Στην πρώτη περίπτωση τα πιο σκουρόχρωμα σταφύλια από τα γηγενή διαμάντια της κοιλάδας του Douro παλαιώνουν για μικρό διάστημα (συνήθως 2 χρόνια) σε μεγάλα βαρέλια και κατόπιν αφιλτράριστα, κατάμαυρα και γεμάτα δύναμη μπαίνουν στην φιάλη για να ξεκινήσουν το ταξίδι της παλαίωσης κάτω από την ευεργετική επίδραση του λιγοστού οξυγόνου. Ένα ταξίδι που βρίσκει την ύψιστη έκφρασή του στα μυθικά Vintage Port, τα διαμάντια της περιοχής που παράγονται μόνο στις κορυφαίες χρονιές (που δεν ξεπερνούν τις 3 στην 10ετία).
Από την άλλη πλευρά, ένα άλλο κομμάτι βρίσκει μακρόχρονη φιλοξενία σε μικρά βαρέλια των 600 λίτρων, όπου και μετατρέπεται σε μια κεραμιδιά, βελούδινη ανθοδέσμη, μπολιασμένη με όλους τους ξηρούς καρπούς και τα μπαχάρια της ανατολής. Εδώ τα σκήπτρα της κατηγορίας -που εμφιαλώνεται όταν είναι έτοιμη για κατανάλωση και συνήθως δεν εξελίσσεται μέσα στην φιάλη- κρατούν τα περίφημα Colheita Port, τα αγαπημένα των Πορτογάλων.
Αυτοί οι τόσο διαφορετικοί ποιοτικοί δρόμοι διασταυρώνονται μετά από πολλές δεκαετίες, αφού η αρχική έντονη οξείδωση των δεύτερων τα βοηθά να σταθεροποιηθούν μετέπειτα, ενώ αντίθετα η δύναμη των πρώτων χάνεται συγκριτικά γρηγορότερα μετά την 25ετια. Έτσι για παράδειγμα ένα Colheita 10 ετών είναι πολύ πιο εξελιγμένο από ένα συνομήλικο Vintage, ενώ στα 35 χρόνια η κατάσταση αντιστρέφεται.
Αυτό το ποιοτικό σταυροδρόμι γίνεται και ποιητικό όταν το όλο παιχνίδι αναλαμβάνει ένα κορυφαίο σπίτι που μετρά ιστορία από το 1820. Ο οίκος Graham’s έχει παράξει κάποια από τα σπουδαιότερα Port όλων των εποχών , βασισμένος σε 253 εκτάρια πρωτοκλασσάτων αμπελώνων, με πετράδι στο στέμμα του το μοναδικο Quinta dos Malvedos (φωτό παρουσίασης άρθρου). Και ένα μικρό αλλά ύψιστο δείγμα αυτής της κληρονομιάς είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω παρουσία του ιδίου του εμβληματικού ιδιοκτήτη του Dominic Symington.
Τον σπουδαίο χορό έσυρε το εκπληκτικό Colheita 1994 ( 9,5/10 ) ένα σεντούκι εκρηκτικών αρωμάτων καραμέλας, σύκου, cigar box και ξηρών καρπών, με φοβερό μάκρος στα αρώματα του Garam Masala και αμίμητο βελούδινο άγγιγμα rancio.
Από την άλλη μεριά το Vintage 1994 ( 9/10 ) μπορεί να έχει στολίσει το σκούρο ρουμπινί χρώμα του με καφετί κολιέ, ωστόσο παραμένει γεμάτο μαρμελάδα κορόμηλο, μαύρο μούρο και εστέβα. Οι τανίνες βέβαια έχουν μαλακώσει όμως το κρασί διατηρεί ακόμα την δύναμη και το φρουτώδες flavor.
Πρώτο από τα φρεσκότερα ζευγάρια το Colheita 2003 ( 8,5/10 ) με τα “μόλις” 15 χρόνια στο βαρέλι να έχουν διαμορφώσει μπαχαρένιες, καραμελένιες αλλά και αλκοολικές (προς το παρόν) καταστάσεις. Το σώμα μπορεί να μην έχει την δύναμη ενός Vintage ωστόσο διαθέτει σοκολατένιο flavor και φασκόμηλα στην επίγευση.
Αντίθετα το Vintage ζευγαράκι του από την εσοδεία του 2003 ( 9,5/10 ) είναι ένα τέλειο παράδειγμα ενός νεαρού, μεγάλου Port. Υπέρπυκνο και παντοδύναμο, βάζει άφθονο μαύρο φρούτο και εστέβα στην μύτη και το τουρμπίζει με φοβερό γευστικό πλούτο και άφθονες πρωτοκλασάτες τανίνες.
Εκτός από τα παραπάνω υπέροχα ντουέτα είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω κάποιες από τις πλέον ανθρώπινες ετικέτες της συλλογής, όπως το Six Grapes Reserve Port NV από φιάλη 2,25lt ( 8/10 ). Αν και είναι πιο υδαρές από ένα Vintage, το premium αυτό Ruby προσφέρει πολλές από τις αρετές του προηγούμενου, όπως το πυκνό, φρέσκο φρούτο και την αξιόλογη τανική δομή. Από την άλλη μεριά το βαρυφορτωμένο με καραμέλα και χουρμάδες Tawny 20 Years Old( 9/10 ) ήταν τόσο τεράστια βελούδινο όσο τεράστια ήταν και η φιάλη των 4,5lt που το φιλοξενούσε.
Η Παγκόσμια Ένωση των Οινοχόων ( ASI ) γιορτάζει φέτος τα 50 χρόνια της και η ειδική 4,5λιτρη εμφιάλωση του Graham’s έφερε στο ποτήρι μου το κορυφαίο Port που έχω δοκιμάσει στην ζωή μου. Το Special Edition Colheita 1969 ( 10/10 ) είναι μια μεταξένια βόμβα καραμέλας, καρυδιού και αποξηραμένου βερίκοκου, με την εκπληκτική οξύτητα κα την απόλυτη ενσωμάτωση της αλκοόλης να δημιουργούν περιβάλλον ατελείωτης ηδονής.
To motto του περίφημου παραγωγού του Douroείναι “Ne Oublie” και με αξέχαστα κρασιά όπως τα παραπάνω υποχρεώνει κάθε οινόφιλο να το ασπαστεί!
Ο οίκος Graham’s εισάγεται από τα Cellier.