Διασχίζοντας το κατώφλι του Harites μια μέρα προτού κάνει επισήμως πρεμιέρα, αντικρίζω έναν χώρο που παραπέμπει κατά κάποιον τρόπο σε παρισινό art deco του μεσοπολέμου, αν και με το άνοιγμα το επόμενο βράδυ να είναι ante portas και όλους τριγύρω μου να βάζουν τις τελευταίες πινελιές, δεν είχα την ευκαιρία να δω το σκηνικό στη τελική του εκδοχή. Πιθανώς να ξέρετε τον χώρο, μια και ο προηγούμενος ένοικος ήταν το Para Siempre, ενώ μέχρι το νούμερο 43 της οδού Χάρητος πρώτη φορά είχα ανηφορίσει, αν δεν με απατά η μνήμη μου, το 2012, στο χαριτωμένο ισπανικό τάπας μπαρ. Οι Harites, πάντως, διάλεξαν ωραίο πόστο για να διηγηθούν την ιστορία τους. Κορές του Δία είναι, δεν θα παραπέφτανε κιόλας! Τώρα, μάλιστα, που το Κολωνάκι δυναμώνει ολοένα και περισσότερο με νέες αφίξεις, είναι και το momentum καλό. Άλλωστε οι επιχειρηματίες (Γιάννης Μαρακάκης, Ετιέν Τοπαλιάν, Μάριος και Σπύρος Μπακογιάννης) που συνυπογράφουν αυτό το καινούργιο εστιατόριο έχουν δώσει αξιόλογα δείγματα γραφής κατά καιρούς. Αλλά και τώρα, πόνταραν με δυνατό όνομα στην επιμέλεια των γεύσεων. Τα δύο μενού (ένα πιο χαλαρό μεσημεριανό κι ένα πιο «αμπιγιέ» για το δείπνο) που ετοίμασε ο Γιώργος Στυλιανούδακης, έχουν ελληνική βάση, αρκετά στοιχεία από τη κρητική παράδοση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λείπουν κι ελάχιστα δημοφιλή μεσογειακοευρωπαϊκά ενσταντανέ. Ταρτάρ και καρπάτσο λόγου χάρη. Μειοψηφούν, όμως, μπροστά στα γαλανόλευκα πιάτα, τα οποία φαίνεται ότι τα διατρέχει μια γοητευτική, σύγχρονη comfort γλύκα.
Εν προκειμένω προσκλήθηκα για να πάρω μια πρώτη γεύση από τη κουζίνα του Harites, ωστόσο αν και ο Γιώργος είχε την καλοσύνη να μου δώσει κατάλογο για να διαλέξω, είπα αυτή τη φορά να τον αφήσω να κάνει ο ίδιος παιχνίδι. Είδα αρκετά πράγματα που μου έκαναν κλικ από το μεσημεριανό, όπως τα κεφτεδάκια τα οποία μου παίνεψε με καμάρι ο σεφ και θα επιστρέψω σύντομα για να τα δοκιμάσω. Ευχαριστήθηκα, όμως, τη φοβερά νόστιμη σαλάτα με τα όσπρια, ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα και βαλσαμόμελο και τα εξίσου πολύ καλό «στιφάδο» άγριων μανιταριών με κάστανο και κονιάκ. Αυτά τα δυο τελευταία θα τα συναντήσετε και στη βραδινή κάρτα. Μου αρέσει που ο Στυλιανουδάκης από όπου κι αν περάσει, πότε λιγότερο-πότε περισσότερο καρυκεύει με Κρήτη το φαγητό του. Έτσι και από τις Harites δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα αυγά με τηγανητές πατάτες και μια κρέμα από στάκα, άλλο πράγμα! Περίμενα πως και πως τη κακαβιά της Αγίας Γαλήνης, που δοκιμάσα πρώτη φορά από τα χέρια του στο μυκονιάτικο Kensho. Σε αυτή την ευλόγως πιο ρουστίκ εκδοχή, επίσης με σφυρίδα, παραμένει εξίσου νόστιμη και πλούσια, χωρίς να έχει προφανώς εκείνη τη μεγάλη γαστρονομική ευγένεια της πρωτότυπης σπεσιαλιτέ. Είστε δεν είστε ψαρολάτρες, μη τη χάσετε. Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε την μανέστρα με το βαθιά νόστιμο short rib κι αν διαλέξετε φιλέτο, προσθέστε του τη φανταστική σάλτσα που το συνοδεύει και θα με θυμηθείτε. Σημειώστε, τέλος, ότι τα Σαββατοκύριακα η κουζίνα θα κλείνει στις επτά το απόγευμα κι έχουν σκοπό εκεί μέχρι λίγο πριν τα μεσάνυχτα να παρτάρουν.
Οι Harites ξεκίνησαν τη πλεύση τους με ούριο άνεμο. Θα συνεχίσουν έτσι; Δεν το αποκλείω καθόλου, αλλά, φτάνει να το δούμε...
Χάρητος 43, Κολωνάκι τηλ. 210 7227771
€40-60 το άτομο