«Ξυπνάω 6:45 κάθε πρωί. Η πρώτη μου κίνηση είναι να ανοίξω τα ρολά και να φτιάξω καφέ, συγκεκριμένα διπλό εσπρέσο με παγάκια. Πρωινό θα φάω αφού ετοιμάσω τα παιδιά να φύγουν για σχολείο. Δεν έχω στάνταρ πρωινό γιατί δεν είναι σίγουρο αν θα φάω κιόλας. Μπορεί να φάω ένα τοστ ή ένα αυγό βραστό. Αν δεν φάω πρωινό στο σπίτι θα πάρω από το δρόμο κάτι αλλά θα είναι τέτοιου τύπου, τοστ ή αραβική πίτα με τυρί και γαλοπούλα ή στην χειρότερη θα σταματήσω σε ένα φούρνο και θα πάρω μικρά τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια, κρουασανάκια- αυτά που είναι μιας μπουκιάς. Με δύο, τρία τέτοια μου φεύγει η όρεξη, γεμίζει το στομάχι μου και δεν τρώω ολόκληρη την ζαμπονοτυρόπιτα. Διαλέγω ένα από όλα τα είδη γιατί μου αρέσει η ποικιλία. Δεν είμαι της ρουτίνας στο φαγητό μου, μου αρέσει να εναλλάσσω τις γεύσεις.
Στο σπίτι μου αρέσει να μαγειρεύω. Αγαπώ πολύ οι σούπες και αυτή που θεωρώ σπεσιαλιτέ μου είναι η κολοκυθόσουπα. Βάζω σε μια κατσαρόλα λίγο κρεμμύδι και σοτάρω και στη συνέχεια προσθέτω μια γλυκοπατάτα και κομμάτια γλυκιάς κολοκύθας. Έπειτα ρίχνω ένα λίτρο νερό με ζωμό από λαχανικά, και το αφήνω να βράσει. Όταν μαλακώσουν τα υλικά, λιώνω την γλυκοπατάτα και την κολοκύθα μέσα στην κατσαρόλα με ένα minipimer και προσθέτω λίγο τζίντζερ. Στο τέλος αφού έχει βράσει η σούπα και έχει γίνει σαν χυλός προσθέτω ένα κουτάκι γάλα καρύδας. Γίνεται εξαιρετικό.
Μου αρέσει το γεγονός ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια υπάρχει μια στροφή στην μαγειρική και από παντού μπορείς να προμηθευτείς συνταγές και καινούριες ιδέες. Μου λύνει τα χέρια σε οτιδήποτε θέλω να φτιάξω. Εγώ όλες τις πληροφορίες μου τις παίρνω από το Internet. Bάζω στο google τη συνταγή που θέλω και μου βγάζει 1000 τρόπους παρασκευής του φαγητού. Το Internet δίνει ιδέες και το βασικότερο; Δίνει ιδέες στους φίλους μου που μαγειρεύουν πιο συχνά και τρώω κι εγώ. Η φίλη μου η Μάνια φτιάχνει μια τρομερή μακαρονάδα με πένες, αντζούγιες, σκόρδο, βασιλικό, ντοματίνια και παρμεζάνα. Είναι μια συνταγή που γίνεται σε 5 λεπτά με το ρολόι και είναι λες και τρως στο καλύτερο ιταλικό εστιατόριο της Ρώμης.
