Με την κρίση να την μαστίζει και επιπλέον την παράδοση που θέλει τα «καλά» εστιατόρια να στέκονται δύσκολα στην Θεσσαλονίκη, μαγαζιά όπως ο «Γλυκάνισος» είναι τα μόνα που ευδοκιμούν στην πόλη. Άλλωστε, ανέκαθεν φημιζόταν για τους μεζέδες της και τα ψαρομάγαζά της…και όχι άδικα.
Οι απαιτήσεις λοιπόν από ένα τέτοιο ουζομεζεδοπωλείο στην Θεσσαλονίκη είναι αυξημένες. Ο «Γλυκάνισος» άνοιξε πριν τέσσερα χρόνια στην Πυλαία και πριν λίγο καιρό επεκτάθηκε για να μπορέσει να εξυπηρετήσει την αυξανόμενη πελατεία του. Και πράγματι, αν και Τετάρτη με τους δρόμους της πόλης άδειους, από τις 9 το βράδυ δεν έπεφτε καρφίτσα!
Ο χώρος είναι γλυκός και παστρικός, «φωνάζει» μεράκι και περιποίηση. Και πράγματι το σέρβις είναι πραγματικά εξυπηρετικό και οι άνθρωποι του μαγαζιού δείχνουν να προσπαθούν για το καλύτερο. Στην κουζίνα όμως υπάρχουν μικρές ή μεγαλύτερες αστοχίες που εμποδίζουν την –πράγματι- καλοδιαλεγμένη και ολόφρεσκη πρώτη ύλη να εκφραστεί. Οι παρατηρήσεις ξεκίνησαν από την ταραμοσαλάτα, ωραίος ο ταραμάς, όλο άρωμα, όμως ταραμοσαλάτα με πατάτα δεν λέει ούτε σαν υφή, ούτε και σαν γεύση τελικά. Επόμενο πλήγμα τα αχνιστά όστρακα. Ολόφρεσκα μεν, αλλά είχαν ξεπλυθεί πρόχειρα και μάλιστα με γλυκό νερό. Αποτέλεσμα; Τα μισά είχαν άμμο και όλα είχαν χάσει την αλμυρή νοστιμιά τους. Βέβαια, για το μαριναρισμένο σε μηλόξιδο γαυράκι και την λακέρδα δεν έχω να πω κουβέντα, ούτε και για την ολόφρεσκη, τρυφερή πράσινη σαλάτα. Η συνέχεια ήταν εξίσου ασταθής. Τα τηγανιτά μπαρμπουνάκια ήταν ένα αληθινό ποίημα! Ζουμερά, στεγνοτηγανισμένα, μυρωδάτα…έξοχα! Οι ψητές σαρδέλες όμως ήταν λίγο στεγνές (αν και νοστιμότατες). Όμως το πιάτο που συνοψίζει το πρόβλημα της κουζίνας ήταν το κριθαρότο με καραβιδοουρές. Καταρχήν δεν ήταν κριθαρότο αλλά ένα κανονικό, παραβρασμένο αλά ελληνικά κριθαράκι. Κατά δεύτερον η σάλτσα του (με ζωμό ψαριού και όχι από τα κεφάλια και τα κελύφη της καραβίδας και ντομάτα) καταδυναστευόταν από την ντομάτα και οι δύστυχες οι καραβίδες δεν «ακουγόντουσαν» καθόλου.
Είχα περισσότερες απαιτήσεις από τον «Γλυκάνισο», κάτι μου λέει όμως πως οι ιδιοκτήτες του δεν επαναπαύονται στην προφανή επιτυχία τους και ψάχνονται για να βελτιωθούν. Ελπίζω να το κάνουν γιατί μπορούν και το μεράκι τους φαίνεται στην επιλογή των υλικών τους, αφήστε που οι τιμές πιάτων και εμφιαλωμένων κρασιών είναι πραγματικά καλές. Για να δούμε…