«Μόλις γύρισα από τη Θεσσαλονίκη, από τους γονείς μου που είχα πάει για τα Χριστούγεννα και, όπως πάντα, ακολούθησαν οι καλοί μου φίλοι, όπως η make-up artist Κερασία Κούη, ο Σταμάτης ο Πατρώνης που είναι σκηνοθέτης ... Πάντα έχω καλεσμένους τα Χριστούγεννα όταν πηγαίνω στους δικούς μου. Γυρίσαμε χτες στην Αθήνα για κάποιες υποχρεώσεις και για Πρωτοχρονιά θέλω να μείνω στην Αθήνα, χωρίς να κάνω τίποτα... Έτσι για να ξεκουραστώ. Θα με ενδιέφερε να κάνω ένα ταξίδι πολύ μακρινό αλλά επειδή κάτι τέτοιο δεν έχει προκύψει... οπότε θα μείνω στην Αθήνα.
Στη Θεσσαλονίκη περάσαμε υπέροχα. Η μητέρα μου πάντα ξεκινάει τις προετοιμασίες τουλάχιστον τρεις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και μαγειρεύει καταπληκτικά, το λένε όλοι, όχι μόνο εγώ. Έφτιαξε πάρα πολλά πάλι, όχι μόνον για τις γιορτές αλλά για να πάρω και μαζί μου παγωμένα ταπεράκια με φαγητά.
Θα κάνουμε και τη γαλοπούλα αλλά αυτό που είναι αγαπημένο μου είναι ένα νουα μοσχάρι- κάτι μεταξύ ψητού και βραστού- με πράσα και σέλινα. Το κόβει σε λεπτές φέτες και το σερβίρει με ανανά. Σε άλλη πιατέλα είναι οι πατάτες που δεν γίνονται άλλες μέρες του χρόνου γιατί έχουν βαβούρα, οι οποίες τελειώνουν με λίγο φρέσκο βούτυρο και το χυμό από τον ανανά και είναι κομμένες σαν αχλαδάκια μικρά. Το άλλο που πεθαίνεις... είναι η γέμιση. Επειδή εγώ είμαι παράξενος και δεν τρώω πολλά κρέατα, δεν έχει συκώτια και τέτοια. Την φτιάχνει μέσα στη γαλοπούλα, αλλά αντί για συκωτάκια έχει κιμά, σταφίδες, κουκουνάρια και ό,τι άλλο πρέπει και τρώγεται και κρύα. Φυσικά κάνει μια τρομερή πάστα από πιπεριά Φλωρίνης, η οποία είναι ψημένη και έχει μόνο λάδι. Δεν υπάρχει η νοστιμιά της. Επίσης στο τραπέζι εμφανίζονται κάποια πολύ βασικά ορεκτικά όπως η τυροσαλάτα της: Παίρνει μια πεντανόστιμη φέτα που δεν μυρίζει και την αλέθει μαζί με ντομάτα και μυρωδικά. Αυτό το ντιπ αν το βάλεις πάνω από πένες είναι θεϊκό. Θα περάσω στα γλυκά της που τα τιμήσαμε και φέτος και τα οποία αποκαλώ οβίδες: το τσουρέκι της μυρίζει όλο το σπίτι από αυτό, τα υπέροχα μικρά, λίγο καμένα, μελομακάρονα με πορτοκάλι, το baby κανταϊφάκι στο οποίο βάζει φρέσκο βούτυρο και είναι το high light. Για να μη σας μιλήσω για το γλυκό του κουταλιού που γίνεται διανομή κατ`οίκον σε διάφορους φίλους. Το αγαπημένο μου είναι το γλυκό φράουλα με ξύλα βανίλιας. Κάνει και καταπληκτικό μηλαράκι γλυκό. Τώρα τελευταία έχω αρχίσει και αποδέχομαι ότι κάποιοι άνθρωποι είναι gifted, έχουν χάρισμα. Είτε είναι σχεδιαστές, είτε καλλιτέχνες, είτε καλές μαγείρισσες όπως η μαμά μου. Τους βγαίνει αυθόρμητα το γούστο ή γεύση και μετά το εξελίσσουν.
