«H μέρα μας ξεκινάει μόνον με καφέ μέχρι το ατελιέ. Espresso, cappuccino δεν έχει σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι να είναι freddo. Πίνουμε όλο το χρόνο freddo. Ο κόσμος μας στραβοκοιτάζει είμαστε συνέχεια με το freddo στο χέρι σαν greek lovers αλλά εμάς μας αρέσει.
Πρωινό τρώμε στο ατελιέ, όπου πάμε συνήθως αργά. Εγώ κατά τις 12 και ο Γρηγόρης κατά τις 10. Δηλαδή δεν είναι ακριβώς πρωινό. Γιατί όταν φτάνουμε στο ατελιέ έχουμε πάντα δουλειά και δεν θέλουμε να τρώμε κάτι που πιθανόν να μας επιβαρύνει. Έτσι τρώμε νωρίς το μεσημέρι, ένα brunch όταν τα πράγματα χαλαρώνουν. Συνήθως παραγγέλνουμε σάντουϊτς απ` έξω, στην πλατεία υπάρχει πολύ μεγάλη γκάμα επιλογών. Τα κορίτσια παραγγέλνουν σαλάτες ή σούπες από το It ή μαγειρευτά. Εγώ δεν παίρνω μαγειρευτό φαγητό γιατί το θεωρώ ιεροτελεστία. Το έχω συνδέσει με άπλα χρόνου. Και αυτή η άπλα χρόνου στη δουλειά δεν υπάρχει.
Το χειμώνα για brunch τρώμε -ανεξέλεγκτα- τοστ ή σάντουιτς ενισχυμένα. Τώρα που καλοκαίριασε είμαστε σε φάση που προσέχουμε πάρα πολύ. Και εγώ και ο Γρηγόρης. Έχουμε και σε αυτό σεζόν όπως και στις συλλογές μας. Και επειδή δε μπορούμε να δειγματίσουμε ο ένας τον άλλον σε αυτή τη κατάσταση, κάνουμε μία προσπάθεια από κοινού. Αφαιρέσαμε όλα τα ενισχυμένα σάντουιτς λοιπόν και αντ` αυτών προσθέσαμε σαν ενδιάμεσο γεύμα cottage με ανανά ή κάποιο άλλο ώριμο φρούτο όπως αχλάδια, σταφύλια. Το προτείνουν όσοι ασχολούνται με την υγιεινή διατροφή για τα μικρά γεύματα. Στο ψυγείο στη δουλειά μόνον αυτό θα βρεις από φαγώσιμο. Όλα τα άλλα είναι γάλα, καφές σε αμπούλες για να φτιάχνουμε εσπρέσο ζεστό το απογευματάκι, και βότκες: την Grey Goose και την Russian Standard. Εγώ βέβαια προτιμώ την Dubrovska που έχει και ένα χόρτο μέσα.
Στο σπίτι έχουμε πιο gourmet προϊόντα: μπαχαρικά και αλάτι από τα Ιμαλάϊα του Jamie Oliver, τσάι Earl Grey Blue από τα Mariages Freres, κρητικό μέλι, λάδι με τρούφα από το Maison de la truffe, κάπαρη και καπαρόφυλλα και φρέσκα lime για τη vodka. Και που τα έχουμε όμως, πάλι στο delivery καταφεύγουμε αφού όλη την ημέρα βρισκόμαστε στο ατελιέ ή σε εξωτερικά ραντεβού. Όταν πεινάσουμε λίγο παραπάνω παίρνουμε ψητά από το «Καλαμάκι- Κολωνάκι», το Delicious και το Lunch Box, αλλιώς πάμε κατευθείαν στα ΤGI Fridays όπου όμως και εκεί μπορείς να βρεις υγιεινά πιάτα όπως σαλάτες ή burgers με μπιφτέκι κοτόπουλο. Αυτό που είναι εφιαλτικά νόστιμα και παχυντικά εκεί είναι τα πρώτα πιάτα!!!
