Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά του καλοκαιριού και παρόλα αυτά τα νέα και οι αφίξεις δεν σταματούν! Αυτές τις μέρες ανοίγει στην Κηφισιά το The Dalliance House και μαθαίνω ότι θα έχει και ενδιαφέρον μαγειρικό στίγμα, δίπλα στα κοκτέιλ που εγγυάται η παρουσία του Γιάννη Σαμαρά αλλά και την ιδιαίτερη φροντίδα στον καφέ. Στις 18 Ιουλίου ανοίγει και το πολυαναμενόμενο Food Mafia, στην Γλυφάδα, του Ηλία Σκουλά που υπόσχεται ένα αντί-εστιατόριο (δώστε όποιο περιεχόμενο θέλετε στην υπόσχεση) με comfort-food από όλο τον κόσμο. Ενώ το αυτί μου έχει πάρει κάτι ακόμη πολύ ενδιαφέρον στη Γλυφάδα, για το οποίο θα σας ενημερώσω μόλις κλείσει οριστικά η δουλειά.
Τέτοια εποχή όμως, όπως είναι λογικό, προετοιμάζονται τα openings της νέας σεζόν. Και μπορεί να είναι ακόμη νωρίς για να αρχίσουμε με τις νέες αφίξεις, δεν είναι όμως νωρίς για να εκφράσω δημοσίως τις προσδοκίες και τις επιθυμίες μου! Ξεκινώ από το αυτονόητο: θέλω περισσότερα και κυρίως πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια στην κατηγορία των €25 το άτομο, θέλω να αφήσουν στην άκρη τις πίτσες και τα καλαμάκια και να σκεφτούν καμιά ιδέα πρωτότυπη για το καθημερινό μας φαγητό.
Σε πιο συγκεκριμένες ιδέες τώρα. Θέλω να ανοίξει στην Αθήνα ένα μεξικάνικο εστιατόριο της προκοπής, ας είναι και σαν το Buffalo Bill στα καλά του (το θυμάστε στην Γλυφάδα;). Θέλω να ανοίξουν ένα-δυο ασιατικά που να συνδυάζουν την καλή κουζίνα με τις χαμηλές τιμές, μια ματιά στο Λονδίνο και θα καταλάβουν όλοι τι εννοώ. Θέλω να ανοίξουν ένα-δυο all-day restaurants που να μιμούνται την λογική της brasserie κατά τα αγγλοσαξονικά πρότυπα (βλ. Balthazar, Wolseley, Delaunay κλπ).
Κυρίως όμως θέλω δύο πράγματα. Αφενός οι επιχειρηματίες να γίνουν πιο ευφάνταστοι και να πάψει να μιμείται ο ένας τον άλλο, αφετέρου οι καταναλωτές να γίνουν πιο ευέλικτοι στα μενού, στα εστιατόρια χωρίς κράτηση, στους μικρούς καταλόγους και γενικά σε όλα εκείνα τα «κόλπα» που θα επιτρέψουν σε ένα εστιατόριο να μπορεί να είναι φτηνό και ταυτόχρονα βιώσιμο. Για να δούμε…