Για 6η συνεχή χρονιά το FNL Guide και η Vinetum συνδιοργάνωσαν την έκθεση Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά, έναν θεσμό που δίνει την ευκαιρία στο οινόφιλο κοινό εφ΄ ενός να έρθει σε επαφή με εμβληματικά κρασιά που δύσκολα θα μπορούσε να φέρει στο τραπέζι του και αφετέρου να διαπιστώσει “ιδίας γεύσης” την ικανότητα των ελληνικών ερυθρών να σταθούν απέναντι στον κορυφαίο ανταγωνισμό.
Με δεδομένο ότι τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Έλληνας καβίστας αλλά και παραγωγός του Βόρειου Ροδανού Γιώργος Λελεκτσόγλου, αποφάσισα να δοκιμάσω όλα τα κρασιά που περιείχαν Syrah και να δω πως στέκονται οι Ελληνικές προτάσεις απέναντι στις μυθικές ονομασίες προέλευσης που αυτός αλλά και άλλοι εισαγωγείς παρουσίασαν στην έκθεση.
Ιδού λοιπόν τα καλύτερα αυτής της περιήγησης, και μάλιστα με σειρά προτίμησης.
Jean-Louis Chave, Hermitage 2016 Magnum: Αν και συνήθως αντιδραστικός, θα παραδεχθώ ότι το highlight της έκθεσης δικαιολόγησε τον ντόρο και την τιμή του. Γιατί διαθέτει τα θετικά όλων των κρασιών που ακολουθούν στην λίστα χωρίς κανένα από τα αρνητικά, σε ένα σύνολο ανυπέρβλητης κομψότητας και ισορροπίας. (10/10)
Vinsent Paris, Granit 60 2016: Ακόμα ασύνδετο αυτό το αριστούργημα από 60χρονα κλίματα, αλλά ικανό να προσφέρει ηδονή μελανιού, μαύρου πιπεριού και κασσίς μαζί με εκπληκτικό μάκρος. Φοβερή ισορροπία επίσης... +10 χρόνια (9/10)
Κτήμα Αβαντίς, Collection Syrah 2015: Ναι, είχε την πιο κλειστή μύτη της έκθεσης, όμως έκανε τους περισσότερους Ροδανούς να φαντάζουν νεοκοσμικοί! Τρομερό μάκρος, απίθανη φινέτσα, τέλεια φινέτσα και δυναμικό 15ετίας! (9/10)
Παπαργυρίου, Roi des Montagnes Syrah 2016: Στον στυλιστικό αντίποδα του Collection θυσιάζει λεπτότητα και φινέτσα για να κερδίσει δύναμη και πλούτο. Μετρά 16% ωστόσο κρύβει απίθανα το αλκοόλ κάτω από τόνους φρούτου! (9/10)
Lelektsoglou, Cotie Rotie La Brocarde 2012: Αν το La Brocarde δεν ήταν άγριο, θα διεκδικούσε το 9,5! Αιτία το γευστικό μάκρος και η ασύλληπτη μύτη γάζας, οξυζενέ και βύσσινου που μόνο ένα μεγάλο terroir μπορεί να δώσει! +20 χρόνια. (9/10)
Jaboulet, Hermitage La Chapelle 2006: Το εμβληματικό Hermitage διαθέτει ονειρική μύτη με λουλούδια, κόκκινα φρούτα και ζωικά. Το κρεμώδες στόμα διαθέτει γλύκα που αγκαλιάζει το στόμα αλλά και λίγο άγριες τανίνες. Έως το ΄22. ( 9/10)
Lelektsoglou, Hermitage La Cerisaie 2017: Το ελάχιστα υπερώριμο κρασί από το μυθικό Hermitage είμαι μια πανίσχυρη βόμβα αίματος και ιβίσκου με ακλόνητη δομή, πλούσιο σώμα και μάκρος για συγκινήσεις έως το 2040. (9/10)
Auguste Clape, Cornas 2016 Magnum: Παρόλο τον έρωτά μου με το Cornas δεν κατανοώ τις βαθμολογίες ούτε την τιμή αυτού του κρασιού. Εντυπωσιακό στα ιώδια και τα μαύρα φρούτα, πλην άγριο και χωρίς ατελείωτο μάκρος… (8,5/10)
