Το πόστο πάνω στην Καποδιστρίου, απέναντι από την Φιλοθέη,
είναι ιδανικό δίπλα ακριβώς σε ένα παρκάκι και μπροστά από μια πλατεία. Οι
αρχιτέκτονες του K-Studio έχουν δημιουργήσει ένα –ακόμη- πανέμορφο μαγαζί.
Μοντέρνο, ανάλαφρο, λιτό που ταυτόχρονα όμως έχει πλήθος παραπομπών στις βρετανικές
gastro-pub, με τους δερμάτινους καναπέδες, τις μπρούτζινες λεπτομέρειες, τις
ξύλινες επενδύσεις σε ορισμένα σημεία… ένα μαγαζί με την στόφα του στεκιού.
Άλλωστε αυτός είναι πάντα ο πυρήνας της φιλοσοφίας τουDeals. Με την πρόσοψη,
που ταυτόχρονα όμως είναι και η «πλάτη» του μαγαζιού πάνω στην λεωφόρο, το Deals
Heritage είναι στραμμένο προς το πάρκο και την πλατεία και προστατευμένο από
τον θόρυβο του δρόμου, ενώ η μεγάλη βεράντα σε σχήμα Γ προσφέρεται για άραγμα
και χάζι.
Αν όμως είναι κάτι που διαφοροποιεί ουσιαστικά αυτό το νέο Deals σε σχέση με τον προκάτοχό του, αλλά και με παλιότερα μαγαζιά του Κυριακόπουλου, αυτό είναι το φαγητό. Και δεν μιλάω μόνο για την ποιότητά του, αλλά και για το concept του και τον τρόπο που αυτό δένει τόσο με την διακόσμηση του χώρου όσο και την all-day & comfort διάθεση του μαγαζιού. Ο σεφ Γιώργος Βενιέρης επιμελείται και ο Αλέξανδρος Μακρόπουλος εκτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη –για τα ελληνικά δεδομένα- κουζίνα με βρετανικές καταβολές και έθνικ πινελιές επίσης δημοφιλείς στο Λονδίνο. Scotch eggs, pot pies, steaks, fish n’ chips αλλά και yum bans και Thai chicken-curry δίνουν το στίγμα ενός καταλόγου από τον οποίο κυριολεκτικά δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις!
Πήγα για φαγητό δυο μέρες μετά το opening απλά για να πάρω
μια ιδέα, όχι για να γράψω κριτική …κι όμως ό,τι δοκίμασα ήταν καλό έως πολύ
καλό και εκτός από μικροπαρατηρήσεις δεν διέκρινα τα συνηθισμένα προβλήματα του
ξεκινήματος. Έτσι, άλλαξα γνώμη και γράφω μια πρώτη κριτική. Ο βαθμός που βάζω
( 6,5/10) είναι συγκρατημένος και θεωρώ ότι εύκολα και γρήγορα μπορεί να πάει
στο 7 που για το είδος του μαγαζιού και της κουζίνας του είναι εξαιρετική
επίδοση! Τα scotch eggs, τα πρώτα που δοκιμάζω στην Ελλάδα, ήταν έξοχα! Η
κρούστα με ψωμί και κιμά λουκάνικου ήταν αέρινη και πεντανόστιμη και αν ήταν
μια ιδέα πιο συνεκτική θα μιλούσα για τα καλύτερα scotch eggs που έχω δοκιμάσει
(!), ενώ το αβγό ήταν ιδανικά ρευστό μέσα και κάθε φυλλαράκι της σαλάτας που το
συνόδευε ολόφρεσκο, τρυφερό και με όσο ντρέσινγκ πρέπει. Η pot pie με μοσχάρι
και λαχανικά είναι ζουμερή και γευστική. Τα yum bans με τρυφερή παντσέτα,
φρέσκο κρεμμυδάκι και σος hoisin είναι λαχταριστά αν και θα ήθελα την σάλτσα
πιο αρωματική και πικάντικη …να είναι δηλαδή πιο τολμηρή κι εξωτική και να μην
θυμίζει bbq sauce. Από τα πρώτα πιάτα το μόνο που βρήκα να μην στέκεται στο
ύψος του ήταν η πατατοσαλάτα με jamon και αβγό ποσέ. Η σάλτσα της, αρκετά
λιπαρή, βάραινε πάνω στο σύνολο και το ισοπέδωνε.
Τα κύρια πιάτα που δοκίμασα με ενθουσίασαν. Το burger έχει
ένα ζουμερό, κρεάτινο μπιφτέκι, ωραίο μπριος και κορυφαίες τηγανιτές πατάτες.
Το sirloin steak εξαιρετικό, με βαθιά νοστιμιά και μια σάλτσα από blue stilton που
δεν θέλεις να τελειώσει, ενώ το Thai chicken green curry ήταν ζουμερό και
πεντανόστιμο και ας ήταν λίγο κρατημένο σε αρώματα και κάψα. Εκεί πάντως που
δεν έχω ούτε ένα «αλλά» είναι στα δύο θαυμάσια επιδόρπια που δοκίμασα. Τόσο το
«καραμελωμένο ριζόγαλο» (φανταστείτε το σαν έναν συνδυασμό crème brulee και ριζόγαλου)
όσο και το apple crumble είναι απλά απίθανα!
Τελειώνοντας να πω ότι η λίστα των κρασιών είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και πολυσυλλεκτική αν και σχετικά σύντομη, ενώ οι επιλογές της μπίρας περιορισμένες προς το παρόν, χρειάζονται να αποκτήσουν και αυτές την κατεύθυνση που έχει το μενού.
* Φωτό Alexandros Karavaselas