Γαστρονομία, η αθέατη πλευρά της σελήνης

Είναι γεγονός: η γαστρονομία ιδιαίτερα στην υψηλή έκφραση της παραμένει σταθερά κι αμετακίνητα ένα ιδιαιτέρως ακριβό «σπορ» για όλους ανεξαιρέτως. Και για όσους από εμάς έχουμε κεραυνοβοληθεί, επιλέγοντας συνειδητά να την παρακολουθούμε αλλά και για τους ίδιους τους εστιάτορες που, όπως και να το κάνουμε, πρέπει στη τελική να βιοπορίζονται από αυτή τη δουλειά. Γιατί το να δημιουργήσεις ένα επιτυχημένο, αξιόλογο και βιώσιμο εστιατόριο είναι ακριβώς ένα ζόρικο επάγγελμα και μάλιστα πολύ πιο δύσκολο και απαιτητικό από όσο ίσως φαντάζονται οι περισσότεροι. Να μη σας τα λέω εγώ. Ρωτήστε τους σεφ και τους επιχειρηματίες που τόλμησαν και ρίσκαραν να επενδύσουν κυριολεκτικά ότι είχαν και δεν είχαν για να γίνουν εστιάτορες. Τον Γιώργο Χατζηγιαννάκη, τον Απόστολο Τραστέλη, τον Έκτορα Μποτρίνι, τον Λευτέρη Λαζάρου, τον Άρη Βεζενέ, τον Σπύρο και τον Βαγγέλη Λιάκο, τον Νικηφόρο Κεχαγιαδάκη, τον Αλέξανδρο Τσιοτίνη, τον Κώστα Πισιώτη, τον Νίκο Πουλιάση, τα παιδιά στο Alficon. Σίγουρα ξεχνάω αρκετούς, αν και το επάγγελμα του εστιάτορα τουλάχιστον έτσι όπως δομήθηκε μέχρι σήμερα και το γνωρίσαμε εμείς, τείνει να εκλείψει. Τα μεγάλα ελληνικά ξενοδοχεία βέβαια όπως ήταν μοιραίο να συμβεί και στη χώρα μας. ανοίγουν συνεχώς την αγκαλιά στη γαστρονομία, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος με ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη της. Για τους περισσότερους πλεόν αποτελεί μονόδρομο αυτή η ενσωμάτωση, μια και οι μοναχικοί καβαλάρηδες της εστίασης έχουν περάσει κατά καιρούς των παθών τους τον τάραχο για να ανταπεξέλθουν. Έχω έναν τόνο ιστορίες να σας διηγηθώ που θα μπορούσαν κιόλας ορισμένες από αυτές να γίνουν και σενάρια. Φιλμάκια κανονικά και με το νόμο. Ίσως κάποια στιγμή που θα βρω το θάρρος και θα έχω την άδεια τους μπορεί και να το κάνω-να σας τις διηγηθώ εννοώ- γιατί σε αρκετές περιπτώσεις ένα πιάτο φαγητού πριν φτάσει στο τραπέζι, έχει κάνει μια διαδρομή και δεν υπαινίσσομαι αυτή από τη κουζίνα στη σάλα. Κρύβει μέσα του αφηγήσεις, αγωνίες, χτυποκάρδια, ξαφνιάσματα, χαρές και λύπες, έρωτες, ανθρώπους. Κυρίως ανθρώπους και τη ζωή που έζησαν. Ή δεν έζησαν. Αν είχαμε με κάποιο τρόπο αυτή τη γνώση θα το εκτιμούσαμε ίσως διαφορετικά. Θα μας συγκινούσε διαφορετικά. Θα το απολαμβάναμε διαφορετικά. Ίσως. Το σκέφτομαι. Δεν ξέρω.