Εγώ γενικά είμαι πολύ απλός άνθρωπος στο φαγητό μου, αν καθίσω όμως στο τραπέζι αυτό έχω κατασπαράξει τα πάντα: ξεκινώντας από τους ολόφρεσκους ξηρούς καρπούς που έχει πάρει η μητέρα μου από την κεντρική αγορά, το τζατζίκι της με το ελάχιστο σκόρδο αλλά και ό,τι προηγείται του κυρίως χριστουγεννιάτικου δείπνου, οπότε φτάνεις στο τραπέζι, χορτασμένος.
Από τη μαμά μου έχω πάρει μια παραξενιά καθαριότητας: όταν με καλέσουν σε ένα σπίτι για φαγητό, αν δεν δω την κουζίνα πρώτα, δεν μπορώ να φάω. Είναι στα όρια της τρέλας αυτό. Επίσης έχω μία ... δυσκολία με το κρέας. Ε, όταν μου στέλνει η μητέρα μου με ταπεράκι το φιλέτο στην κατσαρόλα με πράσο και σέλινο και δεν χρειάζεσαι μαχαίρι -δεν έχει ούτε νεύρα ούτε ίνες- πώς να εμπιστευτώ εύκολα να φάω κρέας αλλού; Γι` αυτό στην Αθήνα έχω τη ... μικρή μου πολυτέλεια: Μια κυρία που μου μαγειρεύει δυο φορές την εβδομάδα γιατί εγώ δεν μαγειρεύω. Είπα γιατί να μην μου μαγειρεύει κάποιος και να πληρώνω delivery; Εγώ έπαιρνα delivery για να μη λερώσω την κουζίνα. Είναι η μεγάλη μου ντροπή η παραξενιά μου με το κρέας, όμως επειδή γυμνάζομαι αρκετά, χρειάζομαι πρωτεΐνη και πρέπει το κρέας να είναι καλής ποιότητας. Δεν μπορώ να φάω εύκολα χοιρινό και σίγουρα δεν μπορώ να φάω βρώμικο, σιχαίνομαι το συκώτι και δεν μπορώ να φάω καθόλου αρνί. Το Πάσχα-από τα Χριστούγεννα φτάσαμε στο Πάσχα;- οι πατάτες που θα φάω εγώ θα είναι σε άλλο ταψί από το αρνί και εγώ αντί για όλα αυτά τρώω ένα τεράστιο μπιφτέκι με κουάκερ. Κάθε βδομάδα τρώω μπιφτέκι με κουάκερ που μου φτιάχνει αυτή η καλή κυρία!
Η μεγάλη μου αμαρτία ωστόσο είναι η ζάχαρη. Είμαι γλυκατζής. Μπορώ να φάω ακόμα και τουλουμπάκι του περιπτέρου. Ο οδοντίατρος μου συνεχώς μου φωνάζει...
Η φίλη μου, η Άντα που έχει το First στη Γλυφάδα φτιάχνει φοβερή Πάβλοβα και όταν δειγματίζουμε και έχουμε ραντεβού για να δει τα προϊόντα φέρνει αυτό το ονειρικό γλυκό. Ε, μπορώ την άλλη μέρα να ζω με αυτό. Δεν με ενδιαφέρει να φάω φαγητό, τρώω Πάβλοβα δυο μέρες. Μου φέρνει και ένα μπουκάλι με χυμό από έξτρα βρασμένες φράουλες και βανίλιες και σε ένα άλλο μπολάκι έχει βάλει τα nuts. Μετά είμαι τρεις μέρες στο γυμναστήριο!!! Η φίλη μου μού έχει πει ότι στην Γλυφάδα καλό ζαχαροπλαστείο είναι η Ανεμώνη που παίρνει τη σαντιγί. Επίσης είχε πλάκα γιατί φέτος το καλοκαίρι έμαθα με τη φίλη μου τη Μαρίνα να κάνουμε tiramisu στην Μύκονο ενώ παράλληλα έκανα... και κάμψεις. Φτιάχναμε γλυκό και έκανα κοιλιακούς! Μου έλεγε η φίλη μου «ρίξε λίγο κακάο», έριχνα εγώ, το χτυπούσε η Μαρίνα, μετρούσα τους κοιλιακούς μου.