Το κακό είναι ότι εγώ δεν μαγειρεύω και έτσι το delivery συνεχίζεται όλο το 24ωρο. Ο Γρηγόρης μαγειρεύει κάπως περισσότερο. Κανει τα βασικά. Σαλάτες και απλές συνταγές με σπαγγέτι όπως αυτή με τόνο και τοματίνια. Μου την έδωσε και μένα αλλά δεν την έχω κάνει ποτέ: Χρειαζόμαστε 1 πακέτο σπαγγέτι νο7, μισό κιλό τοματίνια, 2 σκελίδες σκόρδο, 1 ματσάκι φρέσκο βασιλικό, 1 κονσέρβα τόνο σε νερό, 1 κουταλιά της σούπας κάπαρη, 100 ml ελαιόλαδο, 1 μικρή πιπεριά (αν σας αρέσουν τα καυτερά δοκιμάστε με τσίλι), αλάτι και πιπέρι σε κόκκους. Πλένουμε και κόβουμε στη μέση τα ¾ από τα τοματίνια, σε ένα βαθύ τηγάνι ρίχνουμε ελαιόλαδο και σωτάρουμε ελαφρώς το σκόρδο με την ψιλοκομμένη (τσίλι) πιπεριά. Προσθέτουμε όλα τα τοματίνια και τα κομμένα και τα ολόκληρα. Φρεσκοτρίβουμε τους κόκκους από το αλάτι και το πιπέρι και τα προσθέτουμε . Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για περίπου 12 λεπτά. Στραγγίζουμε τον τόνο και την κάπαρη και τα ρίχνουμε στα ντοματίνια που σιγοβράζουν και συνεχίζουμε για περίπου 5 λεπτά ακόμα έως ότου δέσει η σάλτσα. Κλείνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε. Βράζουμε τα μακαρόνια κατά τον συνήθη τρόπο και τα σερβίρουμε τη σάλτσα τόνου και τα φύλλα βασιλικού. Είναι νόστιμη και ελαφριά.
Λέμε με το Γρηγόρη ότι σταματήσαμε και τα γλυκά... Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε πολύ καλή σχέση με τον Στέλιο Παρλιάρο και πάντα υπάρχουν γλυκά στο ατελιέ. Αν τα κερνάμε; Σε έναν ιδανικό κόσμο αυτά θα τα κερνούσαμε και θα προορίζονταν για τους πελάτες. Όμως επειδή είμαστε και οι δύο βορειοελλαδίτες έχουμε ιδιαίτερα καλή σχέση με τα σοκολατένια και τα μικρασιατικά γλυκά. Έχει πλάκα γιατί ακόμα και τώρα που κάνουμε διατροφή, πηγαίνοντας ο Γρηγόρης να πάρει ανάλατους ξηρούς καρπούς από μία κάβα στη Νίκης θα περάσει και από τον «Χατζή» στην Μητροπόλεως να πάρει και 3 -4 ταχινόπιτες. Έτσι, για τη λιγούρα... Παρόλο που τώρα απέχουμε από τα γλυκά είναι αδύνατον να ξεχάσουμε και να ξεπεράσουμε από τα ταξίδια μας, τα γλυκά της Σικελίας από το Fratteli Freni, κοντά στο Duomo στο Μιλάνο όπως και το panetone από το Cova στη Via Montenapoleone, τα marzipan από το Santo-Thome στο Τολέδο, τις σοκολατένιες Pommes de Terre από το Jean-Paul Hevin και τα macarons του Laduree στο Παρίσι αλλά και την τάρτα με framboises από το Sprungli στη Ζυρίχη. Αρκετά όμως με τα γλυκά γιατί μας τρέχουν ... τα σάλια!
