κάποια άλλα είναι νόστιμα μεν, αλλά έχουν μικρές τεχνικές αδυναμίες όπως ο λίγο παραψημένος μπακαλιάρος με πυκνό, μυρωδάτο λαδολέμονο και τοματάκια ή τα λιγκουίνι με θαλασσινά που όμως το ίδιο το ζυμαρικό δεν βγάζει τη γεύση της θάλασσας όπως θα έπρεπε.
Ο κατάλογος συμπληρώνεται και με 2-3 πολύ ενδιαφέροντα σάντουιτς στα οποία έχουν προσέξει τόσο το ψωμί όσο και τη γέμιση. Δοκίμασα αυτό με το παστράμι και ήταν πραγματικά καλό, με ωραία μουστάρδα και πίκλες. Αν μάλιστα, αντί για 2-3 φετούλες, είχε αλλεπάλληλες φέτες από παστράμι, κατά την Νεοϋορκέζικη παράδοση, θα ήταν απλά ασυναγώνιστο! Η λίστα των κρασιών τέλος είναι αρκετά περιορισμένη, οι επιλογές της όμως είναι σίγουρες και ασφαλείς.
Συνολικά πάντως, το Local, είναι ένα από τα πιο ευχάριστα μέρη για να φάει κανείς σε μια Θεσσαλονίκη που η γεύση έχει μάλλον υποχωρήσει τα τελευταία 1-2 χρόνια.
* Οι φωτογραφίες του εσωτερικού χώρου είναι του φωτογράφου Νίκου Βαβδινούδη
0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. |