Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που γράφω για το θέμα γιατί έχω αρχίσει να βαριέμαι κι εγώ ο ίδιος την απουσία κάθε λογικής –και- σε αυτό το θέμα. Υπάρχει ένας νόμος που τον εφαρμόζει ο καθένας όσο και όπως νομίζει. Αποτέλεσμα; Αθέμιτος ανταγωνισμός σε κάποιες περιπτώσεις ή κόντρες μεταξύ καπνιστών και μη-καπνιστών πελατών, με τους εστιάτορες σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, σε άλλες.
Θα ήθελα να είμαι ανώτερος άνθρωπος και να υποστηρίξω με πάθος το –κατά πολλούς- αυτονόητο: ότι δηλαδή αφού υπάρχει νόμος που απαγορεύει το κάπνισμα ας εφαρμοστεί να τελειώνουμε. Η αλήθεια άλλωστε είναι ότι ακόμη και εγώ που καπνίζω πούρα προτιμώ να τρώω σε εστιατόρια απαλλαγμένα από κάπνα! Από την άλλη μεριά δεν μπορώ παρά να είμαι υπέρμαχος της λογικής. Και η λογική –η δική μου έστω- λέει ότι σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους με συγκεκριμένες προδιαγραφές το κάπνισμα θα πρέπει να επιτρέπεται. Όχι όμως εκεί που τρώει κανείς και που μοιραία συνυπάρχει με μη καπνιστές και όχι αν η πολιτεία δεν μπορεί να ελέγξει την εφαρμογή του νόμου ώστε να αποφεύγονται τόσο ο αθέμιτος ανταγωνισμός όσο και οι παρεξηγήσεις μεταξύ πελατών, μαγαζιών κλπ.
Το γεγονός πάντως είναι ότι οι συνθήκες είναι πλέον ώριμες ώστε να παρθεί μια απόφαση και να εφαρμοστεί!