Εμένα από ζαχαροπλαστεία μου αρέσει το Pastry Family που είναι κοντά στο σπίτι μου. Πρόσφατα μου έφεραν από τα Fresh ένα γλυκό με κρέμα και φράουλες σε ένα τεράστιο μπολ που τρελάθηκα και θυμάμαι ότι κάποτε μου έφεραν από τα Πατήσια ένα τρομερό εκμέκ από τη «Χαρά», ένα παλιό κλασικό ζαχαροπλαστείο. Μια εποχή έτρωγα πάρα πολύ μιλφέιγ από την Δέσποινα. Επειδή έχω μια λατρεία στα γλυκά, ο ουρανίσκος μου αντιλαμβάνεται αμέσως το ωραίο, το γευστικό!
Το πρωινό μου είναι λόγος να ξυπνήσω. Περιλαμβάνει μια μπανάνα, μετά μια κουταλιά από το γλυκό της μαμάς ή μαρμελάδα blackberry, blueberry ή βερίκοκο με φρουκτόζη. Μετά θα βάλω ένα μεγάλο μπολ το οποίο θα έχει δημητριακά Fitness - ή κουάκερ- γάλα 2% NOYNOY με έξτρα ασβέστιο ή Όλυμπος. Επειδή είναι άγευστο προσθέτω φρουκτόζη, λίγο Nescafe gold γιατί με ενοχλεί οπτικά το λευκό του γάλακτος ή εναλλακτικά μπορεί να προσθέσω maple syrup. Από αυτό βάζω αρκετό και μετά μετανιώνω. Η δικαιολογία που με απενοχοποιεί είναι ότι είναι πρωί ακόμη. Άλλες λύσεις για πρωινό είναι το ψωμάκι που κάνει η φίλη μου η Άντα με ξηρούς καρπούς και μαύρη μαγιά ή ένα κέικ που λέγεται Feed Back, πωλείται μόνο μέσω Internet, είναι από ορό γάλακτος κατσίκας και πρωτεΐνη Whey και είναι για όσους γυμνάζονται. Το έχει πάρει κατά αποκλειστικότητα ο αμερικάνικος στρατός αλλά είναι ελληνικό προϊόν με πατέντες και εύσημα. Είναι από τους Μύλους Καπλανίδη στις Σέρρες. Θεϊκό! Έχει γεύση κακάο, είναι μικρό, ημερομηνία λήξης και δίνει φουλ πρωτεΐνη και ενέργεια. Στα ταξίδια μου αρέσει να τρώω διάφορα: scrambled eggs ή ακόμα και τηγανητές πατάτες έφαγα στo Costes Hotel, στο Παρίσι- αλλά στην καθημερινότητα, θέλοντας να έχω ένα καλό σώμα πρέπει να προσέχω.
