Letter from Hydra

10 Ιουνίου 2020
Πάνος Δεληγιάννης
Ύδρα Η Ωραία Ύδρα Omilos Bajazzo
Η πρώτη εξόρμηση μετά το lockdown δικαιούται νομίζω το «letter from …» της! Μαζί και κάποιες γευστικές εντυπώσεις από την Ύδρα.

Μια απολαυστική, πριβέ -αφού ήταν ακόμη κλειστό- διαμονή στο ατμοσφαιρικό ξενοδοχείο Ορλώφ της Ύδρας και οι κουβέντες με τους ιδιοκτήτες του είναι ο καλύτερος τρόπος να ζήσει κανείς και να καταλάβει τη γοητεία του νησιού αυτού που μοιάζει -και είναι- σαν μια ζωντανή καρτ ποστάλ!

Οι χαλαρές βόλτες, το dolce far niente και το χάζι είναι ότι καλύτερο μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα νησί που προσφέρεται για σύντομες αποδράσεις και είναι ιδανικός προορισμός από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο. Ένα διήμερο καθίσαμε εκεί οπότε μην περιμένετε αναλυτικό γευστικό ρεπορτάζ, ωστόσο δοκίμασα δύο από τα πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια του νησιού: το «Η Ωραία Ύδρα» στο λιμάνι και το «Omilos» (φωτό) στη θέση της θρυλικής Λαγουδέρας, όπου γυρίστηκε και ένα κομμάτι της ταινίας The Trip to Greece με πρωταγωνιστές το γνωστό δίδυμο Steve Coogan και Rob Brydon. Και στα δύο το φαγητό είναι καλό, ότι πρέπει για το νησί, όχι πραγματικά ξεχωριστό όμως. Θα επιστρέψω με αναλυτικές κριτικές, θα πω όμως ότι με μεγάλη χαρά θα πήγαινα ξανά στο πρώτο για να ξαναφάω τους εκπληκτικούς κολοκυθοκεφτέδες και την αρωματική μελιτζανοσαλάτα του και στο δεύτερο για μια ακόμη μακαρονάδα aglio e olio με όστρακα.

Για τους φανατικούς της γαστρονομίας και τους μεγαλύτερους σε ηλικία, θα θυμίσω ότι στην Ύδρα ξεκίνησε την καριέρα του το θρυλικό Bajazzo εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 80. Το Bajazzo του Γερμανού σεφ Κλάους Φόγιερμπαχ, που μετά από δυο χρόνια μετακόμισε στο Κολωνάκι, ήταν ένα από τα σημαντικότερα και καλύτερα εστιατόρια που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα και το κορυφαίο της εποχής του. Υπήρξε μάλιστα το πρώτο που κέρδισε ποτέ αστέρι Michelin.

Που θέλω να καταλήξω; Ότι η Ύδρα πέρα από μια γαστρονομική ιστορία, έχει και ένα αριστοκρατικό παρελθόν γενικότερα. Δεν θα ήταν ωραίο να είχε ένα δυο σημαντικά εστιατόρια και σήμερα; Δεν μιλάω για πολυτέλεια και εισαγόμενες κουζίνες, αλλά για αξιομνημόνευτη κουζίνα που να αποτελεί λόγο επίσκεψης. Στο μυαλό μου τουλάχιστον είναι ένα νησί που θα άξιζε και σήμερα ένα πραγματικά -και δικαίως- διάσημο εστιατόριο. Ίσως το «Omilos» θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο...