Δεν ξέρω πως μπορείς να βάλεις ή να βγάλεις την ψυχή σου σε ένα κρασί που δεν προέρχεται από δικά σου αμπελοτόπια, όμως έτσι και αλλιώς αυτό το βήμα δεν έχει ρόλο κριτή του ονόματος της νέας σειράς που κυκλοφόρησε το Κατώγι. Άλλωστε τα “παιχνίδια” του ιστορικού οινοποιείου του Μετσόβου με την Βλάχικη διάλεκτο πάντα με συνάρπαζαν, πολύ δε μάλλον όταν σαν αποτέλεσμα έχουν τόσο εύηχες και ποιητικές λέξεις όπως το Inima.
Μέλος αυτής της σειρά –που στα Βλάχικα σημαίνει Ψυχή- είναι και η μονοποικιλιακή Νεγκόσκα με τον ιδιαίτερα χαμηλό (για τον 21ο αιώνα) αλκοολικό τίτλο του 12,5%.
Η φρεσκάδα είναι έκδηλη στο ποτήρι που γεμίζει με μωβ ανταύγειες, ωστόσο το σκούρο ρουμπινί χρώμα δεν δείχνει να εντυπωσιάζει με την πυκνότητά του. Το ίδιο πάντως συμβαίνει και με το άρωμα, το οποίο σε μια κλασσική τουλίπα είναι απροσδιόριστο και κυριευμένο από βαριές νότες βαρελιού.
Η αλλαγή σε ένα ποτήρι Pinot Noir μεταμόρφωσε το ασχημόπαπο σε κύκνο, με τα αρώματα του κερασιού και του βύσσινου να εκφράζονται με αξιοζήλευτη φρεσκάδα και λεπτότητα. Με την ώρα μάλιστα το άρωμα “μαυρίζει” και νότες μελανιού προστίθενται σε ένα λίαν ενδιαφέρον cool climate μπουκέτο.
Δυστυχώς όμως οι θετικές εντυπώσεις δεν συνεχίστηκαν και στο στόμα. Και για αυτό δεν ευθύνεται ούτε το μέτριο σώμα (ίσα-ίσα!) ούτε οι τανίνες οι οποίες “κολλούν” στο πάνω μέρος του ουρανίσκου, αλλά το αρκετά σύντομο τελείωμα και η αδυναμία στην ένταση του ντοματένιου flavor.
Αυτές οι αδυναμίες –που δεν ξέρω αν οφείλονται σε υψηλές αποδόσεις ή στη νεαρή ηλικία των αμπελιών- εκτιμώ ότι δεν θα επιτρέψουν στο κρασί να παλαιώσει μέχρι ότου οι τανίνες του μαλακώσουν, οπότε δεν θα ρίσκαρα μια παραμονή στο κελάρι πέρα των 3-4 ετών. Συνεπώς μια θερμοκρασία σερβιρίσματος που δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τους 17-18 βαθμούς και ένα λιπαρό κομμάτι κρέατος στη σχάρα είναι ο καλύτερος τρόπος για να το απολαύσετε όσο διατηρεί την αρετές της νεότητας.
Το Inima Νεγκόσκα είναι ένα κρασί που διαθέτει αρωματική φρεσκάδα και ντελικάτο χαρακτήρα και ως εκ τούτου ανήκει στην κατηγορία των κρασιών που είναι του στυλ μου. Όμως οι γευστικές του αρετές υπολείπονται των οσφρητικών του, απαγορεύοντάς του την είσοδο στο επίπεδο του “πολύ καλού”. Συνεπώς το Inima δεν κατάφερε (δυστυχώς) να κερδίσει την δική μου ψυχή…
ΒΑΘΜΟΣ: 6/10