Πρωινό χωρίς καφέ δεν υπάρχει. Ο πρώτος είναι ένας Nespresso, και μετά ένας long καπουτσίνο. Μου αρέσει η μαύρη κάψουλα του Nespresso που είναι Arabic πολύ δυνατός και η μπλε κάψουλα. Για μένα η μηχανή Nespresso είναι εργαλείο. Την πήρα μαζί μου φέτος στις διακοπές στην Αστυπάλαια. Δεν χρειαζόταν να βγαίνω έξω για καφέ. Ήμουν στο σπίτι του καφέ. Το βράδυ όταν νυστάζεις και είσαι σε διακοπές αλλά θες να βγεις και να κάνεις αλητείες είναι ωραίο να πιείς ένα γρήγορο καφέ για να συνέλθεις . Γι`αυτό πρέπει να έχεις εύκολη πρόσβαση .Tο καλοκαίρι λατρεύω να κάνω καφέδες που μπαίνουν σε κρυστάλλινο ποτήρι για ουίσκι. Το γεμίζω με 2/3 γάλα, προσθέτω Nescafe Gold, ζαχαρίνη Natreen και το γεμίζω με θρυμματισμένο πάγο. Το ανακατεύω με το κουτάλι και ιδού ο γερμανικός καφές μου. Οι κόκκοι του καφέ μένουν και μου αρέσει που τους μασάω. Γενικά μου αρέσει ο καφές που μυρίζει καφέ. Γι` αυτό δεν αντέχω τους γαλλικούς με τα διάφορα αρώματα.
Αγαπημένο στέκι για καφέ είναι για μένα το Clemente στη Βουκουρεστίου αλλά και η Alea στο Κολωνάκι. Στην Αlea πάω όταν πεινάω και θέλω να φάω κάτι ωραίο. Στο Clemente πηγαίνω γιατί είναι σ`ένα πολύ ωραίο σημείο της πόλης και είναι ωραίο όταν κατεβαίνω στο κέντρο με τη μηχανή για ένα γρήγορο καπουτσίνο ή τσάι. Στην Αlea που ήταν και το αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο παλιά έκανα και όλες τις τούρτες για τα γενέθλια μου αλλά και των φίλων και έπαιρνα και πολλές άλλες νοστιμιές όπως μπατόν σαλέ.
Τις γευστικές μου ατασθαλίες τις κάνω συνήθως στα ταξίδια. Δε θα ξεχάσω το ταξίδι μου στο Μαϊάμι και τη διαμονή μου στο ξενοδοχείo Delano όπου με την παρέα μου τρώγαμε, mille-feuilles με αστακό και γλυκόξινη σάλτσα αλλά και με πέστο. Ήταν πεντανόστιμα και πάμφθηνα. Στο Μαϊάμι έφαγα πολύ καλά και στο Mandarin Oriental. Θυμάμαι το θεϊκό λαυράκι. Φέτος τον Ιούνιο έφαγα στην Νέα Υόρκη το καλύτερο κοτόπουλο Payar που έχω φάει στη ζωή μου, στο εστιατόριο Pastis στο Soho. Όμως το καλύτερο κοτόπουλο στήθος γενικά το έφαγα το Σεπτέμβρη στο L` Αvenue. Μενταγιόν κοτόπουλο και λεπτό σαν φλοίδα σερβιρισμένο με βερίκοκο, πατάτα με τρούφα και μπασμάτι. Αυτό για μένα είναι το φαγητό που δεν έχεις και τύψεις μετά.Το έφαγα τρεις φορές όσο ήμουν στο Παρίσι. Δεν με ενδιέφερε να δω στον κατάλογο κάτι άλλο γκουρμέ, ήθελα αυτό το κοτόπουλο που ήταν μεγάλο και χορταστικό. Είμαι λίγο χοντροκομμένος και υπερβολικός σε αυτό. Μου αρέσουν οι μεγάλες μερίδες αλλά λεπτό το κοτόπουλο.Όμως για να σας φέρω πίσω στην Ελλάδα λάτρεψα και την ταβέρνα του Μάνου και της Μίνας στη Σύμη. Είναι τρομερό το πώς μαγειρεύουν και το τι κάνουν .