Πηγαίνω στάνταρ μια φορά την εβδομάδα σε μεγάλο σούπερ μάρκετ και ψωνίζω τα πάντα και μετά μέσα στην εβδομάδα επειδή τελειώνουν κάποια τρόφιμα και λόγω των παιδιών θα πάω στο mini market να πάρω γάλα ή χυμούς που είναι γρήγορα αναλώσιμα και δεν φτάνουν την μια βδομάδα. Από κει και πέρα έχω 2-3 πραγματάκια που έχω ανακαλύψει σε διάφορα mini market στην Γλυφάδα και στην Βούλα τα οποία δεν πουλάνε τα σούπερ μάρκετ και μπορεί να πάω μεμονωμένα να πάρω από κει αυτό που θυμάμαι ότι μου αρέσει. Όπως ένα τσάι που έχω αρχίσει και πίνω τελευταία και το έχω ανακαλύψει σε ένα μίνι μάρκετ στην Γλυφάδα με cranberry, δεν έχει πολύ ζάχαρη και είναι πολύ υγιεινό. Γενικά ακόμα και τα gourmet προϊόντα που παίρνω, όπως προσούτο φροντίζω να είναι στη μεγάλη λίστα των πραγμάτων που θα πάρω από το σούπερ μάρκετ εβδομαδιαία. Μόνο αν δω κάτι τυχαία μπροστά μου και το λιγουρευτώ εκείνη την ώρα μπορεί να το πάρω, αλλά γενικά δεν αποκλίνω πολύ από αυτά που έχω στο μυαλό μου. Φροντίζω όμως να υπάρχουν όλες οι γεύσεις μέσα στο σπίτι από λίγο όμως γιατί δεν ξέρω και αν θα τα χρησιμοποιήσω μέσα στην βδομάδα. Εννοείται ότι η οικονομική κρίση μου έχει διαμορφώσει και τον τρόπο που αγοράζω αλλά και που καταναλώνω τα τρόφιμα. Έχω σταματήσει να παίρνω οτιδήποτε περιττό, σταμάτησα να πειραματίζομαι «πάρε κι αυτό -πάρε κι εκείνο» και πλέον έχω πρόβλημα σοβαρό με το να πετάω οτιδήποτε είναι στο ψυγείο μου και έχει λήξει. Αυτό παλαιότερα δυστυχώς το έκανα με μεγαλύτερη ευκολία. Τώρα προσπαθώ αυτά που θα πάρω μέσα στην βδομάδα να είναι πράγματα που θα καταναλωθούν και θα αξιοποιηθούν. Πρώτον για να μην πετάμε τα λεφτά μας και δεύτερον και κυριότερο για να μην πετάμε το φαγητό. Δεν είναι εποχές για να πετάμε φαγητό.
Έτσι στο ψυγείο μου θα βρει κανείς πράγματα που θα καταναλωθούν, όπως γάλατα, αλλαντικά, αυγά, χυμούς, γιαούρτι, τυρί... Από τυριά θα πάρω φέτα, αν και τώρα τελευταία την αντικαθιστώ με κατίκι γιατί είναι πιο υγιεινό και πιο άπαχο. θα έχω και ένα κίτρινο τυρί ίσως Μilner για τόστ που φτιάχνω στα παιδιά. Μου αρέσει και το blue cheese που θα πάρω μια στο τόσο. Αν είναι και θέλω να φάω κάτι περίεργο θα φροντίσω να το φάω έξω, μέσα στο σπίτι, γιατί δεν θα τα καταναλώσω σε καθημερινή βάση και τελικά θα τα πετάξω κάτι που δε θέλω. Οπότε βγάζω τα απωθημένα μου έξω που έχω αυτή την δυνατότητα. Στο ψυγείο μου θα βρει κανείς επίσης πολλά τσάγια Linea Lipton με τις έξτρα κατεχίνες γιατί από το καλοκαίρι και μετά δεν υπάρχουν αναψυκτικά – τα κόψαμε όλοι μέσα στο σπίτι- κέτσαπ, μαγιονέζα και τέτοια σαλτσοειδή γιατί αρέσουν και στον μικρό μου τον γιο μέσα στα τοστ, αραβικές πίτες που μου αρέσουν και μένα, αντί για ψωμί του τοστ, φρούτα και λαχανικά απλού τύπου γιατί τα υπόλοιπα δεν τα τρώμε. Και στο ντουλάπι με τα τρόφιμα την ίδια λογική ακολουθώ: πράγματα που καταναλώνονται καθημερινά. Ζυμαρικά, τραχανά που τον φτιάχνω πολύ συχνά, δημητριακά Fitness της Nestle για μένα και για τα παιδιά Coco pops, μπισκοτάκια Πτι Μπερ Παπαδοπούλου, ξηρούς καρπούς για την λιγούρα.
Δεν έχω αγαπημένα εστιατόρια, έχω αγαπημένη κουζίνα που είναι το Sushi. Όταν βγω έξω για φαγητό θα προτιμήσω να φάω sushi γιατί μου αρέσει πολύ και είναι κάτι που δεν μπορώ να το φτιάξω στο σπίτι μου. Έχω πάει σχεδόν σε όλα όσα έχουν sushi στην Αθήνα, το Sushi bar είναι ένα delivery που παραγγέλνουμε συχνά στο σπίτι, έχω φάει πολύ ωραίο sushi στο Kiku στο Κολωνάκι, στο Sushi Square στο Ψυχικό, και τώρα τελευταία επειδή κάνω πρόβες στο Μικρό Παλλάς στα διαλείμματα στην πρόβα επειδή κάνουμε και βράδυ πρόβα μπορεί να φάω και στο Pasaji που είναι δίπλα και έχει sushi.
