Περνώντας το κατώφλι του Dry & Raw στο Κολωνάκι
συνειδητοποίησα πως τη τελευταία φορά που κατέβηκα αυτά τα θρυλικά σκαλάκια,
ήταν μάλλον στις χρυσές εποχές του Central που έγραψε ιστορία και στο συγκεκριμένο
οίκημα και στο Κολωνάκι. Πλέον ο χώρος ξαναπήρε ζώη με την επιστροφή του
Στράτου Δρακούλη στο κέντρο, έπειτα από το Dry & Raw at Law στη Σκουφά, το
οποίο παρότι ήταν μια υπερπαραγωγή τελικά για διάφορους λόγους δε περπάτησε.
Εδώ όμως τα πράγματα δείχνουν ότι έγιναν με περισσότερη σκέψη και σύνεση, ενώ
πιο εύστοχη ήταν και η επιλογή του πόστου: πως να το κάνουμε τώρα αλλά όπως
χτυπάει η καρδιά αυτής της γειτονιάς στην πλατεία, δε χτυπάει αλλού. Τώρα, όλα
τα Dry & Raw - είναι και κάμποσα πια - έχουν κοινά στοιχεία στη σκηνογραφία
τους.
Όσοι έχετε ξαναπάει σε εστιατόρια δια χειρός Δρακούλη θα τα αναγνωρίσετε
κι εδώ: με σήμα κατατεθέν τον τοίχο όπου το φως περνάει μέσα από τούβλα ορυκτού
άλατος, το εσωτερικό του «χρωματίζεται» από σκοτάδι με φόντο μια πολυτέλεια που
είναι ευδιάκριτη αλλά απτή, ενώ και οι dark μουσικές μέσα από κατά τι
ψυχεδελικά beat που δονούν όμως σε πιο λογικά επίπεδα το σκηνικό και χωρίς να
σε ξεκουφαίνουν, δίνουν το στίγμα ενός εστιατορίου, το οποίο εύκολα γίνεται
place to be για εκείνους που αγαπούν την εκλεκτική κρεατοφαγία και έχουν γερά
πορτοφόλια.
Μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό να σας πω ότι βρήκα την κουζίνα σε γενικές γραμμές καλή με περισσότερες δυνατές απ´ ότι αδύναμες στιγμές, ενώ το κορυφαίο πιάτο από όσα δοκίμασα (δεν τα λες και λίγα) ήταν - μοιραία για το είδος του εστιατορίου - και το ακριβότερο: πρόκειται για ένα φανταστικό nigiri με φλαμπέ φουά γκρα, strip loin από Kobe beef και χαβιάρι. Το συγκαταλέγω σίγουρα ως ένα από τα πιο συναρπαστικά nigiri που έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και αυτό γιατί τα κορυφαία υλικά, η αλάνθαστη τεχνική και ο καλοζυγισμένος συνδυασμός τους, του χαρίζουν μια σπάνιας λάμψη και ντελικάτη επίγευση. Από εκεί και πέρα το carpaccio από αυστραλιανό wagyu ήταν επίσης δυνατό και με λεπτοκεντημένη υφή, τα κεμπάπ από wagyu και αρνί παρότι από γεύση τα βρήκα αρκετά χαριτωμένα τους έλειπε εκείνο το ζουμερό ψήσιμο που θα τα έκανε να τα σπάνε, ο signature γύρος με χοιρινό para negra ήταν απλώς ευχάριστος και επίσης λίγο στεγνός, η παπαρδέλες ήρθαν στο δευτερόλεπτο βρασμένες και τα μοσχαρίσια μάγουλα δέναν όμορφα μαζί τους, ένα prime rib από Black Angus ψημένο στην εντέλεια και με ικανοποιητικότατο βάθος στη γεύση και τέλος οι τριπλό-τηγανητές πατάτες εντελώς άχρωμες και με λάθη στην τεχνική για μια κουζίνα η οποία στο σύνολό της σημειώνει αξιόλογες επιδόσεις, αλλά και σε σχέση με την προκλητική τιμή των €14.
Κλείσαμε με μια αποδομημένη μηλόπιτα με παγωτό, από εκείνες τις λιχούδικες που θέλεις να μην αφήσεις ίχνος στο πιάτο σου και μόλις γυρίσεις σπίτι να κατεβάσεις τα σκουπίδια και μέσα να έχουν την ζυγαριά. Συμπερασματικά, το Dry & Raw είναι χωρίς δεύτερη σκέψη ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια στην Αθήνα με φοβερό σεξαπίλ που δε περνά απαρατήρητο και δυνατό του σημείο αυτή την εξαίσια ποικιλία από κοπές εκλεκτών βοδινών. Όταν η κουζίνα δώσει λίγο περισσότερη προσοχή στην τεχνική ορισμένων παρασκευών, διορθώνοντας κυρίως σε αυτό το πεδίο τις αδυναμίες της, το άστρο του θα λάμψει ακόμη περισσότερο. Έστω κι αν θα μπορούν να το κοιτάζουν κυρίως όσοι έχουν άνετες τσέπες για μια τέτοια έξοδο που μπορεί εύκολα να φτάσει ακόμα και τα €150 το άτομο χωρίς κρασί. Και - δε λέω - τα αξίζει σε μεγάλο βαθμό.
Info: Πλ. Φιλικής Εταιρείας 14, Κολωνάκι τηλ. 2107221188