Γενικά λατρεύω την ελληνική και την ιταλική κουζίνα. Σε ένα ταξίδι μου στο Αρέντζο- ένα μέρος μεταξύ Φλωρεντίας και Τοσκάνης- που πήγα για δουλειές, σε ένα lunch break δοκίμασα το πιο νόστιμο λάδι που έφαγα ποτέ. Αγουρέλαιο. Μετά έμαθα ότι είναι ελληνικό. Από τη Μυτιλήνη...
Μου αρέσει να ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ. Τώρα τελευταία το έχω αφήσει λίγο. Το αγαπημένο μου είναι και θα είναι πάντα, δυστυχώς τα ΟΚ Μarket τα οποία δεν κλείνουν ποτέ . Η μαμά μου φωνάζει γιατί είναι ακριβά αλλά το επιχείρημα μου είναι πάντα ότι είναι τα μόνα που κλείνουν στις 11 το βράδυ.
Όταν πάντως πηγαίνω για τα ψώνια του μήνα, επειδή συνετίστηκα κι εγώ, θα πάω σε έναν Βασιλόπουλο και θα πάρω όλα όσα είναι σε συσκευασίες Γίγας. Εκεί που θα πάθω παράκρουση στο σούπερ μάρκετ είναι με τα γιαουρτο- γλυκά. Τρελλαίνομαι γιατί δεν μπορώ να φάω γιαούρτι νορμάλ. Τρώω μόνο με φρούτα. Είμαι σαν τα μωρά. Fruyo, Yotopia ... . Επίσης παθαίνω κάτι με τις μαρμελάδες.
Το φαγητό στη ζωή μου το θεωρώ μια απόλαυση ισάξια ... του σεξ. Πέρασα μια περίοδο της ζωής μου από 2000 μέχρι το 2004 που ήμουν κάθε μέρα σε ένα εστιατόριο. Λες και είχα ανακαλύψει την Αμερική. Όταν βγαίνω για φαγητό δίνω σημασία και στο περιβάλλον. Δεν θέλω το περιβάλλον που τρώω να μου θυμίζει παρακμή. Μου αρέσει για π.χ. να πηγαίνω στον Παπαδάκη για φαγητό αλλά με παίρνει... το ρεύμα να πάω μέχρι την Ράτκα να χαζέψω και λίγο κόσμο. Θα πάω στο Abreuvoir για σούπερ κρέας αλλά θα πάω και στο Βυρίνη στο Μετς, μια κλασική ταβέρνα,για χόρτα και μαυρομάτικα. Και ο Milos μου αρέσει, στο Hilton. Πηγαίνω εκεί όταν κατεβαίνουν οι γονείς μου από τη Θεσσαλονίκη. Είναι ακριβό αλλά αξίζει τον κόπο. Αγαπημένα μου είναι επίσης το Catherine και το Cavo Tagoo στη Μύκονο, αλλά και η Ακτή στην Αστυπάλαια. Έφτιαχνε φρέσκο ντολμαδάκι με άνηθο και lime σε μισή ώρα.
Δεν πίνω πολύ όμως, μου αρέσει το κρασί. «Άδoλη Γης» του φίλου μου του Γιάννη του Χαλκιά και Villa Maria. Αυτό το ανακάλυψα στα «Πρόσωπα» που πηγαίνω επίσης συχνά. Είναι λευκό, ό,τι πιο φρουτώδες έχω πιεί και έχει άποψη στη συσκευασία.
Αγοράζω πολλά prosecco από το Les Cοnnaisseurs. Αγαπημένο μου είναι το Cipriani Prosecco. Εξαιρετικό, όπως και το Cardhu. Το αγαπημένο μου ουίσκι. Το πίνω σκέτο χωρίς πάγο. Eίναι το πιο καλό ουίσκι, λένε. Εμένα μου αρέσει γιατί είναι γλυκό. Για να το πίνω εγώ που είμαι γλυκαντζής σκέτο φανταστείτε τι ουίσκι είναι... Καλή χρονιά»!