Στο σπίτι παραγγέλνω πολύ συχνά και... λαρισινό σουβλάκι από το "Παραδοσιακόν" στη Γλυφάδα με κρέας μοναδικό που μόνο στη Λάρισα και σε αυτή την αλυσίδα ξέρουν να φτιάχνουν και είναι τρομερό. Είμαι από τη Λάρισα και το σουβλάκι της μας έχει δικαιώσει... Όπως με έχει δικαιώσει και η Νέα Υόρκη. Είναι η πόλη που σίγουρα ζούσα την προηγούμενη ζωή μου και όποτε πάω εκεί τρώω υπέροχα και τα πάντα σε απίστευτα εστιατόρια. Δοκίμασα τα πάντα, υπέροχο Ινδικό ενώ δεν μου αρέσουν τα πολύ καυτερά, sushi, κινέζικο... και μια απίστευτη σαλάτα με καβούρι στο ξενοδοχείο που μέναμε στο Soho. Και στο Λονδίνο έχω φάει καλά και στα δύο εστιατόρια του Jamie Oliver. Iδιαίτερα σ` αυτό με τα κρεατικά.
Γενικά αλκοολ δεν πίνω αλλά αν είναι να πιω κάτι αυτό θα είναι κρασί. Μου αρέσει πολύ και το λευκό και το κόκκινο. Δεν έχω κάποιο αγαπημένο, κατά καιρούς έχω δοκιμάσει διάφορα κρασιά που μου αρέσουν αλλά δεν συγκρατώ ποτέ ονόματα και δεν θα το ξαναπιώ γιατί δεν το θυμάμαι και κάθε φορά θα παραγγείλω και κάποιο άλλο. Αυτό είναι και κακό γιατί δεν μπορώ να ξαναπαραγγείλω το ίδιο, και καλό γιατί με κάποιο τρόπο δοκιμάζω διαφορετικές ετικέτες- που δυστυχώς δεν θυμάμαι. Αν θέλω να παραγγείλω ένα διαφορετικό ποτό μπορεί να πάρω κοκτέιλ ή ένα Mojito ή ένα Apple Martini, αλλά επειδή αυτά είναι πολύ γλυκά, καταλήγω σχεδόν πάντα στο κρασί.
Δεν πολύσυχνάζω στα θεατρικά στέκια γιατί είναι τέτοιο ο τρόπος ζωής μου που δεν ταιριάζει με τον τρόπο ζωής των ηθοποιών γενικά. Δεν έχω καν στέκι, δηλαδή ένα μέρος που να πηγαίνω συνέχεια, πηγαίνω παντού. Μου άρεσε πολύ το καλοκαίρι που είχα πάει στο TAF (Τhe Art Foundation), είναι ένα πολύ ωραίο μπαράκι στο Μοναστηράκι, με μια πολύ ωραία αυλή, έναν υπέροχο κήπο και ένα πολύ ωραίο χώρο.
Δεν είμαι του γλυκού. Αν θελήσω γλυκό θα πάρω cheese cake αλλά δεν θα φάω ποτέ ολόκληρο κομμάτι. Δεν μου αρέσει η σοκολάτα, σπάνια θα φάω ένα κομματάκι μέσα στο μήνα και αυτό θα μου αρκέσει. Νομίζω ότι από την παιδική μου ηλικία και έπειτα δεν πρέπει να ξανάφαγα ποτέ ολόκληρη σοκολάτα. Και το λέω αυτό επειδή όταν ήμουν μικρή έκανα πρωταθλητισμό για πολλά χρόνια, έτρωγα πολύ λίγα πράγματα άγευστα, άχρωμα και άοσμα, ψητά, στεγνά, καρότα, ρυζογκοφρέτες, φρυγανιές και λαχανικά, τίποτα άλλο. Τζιτζικόφτερα όπως έλεγε και ο προπονητής μου. Όμως θυμάμαι ότι μια φορά την εβδομάδα γυρνώντας από την προπόνηση και συνήθως ήταν Σάββατο, το μεσημέρι σταματούσα σε ένα περίπτερο πάνω στην Κηφισίας με τον μπαμπά μου και έπαιρνα πατατάκια, σοκολάτες, γλειφιτζούρια ό, τι μπορείς να φανταστείς και τα έτρωγα από την Καλογρέζα που ήταν το περίπτερο μέχρι να φτάσουμε στην Γλυφάδα. Τα είχα φάει όλα μέσα στο αυτοκίνητο σε 15 λεπτά. Ήταν η γευστική μου ατασθαλία».