Κτήμα Αβαντίς, Άγιος Χρόνος 2015: Το a la Cote Rotie blend διαθέτει εκφραστικότητα πιπεριού και λίλιουμ φοβερά ραφιναρισμένο, γλυκόπιοτο στόμα που χαρακτηρίζεται από έντονο flavor βερίκοκου και βελούδινες τανίνες. (8,5/10)
Pierre Gonon, St Joseph 2017 Magnum: Παρόλο που η νιότη ενισχύεται από την φιάλη του 1,5lt, το κρασί αυτό προσφέρει απόλυτη ηδονή κοκκινόμαυρων φρούτων. Όμως είναι ακόμα πολύ άγριο και τανικό. Από το 2035! (8,5/10)
Gripa, St Joseph 2017: Ο εμβληματικός παραγωγός της ελαφρύτερης από τις μεγάλες ΠΟΠ του βόρειου Ροδανού βάζει στο μπουκάλι μάκρος, φρεσκάδα και όξινη αγριάδα σε ένα μέσου βάρους σύνολο που θα γοητεύσει το 2030. (8,5/10)
Lelektsoglou, Crozes Hermitages Vieilles Vignes de Garvans 2017: Άφθονη η φρεσκάδα που διαθέτει αυτό το κρασί από το γρανιτικό αμπελοτόπι στα βόρεια της ζώνης. Όμως η αγριάδα και η αυστηρότητα απαιτούν 10 χρόνια παλαίωσης. (8,5/10)
Πιερία Ερατεινή, Γυμνός Βασιλιάς 2015 Magnum: Πιο πυκνό και ώριμο από το ΄16 βάζει λίγα ζωικά πλάι δίπλα στο μαύρο φρούτο. Αρκετά γλυκό μέχρι το τέλος, διαθέτει τανίνες, σώμα και δομή για τουλάχιστον άλλη μια πενταετία. (8/10)
Nicolas Champagneux, Cote Rotie les Grandes Places 2015: Πλούσιο και εντυπωσιακό αυτό το Cotie Rotie, όμως το έντονο βαρέλι, οι άγριες τανίνες και ο αλκοολικός χαρακτήρας αφαιρούν πολλούς πόντους (γαλλικής) φινέτσας… (8/10)
Γαία, S 2006: S από το Super, και το blend Αγιωργίτικου και Syrah το δικαιολογεί απόλυτα! Η αρμονική παλαίαωση συνεισφέρει σε απόλυτη ισορροπία, μαλακή γεύση και λίγες νότες δέρματος πλάι στον ανθώδη χαρακτήρα του. (8/10)
Αϊβαλής, Deux Dieux 2016: Με το Syrah πλέον να σιγοντάρει το Αγιωργίτικο, οι 2 θεοί τα κατάφεραν καλύτερα από ποτέ, με πιο φίνο ανθώδες άρωμα, ωραία οξύτητα και καλή διάρκεια. Κελάρι για 5 χρόνια μπας και μαλακώσουν οι τανίνες… (8/10)
Γκίκα, Syrah 2014: Η πρόταση του οινοποιείου των Σπατών ήταν λίγο αλκοολική και ακόμα σκληρή, ρεφάριζε όμως με πολύ ωραία οξύτητα και δροσιά. Η μύτη φέρνει κόκκινο παρά μαύρο φρούτο, αλλά και λίγα αρωματικά βότανα. +3-4 χρόνια. (7,5/10)
Τσιλιλή, Θεόπετρα Ερυθρό 2014 Magnum: Άφθονα λουλούδια, σταφίδα και μούρα για το blend Syrah, Cabernet και Λημνιώνας, που δεν αποφεύγει πάντως το πολύ ξύλο και την σκληράδα. Το μάκρος του όμως δίνει ελπίδες για το ΄24. (7,5/10)
Jaboulet, Hermitage La Chapelle 2011: Προβληματίζει αυτή η χρονιά, παρόλο το τέλειο στόμα με το φοβερό μάκρος και την απόλυτη δομή. Αιτία η μύτη που εν τι απουσία του φρούτου φαντάζει αλκοολική αλλά και λίγο αλδεϋδική. (7,5/10)
Παλυβός, Πλούτος 2014: Παρόλες τις άγριες τανίνες του και το γλυκό φρούτο αυτή η σύμπραξη Cabernet και Syrah βρίισκεται στο peak της, μιας και έχει εξελιχθεί αρωματικά με χόρτο και μπαχάρια να boost- άρονται από μια τζούρα πτητικής. (7/10)
Αϊβαλής, Αρμακάς 2014: 40% Syrah για τη ναυαρχίδα του οινοποιείου της Νεμέας που διαθέτει αξιόλογο πλούτο και δομή. Κυριαρχείται ωστόσο από αρκετό βαρέλι και υπερώριμο φρούτο, ενώ η παρουσία του είναι αρκετά άγαρμπη… (7/10)