Έτσι κι αλλιώς υπάρχει αφθονο χρήμα στην πρωτεύουσα της Ευρώπης και οι power players είναι εξαιρετικά καλομαθημένοι οπότε η ιδέα του Luigi Ciciriello που άνοιξε το εστιατόριο πριν 25 χρόνια αποδείχτηκε χρυσωρυχείο. Με ένα απλό μενού με επιρροές από την Ιταλία και τη Γαλλία αλλά ραφιναρισμένο με την παρουσία της τρούφας έχει καταφέρει να κάνει το La Truffe Noire κορυφαίο προορισμό. Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο η όλη εμπειρία έχει κατι το τελετουργικό για να ταιριάζει με τις λεπτές γεύσεις και τις αστρονομικές τιμές αλλά αντικειμενικά αφαιρώντας όλα τα γύρω γύρω, που εγω προσωπικα τα βαριέμαι, έχει μερικά συγκλονιστικά στην απλοτητα τους πιάτα.
Ξεχωρίζω τρία: Πρώτα τα υπέροχα ταλιολίνι με αυγό, φρέσκο βούτυρο και τρούφα που η εξαιρετική ποιότητα των υλικών το απογειώνει και η έκρηξη αρωμάτων το κάνει το καλύτερο μη γεμιστο ζυμαρικό ππου έχω δοκιμάσει. Δεύτερον την τρούφα a la Croque du Sel που είναι ολόκληρες τρούφες μαγειρεμένες στο ζουμί τους μαζί με Port wine και σερβιρισμένες με τραγανά ψωμάκια και βούτυρο τρούφας. Το πιάτο αυτό είναι περίπλοκο κυρίως για το συνδυασμό συναισθημάτων που δημιουργεί, την αίσθηση ευδαιμονίας από τη συγκλονιστική γεύση, το θυμό για τα 150 ευρώ που κοστίζει και την ενοχή γιατί ζεις τη συγχρονη εκδοχή του συβαριτισμού ενώ η Ευρώπη παλεύει να ανακάμψει. Και τριτον τα Scrambled eggs με λευκή τρούφα που είναι το καλύτερο πρωινό που μπορεις να τρως όλη μερα. Φυσικά στο μενού έχει κι άλλα πιο πολύπλοκα πιάτα όπως τον αστακό με γλυκάδια ή το ελάφι συνοδευμένο με νουντλς και τρούφες αλλά για μένα τα απλά είναι τα καλύτερα, για πιο δημιουργικά πιάτα προτιμώ άλλους σεφ. Τα γλυκά είνα συμπαθητικά αλλά προτείνω να κλείσετε το δείπνο με τυριά που είναι εξαιρετικά παρουσιασμένα.
Κι αν όλη αυτή η εμπειρία
δεν είναι ακριβώς του γούστου σας υπαρχει το L’atelier de la truffe noire που είναι πιο προσιτό και funky, έχει πιο χαλαρή ατμόσφαιρα και το καλύτερο είναι
ότι έχει μπουτικ για να ψωνίσεις και take away. Όλο το πακέτο λοιπόν αλλά πιο οικονομικό και
χωρίς τύψεις.
ΒΑΘΜΟΣ: 7,5 / 10