Εγώ είμαι περισσότερο fan του συνδυασμού κάποιου τυριού με γλυκές γεύσεις. Θυμάμαι πάντα την έκπληξη που ένιωσα πιο μικρός, όταν συνεργαζόμουν με τον Πολατώφ και είχαμε πάει να δειγματίσουμε στο Dusseldorf σε μια έκθεση, πόση εντύπωση μου είχαν κάνει τα παναρισμένα Camembert που τα συνδύαζαν με μαρμελάδες φρούτων.Από τότε αυτές τις γεύσεις τις ψάχνουμε. Όταν βγαίνουμε έξω για φαγητό, και συνήθως μαζί με τον Γρηγόρη βγαίνουμε για επαγγελματικούς λόγους, πηγαίνουμε στο Π-Box στο Periscope και εκεί παραγγέλνω το τυρί με τη μαρμελάδα σύκου ή μια σαλάτα με το ασιατικό κοτόπουλο. Το χειμώνα θα μας βρεις και στη «Ράτκα» ή στο Salon de Bricolage αλλά το καλοκαίρι προτιμούμε τα στενά στο Γκάζι. Έχει ατέλειωτο σουλάτσο και μέσα σε όλα θα βρεις μερικά μαγαζιά που είναι ωραία φτιαγμένα όπως το Gazi College. Για ελαφρύ φαγητό και ποτό. Αγαπάμε το καλό φαγητό, τρελαινόμαστε όμως και για τα ωραία αλλαντικά και τυριά. Από αλλαντικά προτιμώ το prosciutto cotto και από τυριά την παρμεζάνα μόνη ή... με παρέα με σύκα και σταφύλια ή ακόμα και μέσα σε σάντουιτς μετά τη γυμναστική.
Όταν έχουμε χρόνο τρώμε και σπιτικό φαγητό. Η μαμά μου μας φτιάχνει όσπρια και γεμιστά και όταν πρόκειται για ρεβίθια ή φακές υπολογίζει πάντα και τον Γρηγόρη γιατί τρελαίνεται. Εγώ τα όσπρια τα συνδυάζω συνήθως με παστό ψάρι που μου αρέσει. Όταν, ωστόσο, θέλουμε καλό σπιτικό μαγειρευτό τρώμε στο μαγαζί της αδελφής του Στέλιου του Παρλιάρου που λέγεται «Χειμώνα- καλοκαίρι» στο Ζούμπερι. Ο Γρηγόρης πάει συχνά και στην Αργυρώ. Μαζί πήγαμε και στο Breeder- Feeder, ένα ενδιαφέρον μέρος, με ενδιαφέρουσα φιλοσοφία, υγιεινή πειραματική κουζίνα και ωραίες παρέες.
Όπως πιθανόν να καταλάβατε, αγαπάμε τις ελληνικές και τις ιταλικές γεύσεις. Η μεγάλη μας γαστρονομική εξόρμηση μάλιστα γίνεται όταν πηγαίνουμε στο Μιλάνο για δουλειές. Θα μας βρείτε σε μόνιμη βάση στο Brizzola και στο Ibiza που είναι 10 βήματα το ένα από το άλλο στην corso di Garibaldi. Είναι το πιο ωραίο σημείο γεύσεων. Στο Ibiza δοκιμάζουμε πιο πειραγμένες γεύσεις, όπως παέλια πάπιας ενώ στο Brizzola μπορείς να φας κάτι απλό και να αναδειχθεί η τελειότητα του πιάτου και του ελαιόλαδου. Γενικά νιώθεις ότι τα πιάτα είναι όλα χειροποίητα, έχει υπέροχη ατμόσφαιρα και έχουμε δει εκεί τα ωραιότερα πάρτι, στα οποία νιώθουμε σαν καλεσμένοι... παρείσακτοι. Οι Μιλανέζοι κάνουν τα γενέθλια τους εκεί και μπαίνουν μέσα μαντολάτες και τραγουδάνε. Ωραία τρέλα!
Στο Μιλάνο επίσης έχουμε 2 εμμονές: όταν πηγαίνουμε στο Cova o Γρηγόρης παίρνει μια μικρή πίτσα, pizzeta όπως την λένε που το συνοδεύει με ένα ποτήρι κρασί και εγώ παίρνω πάντα ένα γλυκό: τάρτα με φρούτα του δάσους. Από κρασιά εγώ δεν ξέρω πολλά αλλά προτιμώ το prosecco. Ο Γρηγόρης είναι ειδικός στα κρασιά. Οι μεγάλες του οινικές αγάπες είναι ο «Όβηλος» και η «Βίβλια Χώρα» που είναι και από τα μέρη του. Eπίσης δοκιμάζει συχνά το «2 Ελιές» και το «Tesseris Limnes» του Κυρ- Γιάννη και για το υπέροχο όνομα του. Εγώ πάλι που λατρεύω κυρίως τα κοκτέιλ με σαμπάνια, καταλήγω να πίνω σκέτη βότκα».