Το άγριο, νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου μπορεί να μην διαθέτει πολλές τοπικές ποικιλίες, όμως το βασικό λευκό της σταφύλι –η Κυδωνίτσα- έχει δημιουργήσει απείρως περισσότερο ντόρο από ότι δικαιολογεί η ύπαρξη μιας χούφτας ετικετών.
Αυτό βέβαια δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση αφού το δυναμικό και η στόφα του είναι αναμφισβήτητα, και ο Γιώργος Θεοδωρακάκος ήταν ο πρώτος που ανέδειξε αμφότερα, αφού ήδη από το 1970 άρχισε να το φυτεύει γραμμικά στον αμπελώνα των 400 στρεμμάτων του ενώ από το 1996 το πιστοποιεί και ως προς το βιολογικό της καλλιέργειας.
Η εμπειρία αυτή έχει οδηγήσει στην παραγωγή ενός αχυροπράσινου κρασιού, με το χρώμα να είναι φρεσκότερο και ανοιχτότερο από ότι παλαιότερα. Όμως και το άρωμα είναι πιο εντυπωσιακό, παρόλο το γεγονός ότι ούτε και αυτή την φορά κατάφερα να αντιληφθώ το κυδώνι, το σήμα-κατατεθέν της ποικιλίας που της δίνει και το όνομά της. Αν μη τι άλλο –και παρά το νεαρό της ηλικίας του κρασιού- από το ποτήρι μου πέρασαν αχλάδι, πεπόνι και τσουκνίδα, εκφραζόμενα μάλιστα με σχετική εξωστρέφεια και σχεδόν κρεμώδη διάσταση.
Απόλυτα κρεμώδες πάντως είναι το στόμα, το οποίο παρουσιάζεται ήπιο αλλά και με μια κρυμμένη δύναμη σε ένα μέτριου σώματος σύνολο. Μάλιστα η οινοποίηση εξ ολοκλήρου σε ανοξείδωτες δεξαμενές δεν διαταράσσει με βαρέλια την σχεδόν …Zen ηρεμία, η οποία όμως δεν υπολείπεται στον τομέα του flavor με το γιασεμί να είναι αυτό που κυριαρχεί.
Οι 10-12º C κολακεύουν και αρωματικά και γευστικά το κρασί, ενώ το Stolzle Quatrophil White του προσδίδει ένταση και νεύρο. Σε κάθε περίπτωση όμως προσοχή απαιτείται στο συνδυασμό με το φαγητό αφού ο ντελικάτος χαρακτήρας του μπορεί εύκολα να σκεπαστεί από το πιάτο, με φίνες παρασκευές γλώσσας, μπακαλιάρου, λαυρακιού και χτενιών να υπόσχονται συγκινήσεις στο τραπέζι.
Με την ομώνυμη ετικέτα του το οινοποιείο της Λακωνίας αποδεικνύει ότι βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος αυτού του γεμάτου υποσχέσεις σταφυλιού, προσφέροντάς μας κάθε χρόνο μια σταθερότατη ποιοτικά και άριστα τιμολογιακά επιλογή. Η εσοδεία του 2019 δεν αποτελεί εξαίρεση και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγους μήνες στην φιάλη προκειμένου να κερδίσει σε εντάσεις και ομοιογένεια. Η τιμή των 8,5€ μπορεί να φέρει μερικές καλές Ελληνικές ετικέτες από άλλες ποικιλίες στο ποτήρι, όμως αμφιβάλω αν οποιαδήποτε από αυτές μπορεί να ξεπεράσει την Κυδωνίτσα σε χαρακτήρα και προσωπικότητα. Αρετές πάντως που εκδηλώνονται με …Σπαρτιάτικη λιτότητα!
Βαθμολογία: 7,5/10.