Οι Izakaya στην Ιαπωνία είναι το αντίστοιχο των βρετανικών gastro-pub και καμία σχέση δεν έχουν ούτε σε εμφάνιση, ούτε σε γαστρονομικές επιλογές με την Izakaya στο Κολωνάκι. Μην θεωρήσετε ότι ξεκινώ αρνητικά, κάπου στην προηγούμενη πρότασή μου «κατάπια» ένα –απολύτως προσωπικό- «ευτυχώς».
Πιστεύω ότι με το όνομα ήθελαν να υποδηλώσουν ένα πιο «καθημερινό», πιο casual γιαπωνέζικο εστιατόριο και αυτό ακριβώς είναι το Izakaya. Υιοθετεί την μοντέρνα Japanese-fusion λογική στην κουζίνα, που είναι άλλωστε και το φόρτε του Δαμαλά, προσφέροντας όμως παράλληλα περισσότερες επιλογές και πιο comfort πιάτα. Έτσι δίπλα στα σούσι (όλα καλά, όχι όμως κορυφαία) από τα οποία ξεχώρισα το έξοχο nigiri με καψαλισμένο λαυράκι, σερβίρει από ένα πραγματικά εξαιρετικό ράμεν (πλούσιο, έντονο και ταυτόχρονα φίνο) αλλά και άψογα udon noodles με μοσχάρι. Πλάι στο εκπληκτικό σεβίτσε με γυαλιστερές, προτείνει υπέροχα τάκος με ταρτάρ τόνου και αβοκάντο. Ενώ οι πολυάριθμες επιλογές του μενού περιλαμβάνουν και πολλές χορτοφαγικές ιδέες με τα gyozas με μανιτάρια σιτάκε και τη σαλάτα με τα φύκια και το τόφου να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Είναι σαφές ότι ο Χρόνης Δαμαλάς διασκεδάζει την κουζίνα εδώ και, μοιάζοντας πιο «απελευθερωμένος», περνά μια από τις καλύτερες δημιουργικές του περιόδους.
Όλα αυτά, σερβίρονται σε μια σάλα –πηγμένη στα τραπεζοκαθίσματα ως αυθεντική pub- γεμάτη κόμικς και αφίσες που μοιάζει να ξεπήδησε από ταινία του Ταραντίνο. Δημιουργείται έτσι ένα πιο καθημερινό και ποπ εστιατόριο σε σχέση με τα άλλα καλά, στιλιζαρισμένα και πολύ πιο ακριβά ιαπωνικά της Αθήνας. Και αυτό ακριβώς είναι η νέα πρόταση του Izakaya. Δεν είναι ένα ακόμη φτηνό ή μεσαίο σουσάδικο, ούτε ένα ακόμη υπερφιλόδοξο bar-restaurant των €100 και πλέον το άτομο …είναι μια μεσαία επιλογή όπου θυσιάζοντας λίγη άνεση και πολυτέλεια, απολαμβάνεις κορυφαία κουζίνα και ένα ιδιαίτερο σκηνικό. Αν δεν το έχετε επισκεφθεί, επιδιώξτε το μέσα στον μήνα, πριν κλείσει για καλοκαίρι.