Το Giacomo μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που άνοιξε, πριν από δύο χρόνια περίπου, το βλέπετε άλλωστε και στην πρώτη κριτική μου παρακάτω. Όλα όσα έγραφα τον Δεκέμβριο του 2015 εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα, ενώ -το βασικό μειονέκτημα που είχα επισημάνει- η λίστα κρασιών έχει βελτιωθεί σημαντικά και έχει γίνει όσο πολυσυλλεκτική χρειάζεται.
Ο σεφ Θάνος Κουλτούκης κρατά την κουζίνα σε υψηλό επίπεδο και έχει εξασφαλίσει την σταθερότητα από μέρα σε μέρα και από πιάτο σε πιάτο, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ένα all-day εστιατόριο-στέκι, σαν το Giacomo. Η συνολικά καλή ποιότητα του εστιατορίου επιβεβαιώθηκε άλλωστε και με το αστέρι που κέρδισε στα πρώτα FNL Best Restaurant Awards by Volvo. Παράλληλα, ο σεφ, υπηρετεί πιστά το στιλ του ραφιναρίσματος της κλασικής, ρουστίκ ιταλικής κουζίνας πετυχαίνοντας έτσι πιάτα που συνδυάζουν τη βαθιά νοστιμιά με την κομψότητα. Παράδειγμα αυτά τα έξοχα conchiglioni γεμιστά με ραγού από κουνέλι σε κρέμα παρμεζάνας (φωτό) ή το –πολύ δημοφιλές τελευταία- cacio e pepe που εδώ σερβίρεται με χοντρουλό και υποδειγματικά βρασμένο bucatini που του πάει πολύ.
Κατά τα άλλα οι πίτσες εξακολουθούν να είναι από τις καλύτερες στην πόλη -η καινούργια γεύση με γκοργκοντζόλα και τσορίθο είναι απολαυστική- η κοτολέτα μιλανέζε άψογα τηγανισμένη και χρυσαφένια,το βιτέλο τονάτο βελούδινο και αρωματικό. Και γενικότερα τα πιάτα είναι σωστά εκτελεσμένα, με καλά υλικά και εκφραστικές, καθαρές γεύσεις.
Το Giacomo είναι πάντα ένα από τα –λίγα- αξιόλογα ιταλικά εστιατόρια της πόλης. Τώρα μάλιστα που ο πρώτος «πανικός» με τις κρατήσεις έχει υποχωρήσει κάπως, εξελίσσεται σε ένα πιο χαλαρό και διαχρονικό στέκι με ατού την υπέροχη ατμόσφαιρα και την σταθερά καλή ποιότητα στην κουζίνα.
