Μπαίνοντας ο Δεκέμβριος, έχουμε –ευτυχώς- και μερικά σημαντικά openings εστιατορίων… έτσι για να ξεχνάμε καμιά φορά και την κρίση. Μπορεί η εικόνα στο κέντρο να είναι λίγο-πολύ σταθερή και υποτονική, η Κηφισιά όμως εμφανίζεται δυναμική. Το Buenos Aires, στην θέση του ιστορικού Vardis, ανεβαίνει. Το bar- restaurant Chateau έχει νέο σεφ και μαθαίνω ότι η κουζίνα του είναι πλέον πραγματικά ενδιαφέρουσα, ενώ στην θέση του Armani, ετοιμάζεται opening από την ομάδα του Bellini. Η σημαντικότερη κόντρα όμως θα είναι ανάμεσα στα Oozora και Koun και θα έχει γεύση ιαπωνική. Το Oozora άνοιξε ήδη εκεί που βρίσκαμε το Qor, το Koun (στην θέση του Piazza Mela) αναμένεται μέσα στον Ιανουάριο και είναι και τα δυο φιλόδοξα και σχεδιασμένα και τα δυο από το αρχιτεκτονικό γραφείο K-Studio που είναι πολύ στα πάνω του τελευταία (Hama, BarQue, Capanna κλπ).
Πέρα από τα openings πάντως, η λέξη «κρίση» είναι αναπόφευκτα στο μυαλό του καθενός μας και τα εστιατόρια της Αθήνας έχουν δύο βασικά στοιχήματα να κερδίσουν. Το πρώτο είναι προφανώς το στοίχημα της επιβίωσης. Το δεύτερο όμως είναι το στοίχημα της διατήρησης της ποιότητας. Μπορεί η αγορά να πιέζει για όλο και χαμηλότερες τιμές, μπορεί οι καταναλωτές να ζητούν όλο και πιο προσιτές εξόδους, όμως υπάρχει ένα όριο πέραν του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει γαστρονομία αποδεκτού επιπέδου. Οι σεφ και οι εστιάτορες πρέπει να αναζητήσουν έξυπνες ιδέες και συνέργειες προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των καιρών και οφείλουν να αποφύγουν την «εύκολη» λύση της παραχώρησης στην ποιότητα του φαγητού και της πρώτης ύλης. Το λέω γιατί έχω παρατηρήσει τέτοια σκαμπανεβάσματα σε πολλά μέρη. Η δικαιολογία μπορεί να είναι εύκολη και η εξήγηση προφανής όμως οι καταναλωτές έχουν γίνει πιο συνειδητοποιημένοι, πιστεύω –ή ίσως ελπίζω- όχι και πιο σαβουρο…φάηδες.
*Η φωτογραφία παρουσίασης του άρθρου είναι από το εστιατόριο Hama